蜜桃交友

Drodzy bracia i siostry,

Poprosi艂em ca艂y Ko艣ció艂 o prze偶ywanie w pa藕dzierniku 2019 r., nadzwyczajnego okresu aktywno艣ci misyjnej, aby uczci膰 setn膮 rocznic臋 og艂oszenia Listu Apostolskiego Maximum illud Papie偶a Benedykta XV (30 listopada 1919 r.). Prorocza dalekowzroczno艣膰 jego propozycji apostolskiej potwierdzi艂a, jak wa偶ne jest dzisiaj odnowienie pracy misyjnej Ko艣cio艂a, ewangeliczne przekwalifikowanie jego misji g艂oszenia Ewangelii i zaniesienie 艣wiatu zbawienia Jezusa Chrystusa, który umar艂 i zmartwychwsta艂.

Tytu艂 tego or臋dzia jest taki sam jak temat obchodzonego w pa藕dzierniku Nadzwyczajnego Miesi膮ca Misyjnego: 鈥濷chrzczeni i pos艂ani: Ko艣ció艂 Chrystusa w misji na 艣wiecie鈥�. Obchody tego miesi膮ca pomog膮 nam przede wszystkim w ponownym odkryciu misyjnego znaczenia naszego przylgni臋cia wiary do Jezusa Chrystusa, wiary darmo otrzymanej jako dar w sakramencie Chrztu 艣w. Nasza synowska przynale偶no艣膰 do Boga nigdy nie jest aktem indywidualnym, ale zawsze ko艣cielnym: z komunii z Bogiem Ojcem i Synem i Duchem 艢wi臋tym rodzi si臋 nowe 偶ycie razem z wieloma innymi bra膰mi i siostrami. A to Bo偶e 偶ycie nie jest produktem na sprzeda偶 - nie uprawiamy prozelityzmu - lecz bogactwem, które trzeba dawa膰, przekazywa膰, g艂osi膰: takie jest znaczenie misji. Darmo otrzymali艣my ten dar i darmo si臋 nim dzielimy (por. Mt 10,8), nie wykluczaj膮c nikogo. Bóg chce, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni dzi臋ki poznaniu prawdy i do艣wiadczeniu Jego mi艂osierdzia, dzi臋ki Ko艣cio艂owi, który jest powszechnym sakramentem zbawienia (por. 1 Tm 2, 4; 3, 15; II SOBÓR WATYKA艃SKI, Konst. dogm. Lumen gentium, 48).

Ko艣ció艂 wype艂nia sw膮 misj臋 w 艣wiecie: wiara w Jezusa Chrystusa daje nam w艂a艣ciw膮 miar臋 wszystkich rzeczy, sprawiaj膮c, 偶e postrzegamy 艣wiat oczyma i sercem Boga. Nadzieja otwiera nas na odwieczn膮 perspektyw臋 偶ycia Bo偶ego, w którym naprawd臋 uczestniczymy; mi艂o艣膰, której przedsmak mamy w sakramentach i mi艂o艣ci braterskiej, pobudza nas do pój艣cia a偶 na kra艅ce ziemi (por. Mi 5,3; Mt 28,19; Dz 1,8; Rz 10,18). Ko艣ció艂 wychodz膮cy a偶 na najodleglejsze kra艅ce wymaga sta艂ego i nieustannego nawrócenia misyjnego. Ilu偶 艣wi臋tych, ile kobiet i m臋偶czyzn wiary daje nam 艣wiadectwo, ukazuje nam jako mo偶liw膮 i wykonaln膮 ow膮 nieograniczon膮 otwarto艣膰, to mi艂osierne wyj艣cie jako przynaglaj膮cy impuls mi艂o艣ci i w艂a艣ciw膮 jej logik臋 daru, ofiary i bezinteresowno艣ci (por. 2 Kor 5, 14) -21)! Trzeba, aby ten, kto g艂osi Boga, by艂 m臋偶em Bo偶ym (por. List ap. Maximum illud).

