蜜桃交友

鈥濳iedy ty, Maccolinsie, który pochodzisz z Kamerunu, mówisz, 偶e w ci膮gu twojego 偶ycia zosta艂e艣 zraniony nienawi艣ci膮. Mówisz o tym, o tych ranach, o interesach. Przypominasz nam, 偶e nienawi艣膰 skazi艂a tak偶e nasze relacje mi臋dzy chrze艣cijanami. A to, jak powiedzia艂e艣, pozostawia 艣lad, g艂臋boki 艣lad, który utrzymuje si臋 przez d艂ugi czas. Jest to trucizna. Sam to odczu艂e艣. Nienawi艣膰 jest trucizn膮, od której trudno si臋 uwolni膰. To mentalno艣膰 wypaczona, która zamiast sprawia膰, by艣my uznawali si臋 za braci, powoduje, 偶e postrzegamy siebie nawzajem jako przeciwników, jako rywali, jako co艣 na sprzeda偶 lub do wykorzystania. Kiedy ty, Rozh, pochodz膮ca z Iraku, mówisz, 偶e jeste艣 osob膮 w podró偶y, przypominasz nam, 偶e my tak偶e jeste艣my wspólnot膮 w podró偶y, 偶e jeste艣my w drodze od konfliktu do komunii. Pod膮偶aj膮c t膮 drog膮, d艂ug膮 i pe艂n膮 wzlotów i upadków, nie powinni艣my obawia膰 si臋 ró偶nic mi臋dzy nami, ale raczej naszych zamkni臋膰 i uprzedze艅, które uniemo偶liwiaj膮 nam prawdziwe spotkanie i wspólne w臋drowanie. Zamkni臋cia i uprzedzenia odbudowuj膮 mi臋dzy nami ten mur podzia艂u, który zburzy艂 Chrystus, mianowicie: wrogo艣膰 (por. Ef 2, 14). I tak nasza droga do pe艂nej jedno艣ci mo偶e si臋 rozwija膰, o ile wszyscy razem b臋dziemy wpatrywa膰 si臋 w Jezusa, w T ego, który jest «naszym pokojem» (tam偶e), który jest «kamieniem w臋gielnym» (w. 20). A On, Pan Jezus, wychodzi nam na spotkanie z obliczem brata zepchni臋tego na margines i odrzuconego. Z obliczem migranta pogardzanego, odrzuconego, zniewolonego...鈥�

鈥濶iech ta wyspa, naznaczona bolesnym podzia艂em - patrz臋 na mur - stanie si臋 z Bo偶膮 艂ask膮 laboratorium braterstwa. Dzi臋kuj臋 wszystkim, którzy si臋 tym zajmuj膮. Ta wyspa jest wielkoduszna, ale nie mo偶e zrobi膰 wszystkiego, poniewa偶 liczba przybywaj膮cych osób jest wi臋ksza ni偶 jej zdolno艣膰 do integracji, towarzyszenia, promowania... Jej blisko艣膰 geograficzna to u艂atwia, ale nie jest to 艂atwe. Musimy zrozumie膰 ograniczenia, przy których obstaj膮 rz膮dz膮cy t膮 wysp膮. Ale na tej wyspie zawsze jest co艣 - i widzia艂em to u przywódców, których odwiedzi艂em - co mo偶e sta膰 si臋, dzi臋ki 艂asce Bo偶ej, laboratorium braterstwa, i to pod dwoma warunkami. Pierwszym z nich jest skuteczne uznanie godno艣ci ka偶dej osoby ludzkiej (por. Enc. Fratelli tutti, 8): naszej godno艣ci nie mo偶na sprzeda膰, nie mo偶na jej wynaj膮膰, nie mo偶na jej utraci膰. G艂owa wzniesiona wysoko. Jestem godnym dzieckiem Boga. Skuteczne uznanie godno艣ci ka偶dej osoby ludzkiej: jest to fundament etyczny, uniwersalny, który znajduje si臋 równie偶 w centrum chrze艣cija艅skiej nauki spo艂ecznej. Drugim warunkiem jest ufne otwarcie si臋 na Boga, Ojca wszystkich; i to jest zaczyn, do niesienia którego jeste艣my powo艂ani jako ludzie wierz膮cy.鈥�

鈥濸atrz膮c na was, patrz臋 na cierpienie na drodze, na tak wielu porwanych, sprzedanych, wykorzystanych - oni wci膮偶 s膮 w drodze, nie wiemy, gdzie. Ale jest to historia niewolnictwa, niewolnictwa powszechnego. Patrzymy, co si臋 dzieje, a najgorsze jest to, 偶e si臋 do tego przyzwyczajamy. Ach, dzisiaj, tak, 艂ód藕 zaton臋艂a, tam... tak wielu zagin臋艂o.... To przyzwyczajenie si臋 do tego jest powa偶n膮 chorob膮, bardzo powa偶n膮 chorob膮 i nie ma antybiotyku na t臋 chorob臋! Musimy przeciwstawi膰 si臋 przyzwyczajeniu do czytania o tych tragediach w gazetach lub s艂uchania o nich w innych mediach. Patrz膮c na was, my艣l臋 o tak wielu, którzy musieli wróci膰, poniewa偶 zostali odrzuceni i trafili do lagrów, prawdziwych lagrów, gdzie kobiety s膮 sprzedawane, m臋偶czy藕ni torturowani, zniewoleni... Narzekamy, kiedy czytamy historie lagrów z ubieg艂ego wieku, tych nazistowskich, tych stalinowskich, i narzekamy, kiedy widzimy i pytamy jak to si臋 sta艂o? Bracia i siostry: to si臋 dzieje dzisiaj, na s膮siednich wybrze偶ach! Mosty niewolnictwa. Ogl膮da艂em kilka filmowych 艣wiadectw tego: miejsca tortur, sprzedawania ludzi. Mówi臋 to, poniewa偶 moim obowi膮zkiem jest pomóc otworzy膰 oczy.鈥�

鈥濼aka jest historia tej rozwini臋tej cywilizacji, któr膮 nazywamy Zachodem. A potem, przepraszam, ale chcia艂bym powiedzie膰, co mi le偶y na sercu, by przynajmniej pomodli膰 si臋 za siebie nawzajem, co艣 zrobi膰: druty kolczaste. Tu widz臋 jeden. To jest wojna nienawi艣ci, która dzieli ten kraj. Ale druty kolczaste, w innych miejscach, gdzie s膮, s膮 tak zrobione, aby nie wpu艣ci膰 uchod藕cy, tego, który przychodzi prosi膰 o wolno艣膰, chleb, pomoc, braterstwo, rado艣膰; który ucieka przed nienawi艣ci膮 i spotyka si臋 z nienawi艣ci膮, któr膮 nazywa si臋 drutem kolczastym. Niech Pan obudzi sumienia nas wszystkich w obliczu tych rzeczy. I prosz臋 mi wybaczy膰, 偶e mówi臋, jak jest, ale nie mo偶emy milcze膰 i odwraca膰 wzroku w tej kulturze oboj臋tno艣ci.鈥