蜜桃交友

Drodzy bracia i siostry,

Poprosi?em ca?y Ko?ció? o prze?ywanie w pa?dzierniku 2019 r., nadzwyczajnego okresu aktywno?ci misyjnej, aby uczci? setn? rocznic? og?oszenia Listu Apostolskiego Maximum illud Papie?a Benedykta XV (30 listopada 1919 r.). Prorocza dalekowzroczno?? jego propozycji apostolskiej potwierdzi?a, jak wa?ne jest dzisiaj odnowienie pracy misyjnej Ko?cio?a, ewangeliczne przekwalifikowanie jego misji g?oszenia Ewangelii i zaniesienie ?wiatu zbawienia Jezusa Chrystusa, który umar? i zmartwychwsta?.

Tytu? tego or?dzia jest taki sam jak temat obchodzonego w pa?dzierniku Nadzwyczajnego Miesi?ca Misyjnego: ?Ochrzczeni i pos?ani: Ko?ció? Chrystusa w misji na ?wiecie”. Obchody tego miesi?ca pomog? nam przede wszystkim w ponownym odkryciu misyjnego znaczenia naszego przylgni?cia wiary do Jezusa Chrystusa, wiary darmo otrzymanej jako dar w sakramencie Chrztu ?w. Nasza synowska przynale?no?? do Boga nigdy nie jest aktem indywidualnym, ale zawsze ko?cielnym: z komunii z Bogiem Ojcem i Synem i Duchem ?wi?tym rodzi si? nowe ?ycie razem z wieloma innymi bra?mi i siostrami. A to Bo?e ?ycie nie jest produktem na sprzeda? - nie uprawiamy prozelityzmu - lecz bogactwem, które trzeba dawa?, przekazywa?, g?osi?: takie jest znaczenie misji. Darmo otrzymali?my ten dar i darmo si? nim dzielimy (por. Mt 10,8), nie wykluczaj?c nikogo. Bóg chce, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni dzi?ki poznaniu prawdy i do?wiadczeniu Jego mi?osierdzia, dzi?ki Ko?cio?owi, który jest powszechnym sakramentem zbawienia (por. 1 Tm 2, 4; 3, 15; II SOBÓR WATYKA?SKI, Konst. dogm. Lumen gentium, 48).

Ko?ció? wype?nia sw? misj? w ?wiecie: wiara w Jezusa Chrystusa daje nam w?a?ciw? miar? wszystkich rzeczy, sprawiaj?c, ?e postrzegamy ?wiat oczyma i sercem Boga. Nadzieja otwiera nas na odwieczn? perspektyw? ?ycia Bo?ego, w którym naprawd? uczestniczymy; mi?o??, której przedsmak mamy w sakramentach i mi?o?ci braterskiej, pobudza nas do pój?cia a? na krańce ziemi (por. Mi 5,3; Mt 28,19; Dz 1,8; Rz 10,18). Ko?ció? wychodz?cy a? na najodleglejsze krańce wymaga sta?ego i nieustannego nawrócenia misyjnego. Ilu? ?wi?tych, ile kobiet i m??czyzn wiary daje nam ?wiadectwo, ukazuje nam jako mo?liw? i wykonaln? ow? nieograniczon? otwarto??, to mi?osierne wyj?cie jako przynaglaj?cy impuls mi?o?ci i w?a?ciw? jej logik? daru, ofiary i bezinteresowno?ci (por. 2 Kor 5, 14) -21)! Trzeba, aby ten, kto g?osi Boga, by? m??em Bo?ym (por. List ap. Maximum illud).

Jest to nakaz, który dotyczy nas bardzo bezpo?rednio: zawsze jestem misj?; zawsze jeste? misj?; ka?da ochrzczona i ka?dy ochrzczony jest misj?. Ten kto, mi?uje wyrusza w drog?, jest pobudzony, by wyj?? ze swoich ograniczeń, jest poci?gni?ty i poci?ga, daje siebie drugiemu i nawi?zuje relacje rodz?ce ?ycie. Nikt nie jest bezu?yteczny i nieistotny dla Bo?ej mi?o?ci. Ka?dy z nas jest misj? w ?wiecie, poniewa? jest owocem Bo?ej mi?o?ci. Nawet gdyby mój ojciec i moja matka zdradzili mi?o?? k?amstwami, nienawi?ci? i niewierno?ci?, Bóg nigdy nie wycofuje si? z daru ?ycia, od zawsze przeznaczaj?c ka?de ze swoich dzieci do swego ?ycia Boskiego i wiecznego (por. Ef 1, 3-6).

To ?ycie jest nam przekazane w Chrzcie ?w., który daje nam wiar? w Jezusa Chrystusa, zwyci?zc? grzechu i ?mierci, odradza nas na obraz i podobieństwo Boga i w??cza nas w cia?o Chrystusa, którym jest Ko?ció?. W tym sensie chrzest jest naprawd? konieczny do zbawienia, poniewa? zapewnia, ?e w domu Ojca jeste?my synami i córkami, zawsze i wsz?dzie, a nigdy sierotami, obcymi czy niewolnikami. To, co u chrze?cijanina jest rzeczywisto?ci? sakramentaln? – której spe?nieniem jest Eucharystia – jest zawsze powo?aniem i przeznaczeniem ka?dego m??czyzny i ka?dej kobiety w oczekiwaniu na nawrócenie i zbawienie. Chrzest jest bowiem wype?nion? obietnic? Boskiego daru, który czyni cz?owieka synem w Synu. Jeste?my dzie?mi naszych rodziców naturalnych, ale w chrzcie otrzymujemy pierwotne ojcostwo i prawdziwe macierzyństwo: nie mo?e mie? Boga za Ojca, kto nie ma Ko?cio?a za Matk?" (por. ?w. Cyprian, De catholicae unitate Ecclesiae: PL 4, 503 A).

