蜜桃交友

List papie偶a-seniora Benedykta XVI

w sprawie raportu dotycz膮cego nadu偶y膰

w archidiecezji Monachium i Fryzyngi

Drogie siostry i drodzy bracia

W zwi膮zku z przedstawieniem 20 stycznia 2022 r. raportu dotycz膮cego nadu偶y膰 w archidiecezji Monachium i Fryzyngi, chcia艂bym skierowa膰 do was wszystkich osobiste s艂owo. Bo cho膰 przez nieco mniej ni偶 pi臋膰 lat mog艂em pe艂ni膰 pos艂ug臋 arcybiskupa Monachium i Fryzyngi, to wci膮偶 odczuwam g艂臋bokie poczucie przynale偶no艣ci do archidiecezji monachijskiej jako mojej ojczyzny.

Przede wszystkim chcia艂bym serdecznie podzi臋kowa膰. W tych dniach rachunku sumienia i refleksji do艣wiadczy艂em bardzo wiele wsparcia, bardzo wiele przyja藕ni i bardzo licznych znaków zaufania, 偶e nie mog艂em sobie tego wyobrazi膰. W szczególno艣ci chcia艂bym podzi臋kowa膰 ma艂ej grupie przyjació艂, którzy bezinteresownie sporz膮dzili moje 82-stronicowe memorandum dla kancelarii prawnej w Monachium, którego nie móg艂bym napisa膰 sam. Oprócz odpowiedzi na pytania zadane mi przez kancelari臋 prawn膮, przeczytali oni i przeanalizowali prawie 8.000 stron dokumentów w formacie cyfrowym. Wspomniani wspó艂pracownicy pomogli mi nast臋pnie równie偶 w przestudiowaniu i przeanalizowaniu ekspertyzy licz膮cej niemal 2.000 stron. Rezultat zostanie opublikowany jako za艂膮cznik po moim li艣cie.

W gigantycznym zadaniu tamtych dni - opracowaniu stanowiska - dosz艂o do przeoczenia dotycz膮cego mojej obecno艣ci na spotkaniu rady diecezjalnej w dniu 15 stycznia 1980 roku. B艂膮d ten, który niestety wyst膮pi艂, nie by艂 zamierzony i mam nadziej臋, 偶e mo偶na go wybaczy膰. Postanowi艂em ju偶, aby abp Gänswein poinformowa艂 o tym w swoim o艣wiadczeniu prasowym z 24 stycznia 2022 r. W 偶aden sposób nie umniejsza to troski i po艣wi臋cenia, które dla tych przyjació艂 by艂y i s膮 oczywistym imperatywem. By艂em g艂臋boko wstrz膮艣ni臋ty tym, 偶e przeoczenie zosta艂o wykorzystane do podwa偶enia mojej prawdomówno艣ci, a nawet do przedstawienia mnie jako k艂amcy. Tym bardziej poruszy艂y mnie liczne wyrazy zaufania, serdeczne 艣wiadectwa i wzruszaj膮ce listy wsparcia, które otrzyma艂em od bardzo wielu osób

Jestem szczególnie wdzi臋czny za zaufanie, wsparcie i modlitwy, które osobi艣cie wyrazi艂 wobec mnie papie偶 Franciszek.

Na koniec chcia艂bym podzi臋kowa膰 ma艂ej rodzinie z klasztoru 鈥�Mater Ecclesiae鈥�, której komunia 偶ycia w chwilach radosnych i trudnych daje mi t臋 wewn臋trzn膮 moc, która mnie wspiera.

Po s艂owach podzi臋kowania musi teraz nast膮pi膰 wyznanie. Coraz mocniej uderza mnie to, 偶e Ko艣ció艂 dzie艅 po dniu umieszcza na pocz膮tku celebracji Mszy 艣wi臋tej - w której Pan daje nam swoje S艂owo i samego siebie - wyznanie naszych win i pro艣b臋 o przebaczenie. Publicznie prosimy Boga 偶ywego, aby przebaczy艂 nam nasz膮 win臋, nasz膮 wielk膮 i bardzo wielk膮 win臋. Jest jasne, 偶e s艂owo 鈥瀊ardzo wielka鈥� nie odnosi si臋 w ten sam sposób do ka偶dego dnia, do ka偶dego poszczególnego dnia. Ale ka偶dego dnia stawia mi pytanie, czy nie powinienem dzi艣 mówi膰 tak偶e o wielkich i bardzo wielkich winach. I mówi mi w pocieszaj膮cy sposób, 偶e niezale偶nie od tego, jak wielka jest moja wina dzisiaj, Pan mi przebaczy, je偶eli szczerze pozwol臋, by On mnie zbada艂 i je偶eli naprawd臋 jestem gotów do przemiany samego siebie.

