蜜桃交友

鈥濨óg zaskakuje, niespodziewane s膮 Jego wybory: nie mieszcz膮 si臋 w ludzkich oczekiwaniach, nie id膮 za pot臋g膮 i wielko艣ci膮, które cz艂owiek zwykle z Nim kojarzy. Pan ma szczególne upodobanie w ma艂o艣ci i pokorze. Nie zaczyna odkupienia od Jerozolimy, Aten lub Rzymu, ale na pustyni. Ta paradoksalna strategia przekazuje nam bardzo pi臋kne przes艂anie: posiadanie w艂adzy, wykszta艂cenia i s艂awy nie jest gwarancj膮 podobania si臋 Bogu. Wr臋cz przeciwnie, mo偶e to doprowadzi膰 do tego, 偶e kto艣 stanie si臋 arogancki i odrzuci Boga. Trzeba by膰 natomiast ubogim wewn臋trznie, tak jak uboga jest pustynia. Pozosta艅my przy paradoksie pustyni. Poprzedzaj膮cy przyj艣cie Chrystusa przygotowuje je w tym niedost臋pnym i niego艣cinnym miejscu, pe艂nym niebezpiecze艅stw. A przecie偶, je艣li kto艣 chce wyg艂osi膰 wa偶ne o艣wiadczenie, zazwyczaj udaje si臋 w pi臋kne miejsca, gdzie jest du偶o ludzi, gdzie by艂by widzialny. Natomiast Jan przepowiada na pustyni. W艂a艣nie tam, na miejscu bezwodnym, na tej pustej przestrzeni, która rozci膮ga si臋 jak okiem si臋gn膮膰 i gdzie prawie nie ma 偶ycia, objawia si臋 chwa艂a Pana, który 鈥� jak przepowiada Pismo (por. Iz 40, 3-4) 鈥� zamienia pustyni臋 w jezioro, ziemi臋 ja艂ow膮 w 藕ród艂a wody (por. Iz 41, 18). Oto kolejne przes艂anie dodaj膮ce otuchy: Bóg, dzi艣, tak jak i niegdy艣, kieruje swój wzrok tam, gdzie panuje smutek i samotno艣膰. Mo偶emy tego do艣wiadczy膰 w 偶yciu: cz臋sto nie udaje si臋 Jemu dotrze膰 do nas, gdy otaczaj膮 nas aplauzy i my艣limy jedynie o sobie. Za to udaje Mu si臋 to zw艂aszcza w godzinach próby. Przychodzi do nas w sytuacjach trudnych, w naszych pustkach, które pozostawiaj膮 dla Niego miejsce w naszych 偶yciowych pustyniach. Tam nawiedza nas Pan.鈥�

鈥濺zeczywisto艣ci膮 jest to, 偶e Bóg jest wi臋kszy. On jest wi臋kszy. Zatem nawrócenie oznacza nies艂uchanie tego, co niszczy nadziej臋, tych, którzy mówi膮, 偶e nic w 偶yciu si臋 nie zmieni. Odwieczni pesymi艣ci. To odrzucenie przekonania, 偶e jeste艣my skazani na pogr膮偶anie si臋 w ruchomych piaskach przeci臋tno艣ci. To niepoddawanie si臋 wewn臋trznym upiorom, które pojawiaj膮 si臋 zw艂aszcza w chwilach próby, aby nas zniech臋ci膰 i powiedzie膰 nam, 偶e nie damy rady, 偶e wszystko idzie 藕le i 偶e bycie 艣wi臋tymi nie jest dla nas. Nie jest to prawd膮, poniewa偶 jest Bóg. Musimy Jemu zaufa膰, bo On jest naszym wi臋cej, jest nasz膮 si艂膮. Wszystko si臋 zmienia, gdy dajemy Jemu pierwsze miejsce. Oto nawrócenie: Panu wystarczaj膮 nasze otwarte drzwi, aby wej艣膰 i czyni膰 cuda, tak jak wystarczy艂a pustynia i s艂owa Jana, aby móg艂 przyj艣膰 na 艣wiat. O nic wi臋cej nie prosi.鈥