ÃÛÌÒ½»ÓÑ

„Najważniejsze wyzwania stojÄ…ce przed katolickÄ… naukÄ… spoÅ‚ecznÄ… to: endemiczny i systematyczny wzrost nierównoÅ›ci spoÅ‚ecznych; wyniszczenie Å›rodowiska naturalnego, które postawiÅ‚o nas w stanie kryzysowym; ponadto problem znany jako paradoks szczęścia, który pokazuje, że szczęście na Å›wiecie stale maleje, wystarczy spojrzeć choćby na stale rosnÄ…cy wskaźnik samobójstw. NajwiÄ™cej ludzi umiera dziÅ› z rozpaczy wÅ‚aÅ›nie w krajach dobrobytu, KoÅ›cióÅ‚ nie może tu milczeć. Ten, kto umiera z rozpaczy, nie potrzebuje miÅ‚osierdzia, bo rozpacz oznacza brak nadziei. Kolejny bÅ‚Ä™dny aspekt, to problem dotyczÄ…cy natury pracy, ponieważ nie można myÅ›leć o traktowaniu ludzkiej pracy jako kolejnego czynnika produkcji na równi np. z ropÄ… naftowÄ…. Tu pojawia siÄ™ pojÄ™cie godnej pracy, o którym mówi Jan PaweÅ‚ II. I ostatnie zagrożenie, o którym niektórzy mówiÄ…, że nie można już go zatrzymać, ale ja siÄ™ z tym nie zgadzam, to jest postÄ™p projektu transhumanizmu. SÅ‚owem kluczem jest tu sztuczna inteligencja, ale celem jest uczynienie czÅ‚owieka nieistotnym. Jest wiÄ™c oczywiste, że w obliczu tego rodzaju nowoÅ›ci nie ma sensu zadowalać siÄ™ sukcesami sztucznej inteligencji, o których wszyscy mówiÄ…, ale musimy zadać sobie pytanie, czy nie jest to przedsionek do zniszczenia czÅ‚owieczeÅ„stwa. SÄ… to wielkie wyzwania i pytania, z którymi musi siÄ™ dziÅ› zmierzyć nauka spoÅ‚eczna KoÅ›cioÅ‚a, a wiÄ™c i teologia.“