Jest to nakaz, który dotyczy nas bardzo bezpo艣rednio: zawsze jestem misj膮; zawsze jeste艣 misj膮; ka偶da ochrzczona i ka偶dy ochrzczony jest misj膮. Ten kto, mi艂uje wyrusza w drog臋, jest pobudzony, by wyj艣膰 ze swoich ogranicze艅, jest poci膮gni臋ty i poci膮ga, daje siebie drugiemu i nawi膮zuje relacje rodz膮ce 偶ycie. Nikt nie jest bezu偶yteczny i nieistotny dla Bo偶ej mi艂o艣ci. Ka偶dy z nas jest misj膮 w 艣wiecie, poniewa偶 jest owocem Bo偶ej mi艂o艣ci. Nawet gdyby mój ojciec i moja matka zdradzili mi艂o艣膰 k艂amstwami, nienawi艣ci膮 i niewierno艣ci膮, Bóg nigdy nie wycofuje si臋 z daru 偶ycia, od zawsze przeznaczaj膮c ka偶de ze swoich dzieci do swego 偶ycia Boskiego i wiecznego (por. Ef 1, 3-6).

To 偶ycie jest nam przekazane w Chrzcie 艣w., który daje nam wiar臋 w Jezusa Chrystusa, zwyci臋zc臋 grzechu i 艣mierci, odradza nas na obraz i podobie艅stwo Boga i w艂膮cza nas w cia艂o Chrystusa, którym jest Ko艣ció艂. W tym sensie chrzest jest naprawd臋 konieczny do zbawienia, poniewa偶 zapewnia, 偶e w domu Ojca jeste艣my synami i córkami, zawsze i wsz臋dzie, a nigdy sierotami, obcymi czy niewolnikami. To, co u chrze艣cijanina jest rzeczywisto艣ci膮 sakramentaln膮 鈥� której spe艂nieniem jest Eucharystia 鈥� jest zawsze powo艂aniem i przeznaczeniem ka偶dego m臋偶czyzny i ka偶dej kobiety w oczekiwaniu na nawrócenie i zbawienie. Chrzest jest bowiem wype艂nion膮 obietnic膮 Boskiego daru, który czyni cz艂owieka synem w Synu. Jeste艣my dzie膰mi naszych rodziców naturalnych, ale w chrzcie otrzymujemy pierwotne ojcostwo i prawdziwe macierzy艅stwo: nie mo偶e mie膰 Boga za Ojca, kto nie ma Ko艣cio艂a za Matk臋" (por. 艣w. Cyprian, De catholicae unitate Ecclesiae: PL 4, 503 A).

Tak wi臋c w ojcostwie Boga i macierzy艅stwie Ko艣cio艂a zakorzeniona jest nasza misja, poniewa偶 w chrzcie zawarte jest pos艂anie wyra偶one przez Jezusa w nakazie paschalnym: jak Mnie pos艂a艂 Ojciec, tak i ja was posy艂am pe艂nych Ducha 艢wi臋tego dla pojednania 艣wiata (por. J 20,19-23; Mt 28,16-20). To pos艂anie nale偶y do obowi膮zków chrze艣cijanina, aby nikomu nie zabrak艂o g艂oszenia jego powo艂ania do stawania si臋 przybranym dzieckiem, pewno艣ci jego godno艣ci osobistej i przyrodzonej warto艣ci ka偶dego 偶ycia ludzkiego od pocz臋cia a偶 do naturalnej jego 艣mierci. Rozprzestrzeniaj膮ca si臋 sekularyzacja, w której dokonuje si臋 pozytywne i kulturowe odrzucenie Bo偶ego ojcostwa w naszej historii, uniemo偶liwia jakiekolwiek autentyczne powszechne braterstwo, wyra偶aj膮ce si臋 we wzajemnym szacunku dla 偶ycia ka偶dego cz艂owieka. Bez Boga Jezusa Chrystusa wszelka ró偶nica sprowadza si臋 do piekielnego zagro偶enia, uniemo偶liwiaj膮c jak膮kolwiek bratersk膮 akceptacj臋 i owocn膮 jedno艣膰 rodzaju ludzkiego.

