蜜桃交友

Pope

W innym klasztorze, równie偶 niedaleko Lwowa, nale偶膮cym do bazylianów, znalaz艂 schronienie Andryi z 偶on膮 Tatian膮. Pochodz膮 z okolic Doniecka i ju偶 od 2014 r. szukaj膮 swojego miejsca. Na zachodzie kraju przebywaj膮 jednak od pocz膮tku pe艂noskalowej rosyjskiej inwazji. M臋偶czyzna wskazuje, 偶e sposób, w jaki zostali przyj臋ci, jest znacz膮cy. 鈥濷dnosz膮 si臋 [do nas] dobrze. Zobaczyli艣my, 偶e tutejsi ludzie s膮 jakby milsi ni偶 tam u nas. Mo偶na poda膰 wiele przyk艂adów鈥� Nawet przed wojn膮, gdy je藕dzili艣my w góry, widzieli艣my, i偶 tutaj wszystko jako艣 inaczej by艂o, ludzie mieli inne podej艣cie鈥� 鈥� podkre艣la Andriy.

Ludzie przebywaj膮cy w klasztorze bazylianów w Brzuchowicach, od lewej: Andryi, jego 偶ona Tatiana, Yulia, Daria, Victor i o. Franciszek

W tym samym miejscu schroni艂a si臋 te偶 pochodz膮ca z Zaporo偶a Daria wraz z córk膮. Ojciec dziewczynki pozosta艂 na wschodzie. Kobieta opowiada z dr偶膮cym g艂osem o ucieczce z tamtych terenów, gdy rozpocz臋艂a si臋 pe艂noskalowa wojna. 鈥濳iedy wyje偶d偶a艂y艣my, by艂o bardzo strasznie. Nie wiedzia艂y艣my, dok膮d jedziemy, gdzie sko艅czymy: na Ukrainie czy za granic膮鈥� 鈥� zaznacza. Z ma艂ymi torebkami i dzieckiem pod r臋k膮 zatrzyma艂a si臋 we Lwowie, a dzi臋ki wolontariuszom trafi艂a do klasztoru w Brzuchowicach. 鈥濨racia przyj臋li nas i zaproponowali, i偶 mo偶emy tu zosta膰鈥� 鈥� wspomina Daria. Poruszy艂o j膮 najbardziej, 偶e zaoferowano im 鈥瀗ie tylko dach nad g艂ow膮, ale tak偶e jedzenie, towarzystwo oraz wsparcie鈥�. Na pytanie, jak si臋 czuj膮, kobieta odpowiada: 鈥濩ó偶, to inne miasto, ale jeste艣my w domu: w domu, na Ukrainie鈥�.

Daria martwi si臋 przede wszystkim o swoj膮 córk臋, wskazuj膮c, 偶e dziecko potrzebuje spokoju, aby si臋 zdrowo rozwija膰, tak偶e pod wzgl臋dem psychologicznym. 鈥濨ardzo si臋 ciesz臋, 偶e ona nie widzia艂a tych wszystkich zniszcze艅, 艣mierci na w艂asne oczy, 偶e nie widzia艂a tego osobi艣cie鈥� 鈥� mówi kobieta, komentuj膮c swoj膮 decyzj臋 o pozostaniu na razie na zachodzie Ukrainy. Dodaje, 偶e córka i tak poznaje prawd臋, bo s艂yszy rozmowy, dochodz膮 do niej ró偶ne wiadomo艣ci. 鈥濧le w ogóle tutaj jest o wiele spokojniej鈥� 鈥� zaznacza Daria. Jako przyk艂ad podaje alarmy powietrzne: 鈥瀢 naszym mie艣cie, gdy jeden alarm si臋 ko艅czy艂, nast臋pny si臋 zaczyna艂, si臋 ko艅czy艂 i si臋 zaczyna艂, by艂o bardzo g艂o艣no. A tutaj o wiele spokojniej鈥�. Wspomina tak偶e jedn膮 sytuacj臋 ju偶 z Brzuchowic: 鈥瀔iedy nad nami raz co艣 zestrzelili, moja córka bardzo si臋 ba艂a, us艂yszawszy alarm, natychmiast wpad艂a w histeri臋. To by艂 tylko jeden raz. A co mo偶na powiedzie膰, je艣liby s艂ysza艂o si臋 to ca艂ymi dniami?鈥�.