Францішак падзяліўся ўражаннямі ад візіту ў краіны Азіі і Акіяніі
Аляксандр Панчанка - Pope
Святы Айцец падзяліўся ўражаннямі ад свайго нядаўняга візіту ў краіны Азіі і Акіяніі, які здзейсніў з 2 па 13 верасня 2024 года. Пантыфік нагадаў, што першым Папам, які “паляцеў насустрач сонцу, якое нараджаецца”, быў Павел VI: у 1970 годзе ён наведаў Філіпіны і Аўстралію, спыняючыся таксама ў некаторых азіяцкіх краінах і на астравах Самоа.
Францішак заўважыў, што імкнуўся наследаваць прыклад свайго папярэдніка, але, будучы крыху старэйшым за яго, абмежаваўся чатырма краінамі: Інданезіяй, Папуа-Новай Гвінеяй, Усходнім Тыморам і Сінгапурам. “Дзякую Пану, што дазволіў мне здзейсніць у старасці тое, што я марыў зрабіць, будучы маладым езуітам!”, - сказаў ён.
Першай думкай Святога Айца пасля вяртання было тое, што “думаючы пра Касцёл мы дагэтуль занадта еўропацэнтрычныя, як кажуць “заходнія”. “Насамрэч, Касцёл нашмат большы і больш жывы”, - сказаў ён, падкрэсліваючы, што мог асабіста пераканацца ў гэтым, слухаючы сведчанні святароў, манахінь, свецкіх вернікаў, асабліва катэхетаў.
Гаворачы пра інданезійскі этап свайго падарожжа, Францішак нагадаў, што хрысціяне ў гэтай краіне складаюць каля 10 працэнтаў насельніцтва, а католікі – толькі 3. Тым не менш, мясцовы Касцёл актыўны, дынамічны, здольны жыць Евангеллем і перадаваць яго, маючы добрыя адносіны з мусульманскай большасцю. “Я ўбачыў там, што братэрства – гэта будучыня, гэта адказ на анты-цывілізацыю, на д’ябальскія падкопы нянавісці і вайны”, - сцвердзіў Святы Айцец.
Папа расказаў, што падчас візіту ў Папуа-Новую Гвінею, ён змог убачыць “прыгажосць місіянерскага Касцёла, які выходзіць насустрач людзям”. Ён заўважыў, што насельніцтва гэтага архіпелагу ў Ціхім Акіяне размаўляе на больш чым 800 мовах, таму гэта “ідэальнае месца для Святога Духа, якому падабаецца разносіць пасланне Любові ў сімфоніі моў”. Францішак згадаў пра сваю сустрэчу з місіянерамі і катэхетамі, а таксама прызнаўся, што быў крануты спевамі і музыкай у выкананні мясцовай моладзі.
“У іх я ўбачыў будучыню без племянной варожасці, без залежнасцей, без эканамічнай і ідэалагічнай каланізацыі; будучыню братэрства і клопату пра цудоўнае навакольнае асяроддзе. Папуа-Новая Гвінея можа быць “майстэрняй” гэтай мадэлі цэласнага развіцця, ажыўленага “закваскай” Евангелля, бо не можа быць новага чалавецтва без новых мужчын і жанчын, а іх стварае толькі Пан”, - дадаў Пантыфік.
Гаворачы пра свой візіт ва Усходні Тымор, Францішак заўважыў, што ў гісторыі гэтай краіны асаблівым чынам праяўляецца “сіла хрысціянскага паслання, накіраваная на прасоўванне чалавека і грамадства”. Ён нагадаў, што мясцовы Касцёл суправаджаў шлях тыморскага народа да незалежнасці, заўсёды скіроўваючы яго да супакою і прымірэння.
“Гаворка не ідзе пра ідэалагізацыю веры, а пра веру, якая становіцца культурай і адначасова асвячае яе, ачышчае і ўздымае. Таму я адзначыў плённыя адносіны паміж верай і культурай, на што ўжо звяртаў увагу падчас свайго візіту святы Ян Павел ІІ. Але ў першую чаргу я быў уражаны прыгажосцю народа: народа, які спазнаў выпрабаванні, але застаецца радасным, народа, мудрага ў пакутах”, - сказаў Папа.
Святы Айцец адзначыў, што жыхары Усходняга Тымора не толькі нараджаюць шмат дзяцей, але таксама вучаць іх усміхацца, а “гэта гарантыя будучыні”. “Адным словам ва Усходнім Тыморы я ўбачыў маладосць Касцёла: сем’і, дзеці, моладзь, шмат семінарыстаў і людзей, якія рыхтуюцца да кансэкраванага жыцця”, - сказаў ён.
Апошнім этапам падарожжа Папы быў Сінгапур: краіна, якая вельмі адрозніваецца ад іншых сваёй сучаснасцю і з’яўляецца важным эканамічным і фінансавым цэнтрам Азіі і ўсяго свету. “Хрысціяне там з’яўляюцца меншасцю, але ўтвараюць вельмі актыўны Касцёл, які намагаецца ствараць гармонію і братэрства паміж рознымі народамі, культурамі і рэлігіямі. У багатым Сінгапуры таксама ёсць “малыя”, якія наследуюць Евангелле і становяцца соллю і святлом, сведкі надзеі, яшчэ большай за тую, якую можа гарантаваць эканамічны прыбытак”, - сказаў Францішак.
На заканчэнне свайго аповеду Святы Айцец падзякаваў за гасціннасць уладам краін, якія наведаў, а таксама пажадаў, каб Бог благаславіў іх народы і вёў па шляхах міру і братэрства.
