蜜桃交友

鈥濳iedy do nas przyje偶d偶a艂, nigdy nikogo nie upomina艂. Co najwy偶ej robi艂 srog膮 min臋, aby艣my wiedzieli, 偶e jest zatroskany. Ale zaraz potem znowu si臋 u艣miecha艂. Jednak偶e nie by艂 to u艣miech pob艂a偶liwy, lekcewa偶膮cy. Tym u艣miechem zach臋ca艂 nas, by艣my byli dobrzy. Samym u艣miechem, bez s艂ów. Pami臋tam nasze ostatnie spotkanie zanim zosta艂 papie偶em. Zaproponowa艂, 偶e mnie podrzuci do Belluno, gdzie wtedy pracowa艂am. Zapyta艂, czy mo偶e i艣膰 ze mn膮 i pob艂ogos艂awi膰 moje mieszkanie. Odpowiedzia艂am, 偶e by膰 mo偶e innym razem. A o na to: 鈥瀊y膰 mo偶e nie b臋dzie ju偶 nast臋pnej okazji鈥�. Upewni艂 si臋, czy w mieszkaniu powiesi艂am krzy偶. I powiedzia艂, 偶e skoro mam krzy偶, to to wystarczy. 鈥濼o jakbym ja sam pob艂ogos艂awi艂 to mieszkanie鈥� 鈥� doda艂. I musz臋 przyzna膰, 偶e kiedykolwiek prze偶ywa艂am trudne chwile, kryzysy ma艂偶e艅skie, zawsze patrzy艂am na jego zdj臋cie i mówi艂am: pob艂ogos艂aw znowu mój dom.鈥