蜜桃交友

Dorota Abdelmoula-Viet 鈥� Watykan

Swoje przemówienie w katedrze pw. Matki Bo偶ej Wniebowzi臋tej w D偶akarcie Ojciec 艢wi臋ty rozpocz膮艂 od podkre艣lenia braterskich wi臋zi, jakie 艂膮cz膮 wszystkich cz艂onków Ko艣cio艂a, niezale偶nie od sprawowanej w nim funkcji. Zwróci艂 te偶 uwag臋 na wa偶n膮 rol臋 katechistów w przekazywaniu wiary. Nast臋pnie, nawi膮zuj膮c do czterech wys艂uchanych 艣wiadectw, zach臋ci艂 zebranych do wspólnej medytacji nad rozumieniem wiary, braterstwa oraz wspó艂czucia, wielokrotnie zaznaczaj膮c ich kluczowe znaczenie w dzieleniu si臋 Ewangeli膮.

Patrze膰 na 艣wiat przez pryzmat wiary

Papie偶 podkre艣li艂, 偶e wiara pozwala dostrzega膰, 偶e to od Boga pochodzi wszelkie dobro w 偶yciu cz艂owieka. 鈥濶ie ma ani centymetra cudownego terytorium Indonezji, ani chwili w 偶yciu ka偶dego z milionów jej mieszka艅ców, która nie by艂aby darem od Niego, znakiem Jego bezinteresownej i uprzedzaj膮cej Ojcowskiej mi艂o艣ci鈥� 鈥� mówi艂, zach臋caj膮c, by piel臋gnowa膰 w sobie uczucie wdzi臋czno艣ci i odpowiedzialno艣ci za otrzymane dobra.

Braterstwo wobec 鈥瀢szystkich, wszystkich, wszystkich鈥�

Mówi膮c o braterstwie, Ojciec 艢wi臋ty podkre艣li艂, 偶e oznacza ono 鈥瀢zajemn膮 akceptacj臋, uznanie siebie nawzajem za równych w ró偶norodno艣ci鈥�. Odwo艂a艂 si臋 przy tym do wiersza Wis艂awy Szymborskiej pt. 鈥濶ic dwa razy si臋 nie zdarza鈥�. 鈥濸ewna dwudziestowieczna poetka u偶y艂a bardzo pi臋knego wyra偶enia, aby opisa膰 t臋 postaw臋: napisa艂a, 偶e by膰 bra膰mi to kocha膰 si臋 nawzajem, uznaj膮c, 偶e 鈥榬ó偶nimy si臋 od siebie jak dwie krople czystej wody鈥�. Tak w艂a艣nie jest. 呕adne dwie krople wody nie s膮 do siebie podobne, tak jak 偶adni dwaj bracia, nawet bli藕niacy, nie s膮 ca艂kowicie identyczni鈥� 鈥� mówi艂. 

Franciszek przypomnia艂, 偶e postawa otwarto艣ci i braterstwa jest niezwykle wa偶na w g艂oszeniu Ewangelii, które nie mo偶e polega膰 na narzucaniu innym swojej wiary, ale na 鈥瀌zieleniu si臋 rado艣ci膮 spotkania z Chrystusem, zawsze z wielkim szacunkiem i mi艂o艣ci膮 bratersk膮鈥�. Apelowa艂 te偶, aby w misji g艂oszenia Ewangelii nikogo nie pomija膰 i dociera膰 do 鈥瀢szystkich, wszystkich, wszystkich鈥�.

Wspó艂czucie bez poczucia wy偶szo艣ci

Mówi膮c o wspó艂czuciu, Papie偶 zaapelowa艂 by nie by艂o ono nigdy pomaganiem, przy jednoczesnym patrzeniu 鈥瀦 góry鈥� na potrzebuj膮cych, ale by polega艂o na szczerym zbli偶aniu si臋 do nich, 鈥瀘ga艂acaj膮c si臋 ze wszystkiego, co mo偶e nam przeszkadza膰 w pochyleniu si臋, aby naprawd臋 wej艣膰 w kontakt z tymi, którzy s膮 na 鈥榸iemi鈥�, a tym samym podnie艣膰 ich i da膰 im nadziej臋鈥�. Zach臋ca艂 by, okazuj膮c wspó艂czucie, troszczy膰 si臋 tak偶e o marzenia i pragnienie sprawiedliwo艣ci osób potrzebuj膮cych. Ojciec 艢wi臋ty stanowczo pot臋pi艂 przy tym zach艂anno艣膰, przestrzegaj膮c, 偶e 鈥瀌iabe艂 wchodzi do kieszeni鈥� cz艂owieka chciwego, a tak偶e postrzeganie 艣wiata przez pryzmat nie mi艂osierdzia, a w艂asnych interesów.

Nawi膮zuj膮c do architektury katedry w D偶akarcie, w której szczególne miejsce zajmuje sugestywna figura Matki Bo偶ej, Franciszek zach臋ci艂 zebranych, by Maryja by艂a dla nich 鈥瀢zorem wiary, obrazem braterstwa oraz ikon膮 wspó艂czucia鈥�. Ponowi艂 te偶 zaproszenie, które w tej samej 艣wi膮tyni skierowa艂 do indonezyjskiego duchowie艅stwa 艣w. Jan Pawe艂 II, 10 pa藕dzierniku 1989 r., prosz膮c o radosne g艂oszenie zmartwychwstania, 鈥瀉by nawet najbardziej odleg艂e wyspy mog艂y 鈥榬adowa膰 si臋鈥�, s艂ysz膮c Ewangeli臋, której jeste艣cie prawdziwymi g艂osicielami, nauczycielami i 艣wiadkami鈥�.