Пантыф?к: саюз старых ? дзяцей выратуе чалавечую сям’ю
Аляксандр Амяльчэня - Pope
Папа спасла?ся на ?рывак з Кн?г? Дан?эля, дзе гаворка ?дзе пра таямн?чую в?з?ю Бога, якая была выкарыстана ? пачатку кн?г? Апакал?пс?са ? прыменена да Уваскрослага Езуса: “Кал? я ?бачы? Яго, упа? да ног Ягоных, н?бы мёртвы. Ён пакла? на мяне прав?цу сваю, кажучы: “Не бойся! Я – Першы ? Апошн?, ? жывы; ? бы? мёртвы, ? вось жывы на век? вечныя; ? маю ключы смерц? ? адхлан?” (Ап 1, 17-18).
Франц?шак таксама нагада? сцэну аб’я?лення Езуса ? святын? ? постаць старога С?мяона, як? ?зя? Зба?цу на рук?. Ён за?важы?, што жэст С?мяона з’я?ляецца незвычайна прыгожым вобразам адмысловага пакл?кання сталага ?зросту: “прадста?ляць дзяцей, як?я прыходзяць у свет як бесперапынны дар ад Бога, ведаючы, што адз?н з ?х – гэта Сын, народжаны ва ?нутраным жыцц? самога Бога, перад ус?м? вякам?”, - звярну? вагу Папа.
Святы Айцец падкрэсл??, што старасць пав?нна весц? дзяцей да пазнання таямн?цы прызначэння да жыцця, якое н?хто не можа зн?шчыць. “Старасць пав?нна сведчыць – для мяне гэта стрыжань, самае гало?нае ? старасц? – старасць пав?нна сведчыць дзецям аб ?х благасла?ленн?: яно заключаецца ? ?х пасвячэнн? – прыгожым ? складаным – у таямн?цу прызначэння жыцця, якое н?хто не можа зн?шчыць. Нават смерць. Сведчыць веру перад дз?цём – значыць сеяць гэтае жыццё; таксама сведчанне чалавечнасц? ? веры з’я?ляецца пакл?каннем пажылых людзей. (...) Мы, пажылое пакаленне, пакл?каны перадаць эстафетную палачку, каб яны яе несл? наперад”, - звярну? увагу Пантыф?к. Ён дада?, што сведчанне пажылых – гэта надзейная апора для дзяцей. У ?м спалучаюцца перыяды жыцця ? меры часу: м?нулае, сучаснае ? будучае.
“Гэта балюча – ? шкодна – успрымаць перыяды жыцця як асобныя, канкуруючыя пам?ж сабой светы, кожны з як?х спрабуе жыць за кошт ?ншага. Чалавецтва старажытнае, вельм? старажытнае, кал? глядзець на гадз?нн?к. Але Сын Божы, народжаны жанчынай, ёсць Першы ? Апошн? ва ?се часы. Гэта азначае, што н?хто не знаходз?цца па-за межам? Яго вечнага нараджэння, па-за межам? Яго цудо?най с?лы, па-за межам? Яго любячай бл?зкасц?”, - нагада? Пантыф?к.
“Ц? можам мы, кал? ласка, вярнуць дзецям, як?я пав?нны навучыцца нараджацца, дал?катнае сведчанне старэйшых, як?я валодаюць мудрасцю смерц?? Ц? зможа гэта чалавецтва, якое пры ?с?м сва?м прагрэсе здаецца падлеткам, як? нарадз??ся ?чора, вярнуць ласку старасц?, якая ?стойл?ва трымае гарызонт нашага прызначэння?”, - зада?ся пытанням? Папа.
Франц?шак выказа? перакананне, што саюз старых ? дзяцей выратуе чалавечую сям’ю, указваючы на перспектыву нашага лёсу. “Смерць, безумо?на, з'я?ляецца цяжкай часткай жыцця: але таксама ? пераходам, як? замыкае час нявызначанасц? ? вык?двае гадз?нн?к. Таму што прыгажосць жыцця, якое ?жо не мае тэрм?ну прыдатнасц?, пачынаецца менав?та тады”, - за?важы? на заканчэнне сваёй катэхезы Святы Айцец.