We wszystkich moich spotkaniach, zw艂aszcza w czasie moich licznych podró偶y apostolskich z ofiarami nadu偶y膰 seksualnych pope艂nianych przez kap艂anów, patrzy艂em w oczy konsekwencjom bardzo wielkiej winy i nauczy艂em si臋 rozumie膰, 偶e my sami jeste艣my wci膮gani w t臋 bardzo wielk膮 win臋, kiedy j膮 lekcewa偶ymy lub kiedy nie stawiamy jej czo艂a z konieczn膮 stanowczo艣ci膮 i odpowiedzialno艣ci膮, jak to si臋 nazbyt cz臋sto dzia艂o i dzieje. Podobnie jak podczas tamtych spotka艅, po raz kolejny mog臋 jedynie wyrazi膰 wszystkim ofiarom wykorzystywania seksualnego mój g艂臋boki wstyd, mój wielki ból i moj膮 szczer膮 pro艣b臋 o przebaczenie. Spoczywa艂a na mnie wielka odpowiedzialno艣膰 w Ko艣ciele katolickim. Tym wi臋kszy jest mój ból z powodu nadu偶y膰 i b艂臋dów, które mia艂y miejsce w czasie sprawowania przeze mnie pos艂ugi w poszczególnych miejscach. Ka偶dy przypadek wykorzystywania seksualnego jest straszny i nie do naprawienia. Ofiarom wykorzystywania seksualnego sk艂adam wyrazy najg艂臋bszego wspó艂czucia i ubolewam nad ka偶dym poszczególnym przypadkiem.

Coraz bardziej rozumiem dreszcze i l臋k, którego do艣wiadczy艂 Chrystus na Górze Oliwnej, gdy zobaczy艂 wszystkie straszne rzeczy, które mia艂 pokona膰 wewn臋trznie. Fakt, 偶e uczniowie w tym momencie spali, jest niestety sytuacj膮, która powtarza si臋 równie偶 dzisiaj i z powodu której równie偶 czuj臋, 偶e dotyczy i mnie. I dlatego mog臋 tylko modli膰 si臋 do Pana i wszystkich anio艂ów i 艣wi臋tych, a tak偶e prosi膰 was, drodzy bracia i siostry, aby艣cie modlili si臋 za mnie do Pana Boga naszego.

Wkrótce stan臋 przed ostatecznym s臋dzi膮 mojego 偶ycia. Cho膰bym mia艂 wiele powodów do obaw i l臋ku, patrz膮c wstecz na moje d艂ugie 偶ycie, to jednak jestem szcz臋艣liwy, poniewa偶 mocno wierz臋, 偶e Pan jest nie tylko sprawiedliwym s臋dzi膮, lecz tak偶e przyjacielem i bratem, który ju偶 sam cierpia艂 z powodu moich niedostatków i dlatego jako s臋dzia jest tak偶e moim obro艅c膮 (Parakletem). W obliczu godziny s膮du, 艂aska bycia chrze艣cijaninem staje si臋 dla mnie jasna. Bycie chrze艣cijaninem daje mi poznanie, a nawet wi臋cej, przyja藕艅 z s臋dzi膮 mojego 偶ycia i pozwala mi przej艣膰 z ufno艣ci膮 przez mroczn膮 bram臋 艣mierci. W tym kontek艣cie ci膮gle przypomina mi si臋 to, co Jan mówi na pocz膮tku Apokalipsy: widzi Syna Cz艂owieczego w ca艂ej Jego wielko艣ci i pada u Jego stóp jak martwy. Lecz On k艂adzie na nim swoj膮 praw膮 r臋k臋 i mówi: 鈥濸rzesta艅 si臋 l臋ka膰! To ja...鈥� (por. Ap 1, 12-17).

Drodzy przyjaciele, z tymi uczuciami b艂ogos艂awi臋 was wszystkich.

Watykan, dnia 6 lutego 2022 r.