Powszechne przeznaczenie do zbawienia oferowane przez Boga w Jezusie Chrystusie sk艂oni艂o Benedykta XV, by wymaga膰 przezwyci臋偶enia wszelkiego zamkni臋cia nacjonalistycznego i etnocentrycznego, wszelkiego przemieszania g艂oszenia Ewangelii z pot臋gami kolonialnymi, z ich interesami gospodarczymi i wojskowymi. W swoim li艣cie apostolskim Maximum illud papie偶 przypomnia艂, 偶e Boska powszechno艣膰 misji Ko艣cio艂a wymaga porzucenia wy艂膮cznej przynale偶no艣ci do swej ojczyzny i grupy etnicznej. Otwarcie kultury i wspólnoty na zbawcz膮 nowo艣膰 Jezusa Chrystusa wymaga przezwyci臋偶enia wszelkich nieuzasadnionych introwersji etnicznych i ko艣cielnych. Tak偶e i dzisiaj Ko艣ció艂 nadal potrzebuje m臋偶czyzn i kobiet, którzy na mocy swego chrztu szczodrze odpowiedz膮 na wezwanie do opuszczenia swoich domów, rodzin, ojczyzny, j臋zyka, swego Ko艣cio艂a lokalnego. S膮 pos艂ani do pogan, do 艣wiata jeszcze nie przekszta艂conego przez sakramenty Jezusa Chrystusa i Jego 艣wi臋tego Ko艣cio艂a. G艂osz膮c S艂owo Bo偶e, daj膮c 艣wiadectwo Ewangelii i celebruj膮c 偶ycie Ducha 艢wi臋tego, wzywaj膮 do nawrócenia, chrzcz膮 i ofiarowuj膮 chrze艣cija艅skie zbawienie w poszanowaniu osobistej wolno艣ci ka偶dego, w dialogu z kulturami i religiami ludów, do których s膮 pos艂ani. Missio ad gentes, zawsze dla Ko艣cio艂a niezb臋dna, przyczynia si臋 zatem w sposób fundamentalny do sta艂ego procesu nawrócenia wszystkich chrze艣cijan. Wiara w Pasch臋 Jezusa, ko艣cielne pos艂anie chrzcielne, wyj艣cie geograficzne i kulturowe ze swoich ogranicze艅 oraz ze swego domu, potrzeba zbawienia od grzechu i wyzwolenie ze z艂a osobistego i spo艂ecznego domagaj膮 si臋 misji, a偶 po najdalsze kra艅ce Ziemi.

Opatrzno艣ciowa zbie偶no艣膰 z obchodami Synodu Specjalnego o Ko艣cio艂ach w Amazonii ka偶e mi podkre艣li膰, 偶e misja powierzona nam przez Jezusa wraz darem Jego Ducha jest wci膮偶 aktualna i konieczna tak偶e dla tych ziem i ich mieszka艅ców. Odnowiona Pi臋膰dziesi膮tnica otwiera na o艣cie偶 drzwi Ko艣cio艂a, aby 偶adna kultura nie by艂a zamkni臋ta sama w sobie, a 偶aden lud nie by艂 odizolowany, lecz otwarty na powszechn膮 komuni臋 wiary. Niech nikt nie b臋dzie zamkni臋ty w swoim w艂asnym 鈥瀓a鈥�, w autoreferencyjno艣ci swej przynale偶no艣ci etnicznej i religijnej. Pacha Jezusa prze艂amuje w膮skie granice 艣wiatów, religii i kultur, wzywaj膮c je do wzrastania w szacunku dla godno艣ci m臋偶czyzny i kobiety, do coraz pe艂niejszego nawrócenia na Prawd臋 Zmartwychwsta艂ego Pana, który daje wszystkim prawdziwe 偶ycie.

