Psalm niedzielny: Teszuwa 鈥� powr贸t do Prawdziwej 艢wiat艂o艣ci
Publikujemy pe艂ny tekst komentarza:
Psalm 24 to pie艣艅 pielgrzymów, którzy przybywali do 艣wi膮tyni jerozolimskiej, aby sprawowa膰 kult i adorowa膰 majestat oraz pi臋kno Boga. Jest wi臋c zapisem dialogu pomi臋dzy cz艂owiekiem i Stwórc膮. Uprzywilejowanym miejscem obecno艣ci Boga na ziemi by艂a 鈥瀏óra Syjon鈥� (por. Ps 48). W tle psalmu mo偶na dostrzec t臋sknot臋 za wiecznym przybytkiem 鈥� utraconym rajem (ww. 1-2), który Bóg ukszta艂towa艂 w sze艣ciu dniach stworzenia po to, aby cz艂owiek móg艂 w nim prze偶ywa膰 nieko艅cz膮cy si臋 szabat, adoruj膮c Stwórc臋, który jest Mi艂o艣ci膮 (1 J 4, 16).
Psalm sk艂ada si臋 z dwóch cz臋艣ci. Pierwsza to swoiste 鈥瀘brz臋dy wst臋pne鈥� (ww. 3-6). Wybrzmiewa w nich pytanie o duchow膮 i moraln膮 kondycj臋 cz艂owieka, który jako pielgrzym wyrusza w drog臋, w kierunku Syjonu, aby 鈥瀞tan膮膰 w 艣wi臋tym miejscu鈥� (w. 3). Obraz ten mo偶e przywo艂ywa膰 na pami臋膰 histori臋 Moj偶esza, który zbli偶aj膮c si臋 do miejsca objawienia Boga musia艂 zdj膮膰 sanda艂y z nóg (Wj 3, 4-5). By艂o to zaproszenie do porzucenia ludzkich zabezpiecze艅 w obliczu Tego, który jest pe艂ni膮 偶ycia. Podobnie ka偶dy, kto w 艣wi膮tyni Pa艅skiej chce skorzysta膰 ze 藕ród艂a 艂aski i nadziei, nie mo偶e swojej duszy 鈥瀞k艂ania膰 ku marno艣ciom鈥�, a dos艂ownie 鈥瀢znosi膰 jej ku temu, co jest puste鈥� (w. 4). Psalmista mia艂 przed oczami lud Przymierza, który czasami bardziej pragn膮艂 posi膮艣膰 艣wiat stworzony ani偶eli Tego, który 艣wiat stworzy艂. Pocz膮tek Psalmu 24 jest wi臋c wezwaniem do powrotu do Boga w duchu hebrajskiego okre艣lenia 鈥瀟eszuwa鈥�, które wyra偶a skruch臋, nawrócenie, a jednocze艣nie urzeczywistnia odpowied藕 na pytanie: 鈥濭dzie jeste艣?鈥� (Rdz 3, 9). 鈥濸owrót do Boga jest dan膮 Mu odpowiedzi膮鈥�, pisa艂 w jednej ze swoich ksi膮偶ek dwudziestowieczny my艣liciel 偶ydowski Abraham J. Heschel.
Druga cz臋艣膰 Psalmu 24 (ww. 7-10) to opis wn臋trza przybytku, do którego pragnie wej艣膰 cz艂owiek 鈥� pielgrzym nadziei. Jest ono wype艂nione obecno艣ci膮 Króla chwa艂y, Pana zast臋pów, boskiego Wojownika. W tych trzech wyra偶eniach kryje si臋 tajemnica Boga Izraela, który 鈥瀙okona艂鈥� chaos Pocz膮tku (Rdz 1, 2) a ca艂e stworzenie, w tym cia艂a niebieskie, podporz膮dkowa艂 swej 偶yciodajnej mocy, inicjuj膮c w ten sposób cudown膮 liturgi臋 kosmiczn膮. Bóg jest Królem chwa艂y nie tylko z racji pi臋kna sanktuarium, w którym przebywa, ale przede wszystkim w relacji do cz艂owieka. Dobitnie prawd臋 t臋 wyrazi艂 艣w. Ireneusz z Lyonu (zm. ok. 202 r.): 鈥濩hwa艂膮 Boga jest cz艂owiek 偶yj膮cy; 偶ycie cz艂owieka jest kontemplowaniem Boga鈥�.
Pliniusz M艂odszy w swoim li艣cie do cesarza Trajana (103 r. po Chr.) napisa艂, 偶e Psalm 24 nale偶y do porannej liturgii chrze艣cijan, przed którymi 鈥瀙rastare podwoje nieba鈥� otworzy艂 Jezus Chrystus 鈥� 鈥濸ierworodny nowego stworzenia鈥� (Kol 1, 15; por. Rz 8, 29-30). To w艂a艣nie On, Pan i Mesjasz, zainicjowa艂 鈥瀗owy Szabat鈥� stworzenia. Mo偶e w nim uczestniczy膰 ka偶dy, kto zwraca si臋 w kierunku Tego, który jest Prawdziw膮 艢wiat艂o艣ci膮.
Dzi臋kujemy, 偶e przeczyta艂a艣/e艣 ten artyku艂. Je艣li chcesz by膰 na bie偶膮co zapraszamy do zapisania si臋 na newsletter klikaj膮c tutaj.
