Ks. Nykiel przyj?? ?wi?cenia biskupie w Watykanie
Pope
?Dla was jestem biskupem, a z wami chrze?cijaninem”
Przewodnicz?cy uroczysto?ci w Bazylice ?w. Piotra w Watykanie kard. Piacenza, emerytowany Penitencjarz Wi?kszy Stolicy Apostolskiej, zaznaczy? w homilii, ?e konsekracja biskupia jest ?wszczepiona w ?wi?cenia kap?ańskie i diakonatu, a przede wszystkim jednak w darmowy dar chrztu ?wi?tego”. Przypomnia? s?owa ?w. Augustyna do chrze?cijan z Hippony w rocznic? jego ?wi?ceń biskupich: ?Dla was jestem biskupem, a z wami chrze?cijaninem. Tamto jest nazw? przyj?tego urz?du, to za? ?aski; tamto jest imieniem niebezpieczeństwa, to za? zbawienia”.
Homileta przypomnia?, ?e ?powo?anie jest zawsze pozwoleniem na ow?adni?cie mi?o?ci? Chrystusa, nie ?yj?c ju? ‘dla siebie, ale dla Tego, który za nas umar? i zmartwychwsta?’ (2 Kor 5, 15); jest wezwaniem, aby nie ‘zna? ju? nikogo wed?ug cia?a’ (2 Kor 5, 16), ale mie? zawsze to samo spojrzenie Pana – spojrzenie uwa?ne na ka?dego brata i siostr?, maj?ce na celu ich dobro, które nie jest tylko dobrem doczesnym, ale dobrem wiecznym, zawsze pe?nym mi?osierdzia i przebaczenia”. Ojciec ?wi?ty Franciszek cz?sto wskazuje na potrzeb? takiego patrzenia na innych.
Bycie kap?anem oznacza u?wi?cenie w prawdzie, tym bardziej konsekracja apostolska jest u?wi?ceniem w prawdzie. ?Pamietajmy, ?e prawda jest Osob?, której nie posiadamy, ale która nas posiada - podkre?li? kard. Mauro Piacenza. - Tylko odnawiaj?c nasz? codzienn? ?wiadomo?? bycia w posiadaniu Jezusa Chrystusa, mo?emy przezwyci??y? wszelki l?k, odnowi? nasz? przynale?no?? do Chrystusa w wiernym i pokornym pe?nieniu pos?ugi apostolskiej”.
S?owa wdzi?czno?ci nowego biskupa
Na uroczysto?ci ?wi?ceń biskupich licznie zgromadzili si? biskupi, kap?ani i ?wieccy. G?ównym konsekratorem nowego biskupa by? kard. Mauro Piacenza, a wspó?konsekratorami Penitencjariusz Wi?kszy kard. Angelo De Donatis oraz emerytowany arcybiskup ?ódzki abp W?adys?aw Zió?ek. Obecny by? tak?e bp Marek Marczak, Sekretarz Generalny Konferencji Episkopatu Polski.
Na zakończenie Eucharystii bp Krzysztof Nykiel skierowa? s?owa podzi?kowania przede wszystkim pod adresem Pana Boga, dzi?kuj?c za wszystko, ?co Jego Mi?osierdzie uczyni?o i nadal czyni dla mnie, zw?aszcza dzisiaj, kiedy poprzez konsekracyjn? modlitw? Ko?cio?a i na?o?enie r?k, zechcia? da? mi pe?ni? kap?aństwa s?u?ebnego”.
?Pokorne i serdeczne podzi?kowania pragn? skierowa? przede wszystkim do Ojca ?wi?tego Franciszka, za zaufanie, jakim mnie obdarzy? i za to, ?e uzna? mnie za godnego wst?pienia do kolegium apostolskiego” – podkre?li? bp Nykiel. Podzi?kowa? te? kard. Piacenzie, kard. De Donatisowi oraz abp. Zió?kowi. Nowy biskup wyrazi? wdzi?czno?? tak?e kap?anom pos?uguj?cym w Kurii Rzymskiej i przyby?ym na t? uroczysto??, szczególnie metropolicie ?ódzkiemu kard. Grzegorzowi Rysiowi. Podzi?kowa? równie? wszystkim przyby?ym na uroczysto??.
