Агульная а?дыенцыя: мал?тва – гэта барацьба
Аляксандр Панчанка – Pope
12 мая 2021 г. Франц?шак правё? агульную а?дыенцыю ва ?нутраным дворыку ватыканскага Апостальскага палацу. Пасля амаль шасц?месячнага перапынку, выкл?канага пандэм?яй, яна ?першыню адбылася з непасрэдным удзелам верн?ка?. Пантыф?к асаб?ста прыв?та? мног?х з ?х ? прызна?ся, што вельм? рады нарэшце сустрэцца з людзьм? тварам у тварам. “Мне вельм? прыемна бачыць кожнага з вас”, - сказа? Папа, запэ?н?ваючы ? мал?тве ? просячы мал?цца за яго.
Святы Айцец прысвяц?? катэхезу тэме барацьбы ? мал?тве. “Хрысц?янская мал?тва, як ? ?сё хрысц?янскае жыццё, гэта не “прагулка”. Н?хто з вял?к?х людзей мал?твы, як?х сустракаем у Б?бл?? ? г?сторы? Касцёла, не ме? “камфортнай” мал?твы… Яна безумо?на адарае вял?к?м спакоем, але праз духо?ную барацьбу, часам цяжкую, якая можа спадарожн?чаць нават на працягу до?гага перыяду жыцця”, - сказа? ён. Пантыф?к падкрэсл??, што “мал?цца – нялёгка”.
, - за?важы? ён.
“Усе Божыя людз? кажуць не тольк? пра радасць мал?твы, але таксама пра нязручнасц? ? цяжкасц?, як?я яна можа выкл?каць: кал?-н?кал? захо?ваць вернасць часу ? спосабам мал?твы – гэта цяжкая барацьба. Некаторыя святыя вял? гэту барацьбу на працягу мног?х гадо?, не адчуваючы н?якага смаку мал?твы, не асэнсо?ваючы яе карысц?. Ма?чанне, мал?тва, засяроджанасць – гэта складаныя практыкаванн? ? часам чалавечая прырода бунтуе. Мы аддаем перавагу таму, каб знаходз?цца ? якой-кольвечы ?ншай частцы свету, але не тут, не на мал?тве ? гэтай касцёльнай ла?цы. Той, хто жадае мал?цца, пав?нен памятаць, што вера – нялёгкая, ? часам перажываецца амаль у по?най цемры, без арыенц?ра?”, - нагада? Святы Айцец.
Пантыф?к за?важы?, што ? Катэх?з?се Катал?цкага Касцёла знаходз?цца до?г? сп?с “ворага? мал?твы”. Хтосьц? сумняваецца ? тым, што яна можа па-сапра?днаму дасягнуць Усемагутнага, ма?ля?: чаму Бог ма?чыць? ?ншыя, л?чаць мал?тву выключна пс?халаг?чным практыкаваннем, магчыма ? карысным, але не неабходным.
Аднак, паводле Папы, “найгоршыя вораг? мал?твы знаходзяцца ?нутры нас”. Згодна з Катэх?з?сам, гэта “роспач перад абл?ччам нашай чэрствасц?; смутак ад таго, што мы не ?сё аддаем Пану, бо маем “вял?кую маёмасць”; расчараванне, бо наша просьба не выканана так, як мы сам? гэтага хацел?; раны, нанесеныя нашай ганарл?васц?, якая ?парц?цца ? нягоднасц? нашай грахо?насц?; памылковае меркаванне адносна бескарысл?васц? дара мал?твы”. “Гаворка безумо?на ?дзе пра скарочаны сп?с, як? можа быць працягнуты”, - за?важы? Пантыф?к.
“Што ж раб?ць у час спакусы, кал? ?сё здаецца х?стк?м? Кал? праглядз?м на г?сторыю духо?насц?, то адразу за?важым, што духо?ныя наста?н?к? добра ?сведамлял? с?туацыю, якую мы ап?сал?. Кожны з ?х штосьц? прапано?ва?: слова надзе? ц? параду для пераадолення цярн?стага перыяду. Гаворка не ?дзе пра тэоры?, распрацаваныя за п?сьмовым сталом, але пра парады, як?я нарадз?л?ся з досведу, як?я паказваюць важнасць барацьбы ? вытрываласц? ? мал?тве”, - сказа? Папа.
У якасц? прыкладу Франц?шак узгада? пра Духо?ныя практыкаванн? св. ?гнацыя Лаёлы, як?я “з’я?ляюцца кн?гай вял?кай мудрасц?, што вучыць упарадкаванню ?ласнага жыцця”. “Яна дапамагае зразумець, што хрысц?янскае пакл?канне – вая?н?чае, што гэта рашэнне стаць пад штандар Езуса Хрыста, а не д’ябла, ?мкнучыся раб?ць дабро, нават кал? гэта станов?цца складана”, - патлумачы? Святы Айцец.
Ён нагада? выпадак з жыцця св. Антон?я Вял?кага, як? пасля глыбокага духо?нага крыз?су, але перажы? з мал?твай, папрака? Бога: “Дзе ты бы?? Чаму не прыйшо? адразу, каб пакласц? канец ма?м пакутам?”. А Езус адказа?: “Я бы? тут, Антон?й. Але чака?, каб ты пача? змагацца”, - распавё? Франц?шак.
Пантыф?к падзял??ся таксама г?сторыяй з уласнага досведу. Ён сказа?, што падчас служэння ? Аргентыне ста? сведкам с?туацы?, у якой мужчына, даведа?шыся пра тое, што яго хворая дачка не перажыве наступную ноч, пасля працы адразу се? на цягн?к ? адправ??ся ? санктуарый Мац? Божай Луханскай, адлегласць да якога складала каля 70 к?ламетра?. Касцёл бы? зачынены, таму ён мал??ся перад яго дзвярыма ?сю ноч, трымаючыся за агароджу ? “змагаючыся за здаро?е сваёй дачк?”. Ран?цай, кал? святыня адчын?лася, ён увайшо?, прыв?та? Багародз?цу ? вярну?ся дамо?, дзе даведа?ся пра цудо?нае аздара?ленне дзя?чынк?.
Пантыф?к за?важы?, што ? пэ?ныя “моманты слепаты” мы можам не адчуваць прысутнасц? Бога, але здолеем зраб?ць гэта ? будучын?. “Здараецца таксама ? нам па?тараць словы, як? аднойчы сказа? патрыярх Якуб: “Сапра?ды, Пан бы? у гэтым месцы, а я не веда?” (Быц 28,16). Напрыканцы нашага жыцця, ск?ро?ваючы поз?рк назад, таксама ? мы зможам сказаць: “Я дума?, што бы? адз?н, але не, не бы?: са мной бы? Езус”, - завяршы? катэхезу Святы Айцец.
