ÃÛÌÒ½»ÓÑ

„Oto bardzo chcemy, aby w tych oÅ›rodkach leczenia ran wojennych zawsze znajdowaÅ‚ siÄ™ ktoÅ›, kto jest gotowy wysÅ‚uchać czÅ‚owieka. A nastÄ™pnie, na podstawie usÅ‚yszanych «skarg», zrozumieć, czego ta osoba potrzebuje i wówczas, zgodnie z owymi potrzebami, udzielić jej niezbÄ™dnej pomocy (…). Czyli chodzi o takÄ… przestrzeÅ„ sÅ‚uchania, spotkania, która powinna być jak najbardziej dostÄ™pna i bliska ludziom – mówi abp Szewczuk. – To marzenie (…) już siÄ™ realizuje i posiadamy bardzo udane doÅ›wiadczenia. Widzimy też, że potrzeby pozostajÄ… znacznie wiÄ™ksze niż nasze możliwoÅ›ci. Dlatego chcÄ™ poprosić wszystkie osoby gotowe zjednoczyć siÄ™ wokóÅ‚ tej idei leczenia ran wojny, tworzenia oÅ›rodków, które zapewniÅ‚yby tego typu możliwoÅ›ci: pracujmy razem, bo jest to jeden z niezbÄ™dnych sposobów potrafiÄ…cych przybliżyć nasze zwyciÄ™stwo. Wielokrotnie mówiliÅ›my, że nasze zwyciÄ™stwo zależy nie tylko od broni, nie tylko od zdolnoÅ›ci zniszczenia wroga lub wypÄ™dzenia go z naszej ziemi, ale zależy ono od tego, czy bÄ™dziemy w stanie przezwyciężyć cierpienie i traumÄ™, które przynosi nam owa wojna. Czy poradzimy sobie z bólem, jaki niesie ze sobÄ… ta wojna. I ów ból, niestety, bÄ™dzie trwaÅ‚ nawet wtedy, gdy, jak Bóg da, wojna zakoÅ„czy siÄ™ militarnym zwyciÄ™stwem naszego narodu: rany bÄ™dÄ… boleć jeszcze przez wiele lat.“