蜜桃交友

?Teraz, gdy do?wiadczyli?my, jak drogi jest tobie, Ojcze ?wi?ty, lud Bo?y w Mongolii, pragniemy przyj?? twoje zaproszenie, aby by? radosnymi i odwa?nymi ?wiadkami Ewangelii w tej b?ogos?awionej ziemi – mówi? purprurat. – Prosimy, nadal wspieraj nas s?owem i przyk?adem; nie mo?emy zrobi? nic innego, jak tylko wcieli? w ?ycie to, co widzieli?my i s?yszeli?my od ciebie w tych dniach. Prosimy wi?c o przyj?cie tego symbolicznego daru: jest to s?owo «bayarlalaa» oznaczaj?ce «dzi?kuj?» w staromongolskim alfabecie. Napisa?a je m?oda kobieta, która studiowa?a w naszych instytucjach edukacyjnych, gdzie nauczy?a si? coraz bardziej kocha? swój kraj, kultywuj?c jego staro?ytn? tradycj? literack?. S?owo to pochodzi od czasownika «bayarlakh» t?umaczonego jako «radowa? si?». Mówimy «dzi?kuj?», poniewa? nasze serca s? przepe?nione rado?ci?, rado?ci? Ewangelii, Evangelii Gaudium, któr? nam przekazujesz. Dzi?kujemy Ojcze ?wi?ty!“

?Powiedzia?e?, ?e w tych dniach namacalnie przekonali?cie si?, jak jest mi drogi Lud Bo?y, który jest w Mongolii. To prawda, wyruszy?em w t? pielgrzymk? z wielkim oczekiwaniem, z pragnieniem spotkania i poznania was, a teraz dzi?kuj? za was Bogu, poniewa? przez was lubi On dokonywa? wielkich rzeczy w ma?o?ci. […] Sk?adam wielkie podzi?kowanie dla was, narodu mongolskiego, za dar przyja?ni, który otrzyma?em w tych dniach, za wasz? autentyczn? zdolno?? doceniania nawet najprostszych aspektów ?ycia, m?drego piel?gnowania relacji i tradycji, kultywowania codziennego ?ycia z trosk? i uwag?.“

?Msza ?w. jest dzi?kczynieniem, «Eucharysti?». Celebrowanie jej na tej ziemi przypomnia?o mi modlitw? jezuity o. Pierre'a Teilharda de Chardin, wzniesion? do Boga dok?adnie 100 lat temu na pustyni Ordos, niedaleko st?d. Brzmi ona nast?puj?co: «Padam Bo?e mój, przed Twoj? obecno?ci? w ?wiecie, który sta? si? teraz ?ywym p?omieniem. W kszta?cie wszystkiego, co napotkam, co mi si? zdarzy, wszystkiego, czego dokonam dzisiejszego dnia, Ciebie tylko pragn?, na Ciebie tylko czekam». O. Teilhard by? zaanga?owany w badania geologiczne. Pragn?? odprawi? Msz? ?wi?t?, ale nie mia? przy sobie ani chleba, ani wina. Tutaj wi?c skomponowa? swoj? «Msz? na o?tarzu Ziemi», wyra?aj?c w?asn? ofiar? w nast?puj?cy sposób: «Przyjmij, Panie, t? Hosti? powszechn?, któr? Stworzenie, znaj?ce Twój powab, ofiarowuje Ci o nowym ?wicie». Podobna modlitwa zrodzi?a si? w nim ju? wcze?niej, gdy by? na froncie podczas pierwszej wojny ?wiatowej, gdzie pracowa? jako sanitariusz. Ten kap?an, cz?sto niezrozumiany, przeczuwa?, ?e «Eucharystia jest […] wci?? poniek?d sprawowana na o?tarzu ?wiata» i stanowi «centrum ?ycia wszech?wiata, centrum wype?nione mi?o?ci? i niewyczerpanym ?yciem» (Encyklika Laudato si', 236), tak?e w czasach takich jak nasze, pe?nych napi?? i wojen.“