蜜桃交友

Andrea Tornielli

Tysi膮c dni. Min臋艂o tysi膮c dni od 24 lutego 2022 r., kiedy to wojska Federacji Rosyjskiej zaatakowa艂y Ukrain臋 na rozkaz prezydenta W艂adimira Putina. Tysi膮c dni i nieokre艣lona 鈥� ale bardzo wysoka 鈥� liczba ofiar 艣miertelnych, zarówno 偶o艂nierzy, jak i cywilów, niewinnych ofiar, takich jak dzieci zabijane na ulicach, w szko艂ach, w swoich domach. Tysi膮c dni i setki tysi臋cy rannych oraz prze偶ywaj膮cych traum臋 ludzi, skazanych na do偶ywotni膮 niepe艂nosprawno艣膰, rodzin pozostawionych bez dachu nad g艂ow膮. Tysi膮c dni i udr臋czony oraz zdewastowany kraj. Nic nie mo偶e usprawiedliwi膰 tej tragedii, któr膮 mo偶na by艂o powstrzyma膰 wcze艣niej, gdyby wszyscy uwierzyli w to, co Papie偶 Franciszek nazwa艂 鈥瀙rojektami pokoju鈥�, zamiast poddawa膰 si臋 domniemanej nieuchronno艣ci konfliktu. Wojnie, której, jak ka偶dej innej, zawsze towarzysz膮 interesy, przede wszystkim interesy jedynego biznesu 鈥� który nie zna kryzysu i nie zna艂 go nawet podczas ostatniej pandemii 鈥� tego globalnego i powszechnego biznesu tych, którzy produkuj膮 i sprzedaj膮 bro艅 zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie.

Smutny termin tysi膮ca dni od rozpocz臋cia agresji wojskowej przeciwko Ukrainie powinien rodzi膰 tylko jedno pytanie: jak zako艅czy膰 ten konflikt? Jak doprowadzi膰 do zawieszenia broni, a nast臋pnie do sprawiedliwego pokoju? Jak doprowadzi膰 do negocjacji, tych 鈥瀠czciwych negocjacji鈥�, o których niedawno mówi艂 Nast臋pca Piotra, które pozwoli艂yby osi膮gn膮膰 鈥瀏odne kompromisy鈥� i po艂o偶y膰 kres dramatycznej spirali, która grozi poci膮gni臋ciem nas ku otch艂ani wojny nuklearnej?

Nie mo偶na chowa膰 g艂owy w piasek. Dzia艂anie aparatury dyplomacji wydaje si臋 nik艂e, jedyne drgni臋cie nadziei zdaje si臋 tkwi膰 w deklaracjach wyborczych nowego prezydenta Stanów Zjednoczonych. Ale rozejm, a nast臋pnie wynegocjowanie pokoju, s膮 鈥� a raczej powinny by膰 鈥� celem wszystkich i nie mog膮 ogranicza膰 si臋 do obietnic jednego przywódcy.

Co wi臋c nale偶y zrobi膰? Jak odzyska膰 鈥� w szczególno艣ci chodzi tu o Europ臋 鈥� rol臋 godn膮 swojej przesz艂o艣ci i tych przywódców, którzy po II wojnie 艣wiatowej zbudowali wspólnot臋 narodów, gwarantuj膮c staremu kontynentowi dziesi臋ciolecia pokoju i wspó艂pracy? Tak zwany Zachód, zamiast skupia膰 si臋 wy艂膮cznie na szalonym wy艣cigu zbroje艅 i sojuszach wojskowych, które wydawa艂y si臋 czym艣 przestarza艂ym i spu艣cizn膮 zimnej wojny, powinien by膰 mo偶e wzi膮膰 pod uwag臋 rosn膮c膮 liczb臋 narodów, które nie uznaj膮 siebie w tym schemacie.

S膮 kraje, które utrzyma艂y, a nawet zintensyfikowa艂y stosunki na wysokim szczeblu z Rosj膮 鈥� dlaczego nie mo偶na dok艂adnie przeanalizowa膰 mo偶liwo艣ci znalezienia wspólnych rozwi膮za艅 pokojowych? Dlaczego nie rozwija膰 dzia艂a艅 dyplomatycznych i sta艂ego dialogu poprzez nie sporadyczne, nie biurokratyczne, ale intensywne konsultacje z tymi krajami? A je艣li instytucje europejskie maj膮 trudno艣ci z obraniem tej drogi, czy mo偶na rozwa偶y膰 wi臋ksz膮 rol臋 Ko艣cio艂ów, przywódców religijnych? Ponadto, poza oficjalnymi kontaktami, które s膮 zreszt膮 zredukowane do minimum, mo偶na by oczekiwa膰 od krajów, które wspieraj膮 Ukrain臋 finansowo i militarnie, wi臋kszej inicjatywy dotycz膮cej analizy i propozycji 鈥� istnieje pilna potrzeba mi臋dzynarodowych 鈥瀟hink tanków鈥�, które b臋d膮 umia艂y wykaza膰 si臋 odwag膮, wskazywa膰 mo偶liwe i konkretne rozwi膮zania, proponowa膰 projekty pokoju mo偶liwego do zaakceptowania przez wszystkie. W tym celu, jak powiedzia艂 watyka艅skim mediom kard. Parolin, bardzo potrzebni s膮 鈥瀌alekowzroczni m臋偶owie stanu, zdolni do odwa偶nych gestów pokory, zdolni do my艣lenia o dobru swoich narodów鈥�. Istnieje równie偶 potrzeba 鈥� która nigdy nie by艂a tak du偶a, jak dzisiaj 鈥� aby narody podnios艂y g艂os, domagaj膮c si臋 pokoju.