蜜桃交友

Ks. Pawe艂 Rytel-Andrianik, Artur Hanula

Ewangelia tej niedzieli opowiada o burzy na Jeziorze Tyberiadzkim. 艁odzi, na której znajdowa艂 si臋 Jezus z uczniami, grozi艂o zatoni臋cie. 鈥濲ezus, który spa艂, budzi si臋, ucisza wiatr i wszystko wraca do normy鈥� - podkre艣li艂 笔补辫颈别偶 Franciszek. Doda艂, 偶e 鈥瀙oprzedniego wieczoru to w艂a艣nie Jezus powiedzia艂 uczniom, aby wsiedli na 艂ód藕 i przeprawili si臋 przez jezioro鈥�.

Pomimo tego, 偶e niektórzy z aposto艂ów byli rybakami, zanim do艂膮czyli do Jezusa, ta burza przerazi艂a ich. 鈥濿ydaje si臋, 偶e Jezus chce ich podda膰 próbie. Jednak偶e nie zostawia ich samych, jest z nimi w 艂odzi, spokojny, co wi臋cej 鈥� 艣pi. A kiedy zrywa si臋 burza, swoj膮 obecno艣ci膮 uspokaja ich, zach臋ca, pobudza do wi臋kszej wiary i towarzyszy im a偶 do wyj艣cia z niebezpiecze艅stwa鈥� - zaznaczy艂 Franciszek.

Ojciec 艢wi臋ty wyja艣ni艂, dlaczego Jezus tak post膮pi艂. 鈥濧by wzmocni膰 wiar臋 uczniów i uczyni膰 ich bardziej odwa偶nymi - t艂umaczy艂 笔补辫颈别偶. - Rzeczywi艣cie, wychodz膮 oni z tego do艣wiadczenia bardziej 艣wiadomi mocy Jezusa i Jego obecno艣ci po艣ród nich, a wi臋c silniejsi i bardziej gotowi stawi膰 czo艂a innym przeszkodom i trudno艣ciom, w tym strachowi przed wyruszeniem na g艂oszenie Ewangelii. Pokonawszy t臋 prób臋 z Nim, b臋d膮 wiedzieli, jak stawi膰 czo艂a wielu innym, a偶 po krzy偶 i m臋cze艅stwo 鈥� aby nie艣膰 Ewangeli臋 wszystkim narodom鈥�.

Podobnie jak z aposto艂ami, Jezus post臋puje z chrze艣cijanami wszystkich czasów. 鈥濲ezus czyni to samo z nami, szczególnie w Eucharystii: gromadzi nas wokó艂 siebie, daje nam swoje S艂owo, karmi nas swoim Cia艂em i swoj膮 Krwi膮, a potem zaprasza nas do wyp艂yni臋cia na g艂臋bi臋, do przekazywania tego wszystkiego, co us艂yszeli艣my oraz do dzielenia si臋 ze wszystkimi tym, co otrzymali艣my, w codziennym 偶yciu, nawet je艣li jest trudne鈥� - zaznaczy艂 Franciszek. 鈥濽czymy si臋 przezwyci臋偶a膰 niepewno艣ci i wahania, zamkni臋cia i uprzedzenia z odwag膮 i wielkim sercem, aby powiedzie膰 wszystkim, 偶e Królestwo Niebieskie jest obecne, jest tutaj i 偶e z Jezusem u boku razem mo偶emy sprawi膰, by wzrasta艂o ponad ka偶d膮 barier膮鈥� - doda艂.

Na zako艅czenie rozwa偶ania 笔补辫颈别偶 zach臋ci艂 do stawiania sobie pyta艅: 鈥濩zy w chwilach próby pami臋tam o tych wszystkich sytuacjach w moim 偶yciu, kiedy do艣wiadczy艂em obecno艣ci i pomocy Pana? Kiedy nadci膮ga jaka艣 burza, czy pozwalam przyt艂oczy膰 si臋 niepokojom, czy te偶 lgn臋 do Niego, aby znale藕膰 ukojenie i pokój, w modlitwie, ciszy, s艂uchaniu S艂owa, adoracji i braterskim dzieleniu si臋 wiar膮?鈥�

鈥濶iech Dziewica Maryja, która z pokor膮 i odwag膮 przyj臋艂a wol臋 Bo偶膮, obdarzy nas w trudnych chwilach pokojem ducha p艂yn膮cym z oddania si臋 Jemu鈥� - podsumowa艂 笔补辫颈别偶.

Pe艂na tre艣膰 rozwa偶ania:

Drodzy Bracia i Siostry, dobrej niedzieli!

