蜜桃交友

ANDREA TORNIELLI - WATYKAN

List jasno podkre艣la, 偶e 鈥瀗ie mo偶na podejmowa膰 bezpo艣redniego zamachu przeciwko 偶yciu jakiegokolwiek istnienia ludzkiego, równie偶 je艣li cz艂owiek o to prosi鈥�. Z tego punktu widzenia nauczanie przedstawione w 鈥濻amaritanus bonus鈥� nie zawiera nowo艣ci: magisterium wiele razy wyra偶a艂o stanowcze 鈥瀗ie鈥� wobec wszelkiej formy eutanazji i wspomaganego samobójstwa, oraz t艂umaczy艂o, 偶e od偶ywianie oraz nawadnianie s膮 偶yciowymi podstawami, które nale偶y zabezpieczy膰 choremu. Magisterium wypowiada艂o si臋 tak偶e przeciwko tzw. 鈥瀠porczywej terapii鈥�, poniewa偶 w blisko艣ci nieuchronnej 艣mierci 鈥瀢艂a艣ciwym jest podj臋cie decyzji o zaniechaniu zabiegów, które prowadzi艂by jedynie do tymczasowego i bolesnego przed艂u偶ania 偶ycia鈥�.

List podejmuj膮cy nauczanie ostatnich Papie偶y uzna艂 za potrzebne przypomnienie go, szczególnie w obliczu coraz bardziej permisywnych ustawodawstw dotycz膮cych tych tematów. Jego nowymi elementami s膮 akcenty duszpasterskie, które dotycz膮 towarzyszenia i troski o chorych znajduj膮cych si臋 na ko艅cowym etapie swojego 偶ycia: podj臋cie opieki nad tymi osobami nie mo偶e by膰 ograniczone jedynie do perspektywy medycznej. Potrzeba zespo艂owej obecno艣ci, aby towarzyszy膰 z mi艂o艣ci膮, obecno艣ci膮, z odpowiednim i zrównowa偶onym leczeniem, oraz wsparciem duchowym. Znacz膮ce s膮 odniesienia do rodziny, która 鈥瀙otrzebuje pomocy oraz w艂a艣ciwych 艣rodków鈥�. Trzeba, aby pa艅stwa uznawa艂y pierwszoplanow膮 oraz podstawow膮 funkcj臋 spo艂eczn膮 rodziny 鈥瀓ej niezast膮pion膮 rol臋, tak偶e w tym obszarze, zabezpieczaj膮c odpowiednie 艣rodki i struktury, aby j膮 wspiera膰鈥�, czytamy w dokumencie. Papie偶 Franciszek przypomina nam, 偶e rodzina 鈥瀊y艂a od zawsze najbli偶szym szpitalem鈥�. Równie偶 dzisiaj, w wielu cz臋艣ciach 艣wiata, szpital jest przywilejem dla niewielu, i cz臋sto znajduje si臋 daleko.

鈥濻amaritanus bonus鈥� oprócz tego, 偶e przywo艂uje dramat wielu trudnych przypadków, dyskutowanych w mediach, pomaga nam spojrze膰 na 艣wiadectwa tych, którzy cierpi膮 i tych, którzy si臋 opiekuj膮, na ogrom 艣wiadectw mi艂o艣ci, ofiary, po艣wi臋cenia dla chorych w stanie terminalnym oraz dla osób z uporczyw膮 utrat膮 艣wiadomo艣ci, wspieranych przez matki, ojców, dzieci i wnuków. To s膮 do艣wiadczenia prze偶ywane na co dzie艅 w milczeniu, cz臋sto po艣ród tysi臋cy trudno艣ci. W swojej autobiografii, kard. Angelo Scola opowiedzia艂 o historii, która wydarzy艂a si臋 wiele lat temu: 鈥濸odczas jednej z wizytacji duszpasterskich w Wenecji, pewnego dnia, kiedy wychodzi艂em z domu jednego z chorych, proboszcz parafii wskaza艂 mi na pewnego pana, mniej wi臋cej w moim wieku, który zajmowa艂 bardzo dyskretne miejsce. Trzy tygodnie wcze艣niej umar艂 jego syn, powa偶nie upo艣ledzony, który nie móg艂 mówi膰 ani chodzi膰, a którym opiekowa艂 si臋 on z mi艂o艣ci膮 przez ponad trzydzie艣ci lat, wspieraj膮c go w dzie艅 i w nocy oraz umacniaj膮c swoj膮 sta艂膮 obecno艣ci膮. Jedynym momentem, w którym oddala艂 si臋 by艂 niedzielny poranek, kiedy chodzi艂 na Msz臋. Wobec tej osoby poczu艂em pewne zak艂opotanie, ale jak to cz臋sto bywa z nami ksi臋偶mi poczu艂em przymus powiedzenia czego艣. Bóg to panu wynagrodzi, wyb膮kn膮艂em troch臋 nierozwa偶nie. A on mi odpowiedzia艂 szerokim u艣miechem: Prosz臋 patriarchy, ja otrzyma艂em ju偶 wszystko od Pana, poniewa偶 pozwoli艂 mi zrozumie膰, co to znaczy kocha膰鈥�.