Przypominam sobie w tym wzgl臋dzie s艂owa papie偶a Benedykta XVI wypowiedziane na pocz膮tku naszego spotkania biskupów latynoameryka艅skich w Aparecidzie w Brazylii w 2007 r., s艂owa, które pragn臋 tu przywo艂a膰 i uczyni膰 w艂asnymi: 鈥濩o oznacza艂o dla ludów Ameryki 艁aci艅skiej i Karaibów przyj臋cie wiary chrze艣cija艅skiej? Oznacza艂o pozna膰 i przyj膮膰 Chrystusa, Boga nieznanego, którego ich przodkowie nie艣wiadomie szukali w swych bogatych tradycjach religijnych. Chrystus by艂 Zbawicielem 鈥� przedmiotem ich niewys艂owionego pragnienia. Oznacza艂o to równie偶 przyj臋cie w wodach chrztu 偶ycia Bo偶ego, dzi臋ki czemu stali si臋 przybranymi dzie膰mi Boga; przyj臋cie Ducha 艢wi臋tego, który przyby艂, by natchn膮膰 ich kultury, oczyszczaj膮c je i rozwijaj膮c liczne zal膮偶ki i nasiona, które S艂owo wcielone w nich zaszczepi艂o, prowadz膮c je tym samym na drogi Ewangelii. [...] S艂owo Bo偶e, stawszy si臋 cia艂em w Jezusie Chrystusie, sta艂o si臋 zarazem histori膮 i kultur膮. Utopia, jak膮 by艂oby wskrzeszenie religii przedkolumbijskich przez odizolowanie ich od Chrystusa i od Ko艣cio艂a powszechnego, nie by艂aby post臋pem, lecz regresem. W rzeczywisto艣ci by艂oby to cofni臋cie si臋 do pewnego momentu dziejów, który nale偶y ju偶 do przesz艂o艣ci鈥� (Przemówienie podczas sesji inauguracyjnej, 13 maja 2007, w: 鈥濴鈥橭sservatore Romano鈥�, wyd. polskie, n. 9(296)/2007, s. 36).

Maryi, naszej Matce powierzamy misj臋 Ko艣cio艂a. Zjednoczona ze swoim Synem, od momentu wcielenia Dziewica wyruszy艂a, da艂a si臋 ca艂kowicie wci膮gn膮膰 w misj臋 Jezusa, misj臋, która u stóp krzy偶a sta艂a si臋 tak偶e Jej misj膮: by wspó艂pracowa膰 jako Matka Ko艣cio艂a w zrodzeniu w Duchu i w wierze nowych Bo偶ych synów i córek.

Chcia艂bym zako艅czy膰 krótkim s艂owem na temat Papieskich Dzie艂 Misyjnych, zaproponowanych jako narz臋dzie misyjne ju偶 w Maximum illud. Papieskie Dzie艂a Misyjne wyra偶aj膮 sw膮 s艂u偶b臋 na rzecz powszechno艣ci ko艣cielnej jako globalna sie膰, która wspiera papie偶a w jego zaanga偶owaniu misyjnym poprzez modlitw臋, która jest dusz膮 misji i mi艂o艣ci膮 chrze艣cijan rozproszonych po ca艂ym 艣wiecie. Ich ofiara pomaga papie偶owi w ewangelizacji Ko艣cio艂ów partykularnych (Dzie艂o Rozkrzewiania Wiary), w formacji miejscowego duchowie艅stwa (Dzie艂o 艣w. Piotra Aposto艂a), w wychowaniu 艣wiadomo艣ci misyjnej dzieci ca艂ego 艣wiata (Dzie艂o Misyjne Dzieci) oraz w misyjnej formacji wiary chrze艣cijan (Papieska Unia Misyjna). Ponawiaj膮c moje wsparcie dla tych dzie艂, 偶ycz臋, aby Nadzwyczajny Miesi膮c Misyjny w pa藕dzierniku 2019 r. przyczyni艂 si臋 do odnowienia ich s艂u偶by misyjnej na rzecz mojej pos艂ugi.

Misjonarzom i misjonarkom oraz wszystkim tym, którzy w jakikolwiek sposób uczestnicz膮, na mocy swego chrztu, w misji Ko艣cio艂a, z serca posy艂am moje b艂ogos艂awie艅stwo.

Watykan, 9 czerwca 2019 r., Uroczysto艣膰 Zes艂ania Ducha 艢wi臋tego