蜜桃交友

鈥濳o艣cio艂em bez 艂a艅cuchów i bez murów, w którym ka偶dy mo偶e czu膰 si臋 akceptowany i wspierany, w którym piel臋gnuje si臋 sztuk臋 s艂uchania, dialogu, uczestnictwa, pod kierownictwem Ducha 艢wi臋tego. Ko艣cio艂em wolnym i pokornym, który «powstaje szybko», który nie zwleka, nie odk艂ada na pó藕niej wyzwa艅 dnia dzisiejszego, nie odgradza si臋 sakralnymi murami, ale daje si臋 o偶ywia膰 zapa艂owi g艂oszenia Ewangelii i pragnieniem dotarcia do wszystkich i przyj臋cia wszystkich. Nie zapominajmy o tym s艂owie: wszystkich. Wszystkich! Id藕cie na skrzy偶owania dróg i przyprowad藕cie wszystkich: 艣lepych, g艂uchych, chromych, chorych, sprawiedliwych, grzeszników: wszystkich! To s艂owo Pana musi rozbrzmiewa膰, w umy艣le i w sercu: w Ko艣ciele jest miejsce dla wszystkich. I wiele razy stajemy si臋 Ko艣cio艂em, który niby ma otwarte drzwi, ale odrzuca ludzi, pot臋pia ich. Wczoraj jeden z was powiedzia艂 do mnie: «Dla Ko艣cio艂a to nie jest czas urlopu, to czas przyjmowania». «Nie przyszli na uczt臋...» - Id藕cie na rozdro偶a. Wszystkich, wszystkich! 鈥濧le oni s膮 grzesznikami鈥︹��. - Wszystkich!鈥�

鈥濸ierwsze z nich brzmi: co ja mog臋 uczyni膰 dla Ko艣cio艂a? Nie narzeka膰 na Ko艣ció艂, ale anga偶owa膰 si臋 na rzecz Ko艣cio艂a. Z zapa艂em, bo nie mo偶na by膰 biernym widzem i z pokor膮, bo nie mo偶na by膰 w centrum. Uczestnictwo to «walka», bo Ewangelia nie jest neutralna, jak woda destylowana; nie pozostawia rzeczy takimi, jakimi s膮, nie godzi si臋 na kompromis z logik膮 艣wiata, ale przeciwnie, rozpala ogie艅 królestwa Bo偶ego tam, gdzie panuj膮 ludzkie mechanizmy w艂adzy, z艂a, przemocy, korupcji, niesprawiedliwo艣ci i marginalizacji. Drugie pytanie brzmi: co mo偶emy uczyni膰 razem, jako Ko艣ció艂, aby 艣wiat, w którym 偶yjemy, by艂 bardziej ludzki, bardziej sprawiedliwy, bardziej solidarny, bardziej otwarty na Boga i na braterstwo mi臋dzy lud藕mi? Nie mo偶emy zamyka膰 si臋 w naszych kr臋gach ko艣cielnych i przyk艂ada膰 si臋 tylko do ja艂owych dyskusji, ale powinni艣my pomaga膰 sobie nawzajem, by艣my stawali si臋 zaczynem w cie艣cie 艣wiata. Razem mo偶emy i powinni艣my troszczy膰 si臋 o 偶ycie ludzkie, o ochron臋 stworzenia, o godno艣膰 pracy, o problemy rodzin, o trudn膮 sytuacj臋 osób starszych i tych, którzy s膮 opuszczeni, odrzuceni i wzgardzeni. Krótko mówi膮c, powinni艣my by膰 Ko艣cio艂em, który promuje kultur臋 troski, wspó艂czucia dla s艂abszych i walki z wszelkimi formami degradacji, tak偶e naszych miast i miejsc, w których przebywamy, tak aby rado艣膰 Ewangelii zaja艣nia艂a w 偶yciu ka偶dego z nas.鈥