?W dniu ?wi?ceń biskupich Regensa Penitencjarii Apostolskiej pragn? ?yczy?, by pos?uga Ksi?dza Biskupa w najstarszym trybunale Stolicy Apostolskiej by?a ci?g?? s?u?b? Chrystusowi” – napisa? Przewodnicz?cy Episkopatu Polski abp Tadeusz Wojda do bp. Krzysztofa Nykla w li?cie gratulacyjnym.
Biskup z do?wiadczeniem pos?ugi w Stolicy Apostolskiej
Ks. bp Krzysztof Józef Nykiel urodzi? si? 28 lutego 1965 r. w Osjakowie. Wy?wi?cony na kap?ana 9 czerwca 1990 r. w archidiecezji ?ódzkiej, uzyska? tytu? magistra teologii na Akademii Teologicznej w Warszawie (1990) oraz doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (2001). Pracowa? w Papieskiej Radzie ds. Pracowników S?u?by Zdrowia, Kongregacji Nauki Wiary. By? tak?e zast?pc? sekretarza Mi?dzynarodowej Komisji ?ledczej ds. Medziugorje. Benedykt XVI mianowa? go regensem Penitencjarii Apostolskiej w czerwcu 2012 roku, a w maju 2024 r. zosta? mianowany przez Papie?a Franciszka biskupem tytularnym Velia. ?wi?cenia biskupie przyj?? w Bazylice ?w. Piotra 22 czerwca.
Motto nowego biskupa Nykla to s?owa ?Patris Corde” (?Ojcowskim sercem”). Odnosi si? do Listu Apostolskiego Papie?a Franciszka na 150. rocznic? og?oszenia ?w. Józefa patronem Ko?cio?a powszechnego.
Pe?na tre?? homilii kard. Mauro Piacenzy
Przeprawmy si? na drugi brzeg (Mk 4,35).
Ka?de zaproszenie Jezusa skierowane do uczniów jest zawsze zaproszeniem do wiary w Niego, a wi?c wezwaniem do wiary. Ostatecznie jest to wezwanie do wolno?ci, które ma swój fundament w ?asce. Przychodz? na my?l s?owa, którymi Georges Bernanos kończy swoje arcydzie?o Dziennik wiejskiego proboszcza: ?Wszystko jest ?ask?”. W rzeczywisto?ci Bernanos, przej?? je od Teresy z Lisieux. Wezwanie Jezusa jest jasne: ufa? Mu bardziej ni? sobie samemu i ca?kowicie odda? si? Temu, który ich powo?uje.
Konsekracja biskupia, drogi biskupie Krzysztofie, jest wszczepiona w ?wi?cenia kap?ańskie i diakonatu, a przede wszystkim jednak w darmowy dar chrztu ?wi?tego. Przypomnijmy s?owa wypowiedziane przez Augustyna do chrze?cijan z Hippony w rocznic? jego ?wi?ceń biskupich: ?Dla was jestem biskupem, a z wami chrze?cijaninem. Tamto jest nazw? przyj?tego urz?du, to za? ?aski; tamto jest imieniem niebezpieczeństwa, to za? zbawienia” (por. ?w. Augustyn, Sermo 340, 1: PL 38, 1483). Wszystko jest jednak poprzedzone darem ?ycia.
Jak? tajemnic? jest ta droga, w której z nico?ci zostali?my powo?ani przez Ojca, aby sta? si? Jego dzie?mi w Jezusie Chrystusie. Tak, niektórzy, jedynie dzi?ki ?asce, s? powo?ani, tak jak wy dzisiaj, aby wej?? w sukcesj?, która ??czy nieprzerwanie Dwunastu - a? do końca czasów - i prosi ich, aby g?osili wydarzenie Chrystusa, w integralno?ci wiary wyznawanej, celebrowanej, a przede wszystkim prze?ywanej.
