蜜桃交友

ANDREA TORNIELLI - WATYKAN

List jasno podkre?la, ?e ?nie mo?na podejmowa? bezpo?redniego zamachu przeciwko ?yciu jakiegokolwiek istnienia ludzkiego, równie? je?li cz?owiek o to prosi”. Z tego punktu widzenia nauczanie przedstawione w ?Samaritanus bonus” nie zawiera nowo?ci: magisterium wiele razy wyra?a?o stanowcze ?nie” wobec wszelkiej formy eutanazji i wspomaganego samobójstwa, oraz t?umaczy?o, ?e od?ywianie oraz nawadnianie s? ?yciowymi podstawami, które nale?y zabezpieczy? choremu. Magisterium wypowiada?o si? tak?e przeciwko tzw. ?uporczywej terapii”, poniewa? w blisko?ci nieuchronnej ?mierci ?w?a?ciwym jest podj?cie decyzji o zaniechaniu zabiegów, które prowadzi?by jedynie do tymczasowego i bolesnego przed?u?ania ?ycia”.

List podejmuj?cy nauczanie ostatnich Papie?y uzna? za potrzebne przypomnienie go, szczególnie w obliczu coraz bardziej permisywnych ustawodawstw dotycz?cych tych tematów. Jego nowymi elementami s? akcenty duszpasterskie, które dotycz? towarzyszenia i troski o chorych znajduj?cych si? na końcowym etapie swojego ?ycia: podj?cie opieki nad tymi osobami nie mo?e by? ograniczone jedynie do perspektywy medycznej. Potrzeba zespo?owej obecno?ci, aby towarzyszy? z mi?o?ci?, obecno?ci?, z odpowiednim i zrównowa?onym leczeniem, oraz wsparciem duchowym. Znacz?ce s? odniesienia do rodziny, która ?potrzebuje pomocy oraz w?a?ciwych ?rodków”. Trzeba, aby państwa uznawa?y pierwszoplanow? oraz podstawow? funkcj? spo?eczn? rodziny ?jej niezast?pion? rol?, tak?e w tym obszarze, zabezpieczaj?c odpowiednie ?rodki i struktury, aby j? wspiera?”, czytamy w dokumencie. Papie? Franciszek przypomina nam, ?e rodzina ?by?a od zawsze najbli?szym szpitalem”. Równie? dzisiaj, w wielu cz??ciach ?wiata, szpital jest przywilejem dla niewielu, i cz?sto znajduje si? daleko.

?Samaritanus bonus” oprócz tego, ?e przywo?uje dramat wielu trudnych przypadków, dyskutowanych w mediach, pomaga nam spojrze? na ?wiadectwa tych, którzy cierpi? i tych, którzy si? opiekuj?, na ogrom ?wiadectw mi?o?ci, ofiary, po?wi?cenia dla chorych w stanie terminalnym oraz dla osób z uporczyw? utrat? ?wiadomo?ci, wspieranych przez matki, ojców, dzieci i wnuków. To s? do?wiadczenia prze?ywane na co dzień w milczeniu, cz?sto po?ród tysi?cy trudno?ci. W swojej autobiografii, kard. Angelo Scola opowiedzia? o historii, która wydarzy?a si? wiele lat temu: ?Podczas jednej z wizytacji duszpasterskich w Wenecji, pewnego dnia, kiedy wychodzi?em z domu jednego z chorych, proboszcz parafii wskaza? mi na pewnego pana, mniej wi?cej w moim wieku, który zajmowa? bardzo dyskretne miejsce. Trzy tygodnie wcze?niej umar? jego syn, powa?nie upo?ledzony, który nie móg? mówi? ani chodzi?, a którym opiekowa? si? on z mi?o?ci? przez ponad trzydzie?ci lat, wspieraj?c go w dzień i w nocy oraz umacniaj?c swoj? sta?? obecno?ci?. Jedynym momentem, w którym oddala? si? by? niedzielny poranek, kiedy chodzi? na Msz?. Wobec tej osoby poczu?em pewne zak?opotanie, ale jak to cz?sto bywa z nami ksi??mi poczu?em przymus powiedzenia czego?. Bóg to panu wynagrodzi, wyb?kn??em troch? nierozwa?nie. A on mi odpowiedzia? szerokim u?miechem: Prosz? patriarchy, ja otrzyma?em ju? wszystko od Pana, poniewa? pozwoli? mi zrozumie?, co to znaczy kocha?”.