Dzisiaj Ewangelia przedstawia nam Jezusa z uczniami w 艂odzi na Jeziorze Tyberiadzkim. Nagle nadci膮ga silna burza i 艂odzi grozi zatopienie. Jezus, który spa艂, budzi si臋, ucisza wiatr i wszystko wraca do normy (por. Mk 4,35-41).

Lecz tak naprawd臋 to nie on si臋 budzi, tylko budz膮 go! To uczniowie z wielkim strachem budz膮 Jezusa. Poprzedniego wieczoru to w艂a艣nie Jezus powiedzia艂 uczniom, aby wsiedli na 艂ód藕 i przeprawili si臋 przez jezioro. Byli ekspertami, byli rybakami i by艂o to ich 艣rodowisko 偶ycia, ale burza mog艂a wp臋dzi膰 ich w k艂opoty. Wydaje si臋, 偶e Jezus chce ich podda膰 próbie. Jednak偶e nie zostawia ich samych, jest z nimi w 艂odzi, spokojny, co wi臋cej 鈥� 艣pi. A kiedy zrywa si臋 burza, swoj膮 obecno艣ci膮 uspokaja ich, zach臋ca, pobudza do wi臋kszej wiary i towarzyszy im a偶 do wyj艣cia z niebezpiecze艅stwa. Mo偶emy jednak zada膰 pytanie: Dlaczego Jezus tak post臋puje?

Aby wzmocni膰 wiar臋 uczniów i aby uczyni膰 ich bardziej odwa偶nymi. Rzeczywi艣cie, wychodz膮 oni 鈥� uczniowie 鈥� z tego do艣wiadczenia bardziej 艣wiadomi mocy Jezusa i Jego obecno艣ci po艣ród nich, a wi臋c silniejsi i bardziej gotowi stawi膰 czo艂a przeszkodom i trudno艣ciom, w tym strachowi przed wyruszeniem na g艂oszenie Ewangelii. Pokonawszy t臋 prób臋 z Nim, b臋d膮 wiedzieli, jak stawi膰 czo艂a wielu innym, a偶 po krzy偶 i m臋cze艅stwo 鈥� aby nie艣膰 Ewangeli臋 wszystkim narodom.

I Jezus czyni to samo z nami, szczególnie w Eucharystii: gromadzi nas wokó艂 siebie, daje nam swoje S艂owo, karmi nas swoim Cia艂em i swoj膮 Krwi膮, a potem zaprasza nas do wyp艂yni臋cia na g艂臋bi臋, do przekazywania tego wszystkiego, co us艂yszeli艣my oraz do dzielenia si臋 ze wszystkimi tym, co otrzymali艣my, w codziennym 偶yciu, nawet je艣li jest trudne. Jezus nie oszcz臋dza nam przeciwno艣ci, ale 鈥� nie opuszczaj膮c nas nigdy 鈥� pomaga stawi膰 im czo艂a. Sprawia, 偶e jeste艣my odwa偶ni. W ten sposób tak偶e my, pokonuj膮c je z Jego pomoc膮, uczymy si臋 coraz bardziej przylgn膮膰 do Niego, ufa膰 Jego mocy, która wykracza daleko poza nasze mo偶liwo艣ci. Uczymy si臋 przezwyci臋偶a膰 niepewno艣ci i wahania, zamkni臋cia i uprzedzenia z odwag膮 i wielkim sercem, aby powiedzie膰 wszystkim, 偶e Królestwo Niebieskie jest obecne, jest tutaj i 偶e z Jezusem u boku razem mo偶emy sprawi膰, by wzrasta艂o ponad ka偶d膮 barier膮.

Zadajmy wi臋c sobie pytanie: czy w chwilach próby pami臋tam o tych wszystkich sytuacjach w moim 偶yciu, kiedy do艣wiadczy艂em obecno艣ci i pomocy Pana? Pomy艣lmy: kiedy nadci膮ga jaka艣 burza, czy pozwalam przyt艂oczy膰 si臋 niepokojom 鈥� jest tak wiele burz wewn臋trznych 鈥� czy te偶 lgn臋 do Niego, aby znale藕膰 ukojenie i pokój, w modlitwie, ciszy, s艂uchaniu S艂owa, adoracji i braterskim dzieleniu si臋 wiar膮?

Niech Dziewica Maryja, która z pokor膮 i odwag膮 przyj臋艂a wol臋 Bo偶膮, obdarzy nas w trudnych chwilach pokojem ducha p艂yn膮cym z oddania si臋 Jemu.