Powierzenie si? i zaufanie Jezusowi - dobrze o tym wiemy - nie jest czym?, co mo?na improwizowa?, tak jak nie mo?na improwizowa? odpowiedzi na wezwanie, które za po?rednictwem Ko?cio?a jest skierowane do powo?anych do biskupstwa. Powo?anie jest zawsze pozwoleniem na ow?adni?cie mi?o?ci? Chrystusa, nie ?yj?c ju? ?dla siebie, ale dla Tego, który za nas umar? i zmartwychwsta?" (2 Kor 5, 15); jest wezwaniem, aby nie ?zna? ju? nikogo wed?ug cia?a" (2 Kor 5, 16), ale mie? zawsze to samo spojrzenie Pana – spojrzenie uwa?ne na ka?dego brata i siostr?, maj?ce na celu ich dobro, które nie jest tylko dobrem doczesnym, ale dobrem wiecznym, zawsze pe?nym mi?osierdzia i przebaczenia.
To samo spojrzenie, które musi mie? ka?dy biskup i które Ojciec ?wi?ty Franciszek nieustannie nam przypomina i wskazuje Ko?cio?owi w ramach ?rewolucji mi?osierdzia", do której wszyscy jeste?my wezwani. To spojrzenie, którego mog?e? si? dobrze nauczy? podczas lat pos?ugi w Penitencjarii Apostolskiej i które teraz b?dziesz móg? wesprze? ?ask? stanu w?a?ciw? dla sakramentu ?wi?ceń udzielonego ci w pe?ni dzisiaj.
?wi?ty Pawe? w drugim li?cie do Koryntian przypomnia? nam, ?e ?je?eli kto? pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, min??o, a oto sta?o si? nowe" (2 Kor 5, 17). Oto odwieczna nowo?? Ewangelii, do kontemplacji której jeste?my wezwani. Tak, odwieczna nowo?? nieustannie wzbudzana i darowana przez Bo?e Mi?osierdzie. ?ycie, w którym nie brakuje prób, tych nieoczekiwanych – jak w przypadku nag?ego wezwania do Nieba twojej najdro?szej matki Teresy zaledwie kilka dni po twoim wyborze na biskupa – to wezwanie do wyrzeczenia si? wszystkiego, wyrzeczenia si? tych s?usznych ludzkich rado?ci, które czyni? ka?d? ofiar? prawdziwsz?, czystsz? i milsz? Bogu.
Przeprawmy si? na drugi brzeg Pan powtarza nam dzisiaj i nie pozostaje nam nic innego, jak zaufa? Jemu. On po raz kolejny powie morzu we w?a?ciwym czasie: ?Milcz, ucisz si?!" (Mk 4, 39). I po raz kolejny wiatr ucichnie i nastanie wielki spokój.
W ?yciu biskupa nierzadko pojawiaj? si? z?o?one sytuacje, które wywo?uj? w sercu i na ustach wo?anie Aposto?ów: ?Mistrzu, nic Ci? nie obchodzi, ?e giniemy?". (Mk 4, 38). Jest to ludzkie pytanie, bardzo ludzkie pytanie, ale jest to - rzeczywi?cie - pytanie, które nie musi sta? si? niedowierzaj?cym zw?tpieniem w Jezusa i Jego moc! Wr?cz przeciwnie, tutaj ukazuje si? konsekwencja autentycznego duszpasterza: przekszta?ci? ka?d? mo?liw? w?tpliwo?? w nowe pytanie, modlitewne pytanie tego, który modli si? do Pana, aby On o?wieci? jego umys? i wzmocni? jego serce, a tym samym utwierdzi? go w swojej prawdzie, On, który jest nasz? prawd?.
Je?li bycie kap?anem oznacza u?wi?cenie w prawdzie, to tym bardziej konsekracja apostolska – i nie mo?e by? inaczej – jest u?wi?ceniem w prawdzie. Pamietajmy, ?e prawda jest Osob?, której nie posiadamy, ale która nas posiada. Incipit listu aposto?a jest jednoznaczny: ?Mi?o?? Chrystusa przynagla nas" (por. 2 Kor 5, 14). Tylko odnawiaj?c nasz? codzienn? ?wiadomo?? bycia w posiadaniu Jezusa Chrystusa, mo?emy przezwyci??y? wszelki l?k, odnowi? nasz? przynale?no?? do Chrystusa w wiernym i pokornym pe?nieniu pos?ugi apostolskiej.
W??czenie si? w sukcesj? apostolsk? jest wielkim i niezas?u?onym darem; jest to dar, który przypomina uczniowi, ?e pokora jest jedynym kluczem, który otwiera drzwi do jego nowego statusu ko?cielnego. Pos?uga apostolska jest darem dla tego, kto j? otrzymuje, jest darem dla wiernych, którzy b?d? z niej korzysta?, i jest darem dla ca?ego Ko?cio?a.
Dlatego dzisiaj Ko?ció? raduje si?, poniewa? otrzymuje od swojego Pana dar nowego pasterza, który, podobnie jak Aposto?owie, obdarzony darem Ducha ?wi?tego, jest powo?any, aby by? radosnym i odwa?nym ?wiadkiem Zmartwychwsta?ego w Ko?ciele, w ?wiecie, w dziejach.
Jak przypomnia? papie? Franciszek w bulli nominacyjnej: «gli uomini che adempiono al ministero episcopale si prendono cura con dolcezza e con grande cura pastorale della mistica Sposa di Cristo, ovvero la Chiesa […] affinché essa attinga copiose grazie dai celesti tesori della divina Misericordia, prosperi in santità e cresca felicemente di giorno in giorno nella fede, nella speranza e nella carità». W tym sensie, drogi bracie Krzysztofie Józefie, niech przyk?ad twojego patrona, ma??onka Matki Jezusa, o którym mówi?e? w jednym ze swoich tekstów i którego chcia?e? upami?tni? w swojej dewizie biskupiej (Patris corde - Ojcowskim sercem), o?wieca i kszta?tuje twoj? pos?ug? jako nast?pcy Aposto?ów, tak jak kierowa? od najm?odszych lat wychowaniem i pobo?no?ci? kultywowan? w twojej rodzinie.
Milczenie ?w. Józefa, jego ojcostwo, jego odwaga, jego determinacja, jego po?wi?cenie, a przede wszystkim jego wiara, niech b?d? dla ciebie wzorem i impulsem, aby?, tak jak on, strzeg? Oblubienicy Pana, Ko?cio?a, który w ?wi?tej Rodzinie z Nazaretu widzi swoje pierwsze urzeczywistnienie w historii. Ko?ció? jest bowiem powo?any w ka?dym czasie, aby przyjmowa? S?owo, przechowuj?c je w swoim ?onie, daj?c je ludzko?ci. Tak, strze?e go, aby móc je dawa?.
Niech Naj?wi?tsza Maryja Panna, która w Polsce jest szczególnie czczona we wspania?ym sanktuarium w Cz?stochowie, b?dzie dla ciebie w szczególny sposób najczulsz? Matk? i sprawi, ?e poczujesz trosk?, jak? zarezerwowa?a dla Aposto?ów w Wieczerniku, kiedy oczekuj?c na dar Ducha ?wi?tego, modlili si? z Maryj?, powierzali Jej swoje troski i opierali swoj? jedno??, mówi?c po ludzku, na obecno?ci Maryi (por. Dz 1, 14; 2, 42).
Niech Naj?wi?tsza Maryja Panna, przez któr? w tajemnicy Zwiastowania Duch ?wi?ty w wyj?tkowy sposób przyszed? na ?wiat, b?dzie dzisiaj Po?redniczk? nowego wylania Ducha, które otrzymujesz przez na?o?enie r?k i modlitw? konsekracyjn? Ko?cio?a, aby? móg? powtarza? ?arliwym i pokornym apostolskim sercem ka?dego dnia swego ?ycia ?Veni Sancte Spiritus, veni per Mariam - Przyjd? Duchu ?wi?ty, przyjd? przez Maryj?”. Aby? móg? powtarza? to za ka?dym razem, gdy Bóg i Ko?ció? wzywa ci? do o nowego pos?uszeństwa, za ka?dym razem, gdy Mistrz ci mówi:
Przeprawmy si? na drugi brzeg.
Dzi?kujemy, ?e przeczyta?a?/e? ten artyku?. Je?li chcesz by? na bie??co zapraszamy do zapisania si? na newsletter klikaj?c tutaj.