Tak wi?c w ojcostwie Boga i macierzyństwie Ko?cio?a zakorzeniona jest nasza misja, poniewa? w chrzcie zawarte jest pos?anie wyra?one przez Jezusa w nakazie paschalnym: jak Mnie pos?a? Ojciec, tak i ja was posy?am pe?nych Ducha ?wi?tego dla pojednania ?wiata (por. J 20,19-23; Mt 28,16-20). To pos?anie nale?y do obowi?zków chrze?cijanina, aby nikomu nie zabrak?o g?oszenia jego powo?ania do stawania si? przybranym dzieckiem, pewno?ci jego godno?ci osobistej i przyrodzonej warto?ci ka?dego ?ycia ludzkiego od pocz?cia a? do naturalnej jego ?mierci. Rozprzestrzeniaj?ca si? sekularyzacja, w której dokonuje si? pozytywne i kulturowe odrzucenie Bo?ego ojcostwa w naszej historii, uniemo?liwia jakiekolwiek autentyczne powszechne braterstwo, wyra?aj?ce si? we wzajemnym szacunku dla ?ycia ka?dego cz?owieka. Bez Boga Jezusa Chrystusa wszelka ró?nica sprowadza si? do piekielnego zagro?enia, uniemo?liwiaj?c jak?kolwiek bratersk? akceptacj? i owocn? jedno?? rodzaju ludzkiego.

Powszechne przeznaczenie do zbawienia oferowane przez Boga w Jezusie Chrystusie sk?oni?o Benedykta XV, by wymaga? przezwyci??enia wszelkiego zamkni?cia nacjonalistycznego i etnocentrycznego, wszelkiego przemieszania g?oszenia Ewangelii z pot?gami kolonialnymi, z ich interesami gospodarczymi i wojskowymi. W swoim li?cie apostolskim Maximum illud papie? przypomnia?, ?e Boska powszechno?? misji Ko?cio?a wymaga porzucenia wy??cznej przynale?no?ci do swej ojczyzny i grupy etnicznej. Otwarcie kultury i wspólnoty na zbawcz? nowo?? Jezusa Chrystusa wymaga przezwyci??enia wszelkich nieuzasadnionych introwersji etnicznych i ko?cielnych. Tak?e i dzisiaj Ko?ció? nadal potrzebuje m??czyzn i kobiet, którzy na mocy swego chrztu szczodrze odpowiedz? na wezwanie do opuszczenia swoich domów, rodzin, ojczyzny, j?zyka, swego Ko?cio?a lokalnego. S? pos?ani do pogan, do ?wiata jeszcze nie przekszta?conego przez sakramenty Jezusa Chrystusa i Jego ?wi?tego Ko?cio?a. G?osz?c S?owo Bo?e, daj?c ?wiadectwo Ewangelii i celebruj?c ?ycie Ducha ?wi?tego, wzywaj? do nawrócenia, chrzcz? i ofiarowuj? chrze?cijańskie zbawienie w poszanowaniu osobistej wolno?ci ka?dego, w dialogu z kulturami i religiami ludów, do których s? pos?ani. Missio ad gentes, zawsze dla Ko?cio?a niezb?dna, przyczynia si? zatem w sposób fundamentalny do sta?ego procesu nawrócenia wszystkich chrze?cijan. Wiara w Pasch? Jezusa, ko?cielne pos?anie chrzcielne, wyj?cie geograficzne i kulturowe ze swoich ograniczeń oraz ze swego domu, potrzeba zbawienia od grzechu i wyzwolenie ze z?a osobistego i spo?ecznego domagaj? si? misji, a? po najdalsze krańce Ziemi.

Opatrzno?ciowa zbie?no?? z obchodami Synodu Specjalnego o Ko?cio?ach w Amazonii ka?e mi podkre?li?, ?e misja powierzona nam przez Jezusa wraz darem Jego Ducha jest wci?? aktualna i konieczna tak?e dla tych ziem i ich mieszkańców. Odnowiona Pi??dziesi?tnica otwiera na o?cie? drzwi Ko?cio?a, aby ?adna kultura nie by?a zamkni?ta sama w sobie, a ?aden lud nie by? odizolowany, lecz otwarty na powszechn? komuni? wiary. Niech nikt nie b?dzie zamkni?ty w swoim w?asnym ?ja”, w autoreferencyjno?ci swej przynale?no?ci etnicznej i religijnej. Pacha Jezusa prze?amuje w?skie granice ?wiatów, religii i kultur, wzywaj?c je do wzrastania w szacunku dla godno?ci m??czyzny i kobiety, do coraz pe?niejszego nawrócenia na Prawd? Zmartwychwsta?ego Pana, który daje wszystkim prawdziwe ?ycie.

Przypominam sobie w tym wzgl?dzie s?owa papie?a Benedykta XVI wypowiedziane na pocz?tku naszego spotkania biskupów latynoamerykańskich w Aparecidzie w Brazylii w 2007 r., s?owa, które pragn? tu przywo?a? i uczyni? w?asnymi: ?Co oznacza?o dla ludów Ameryki ?acińskiej i Karaibów przyj?cie wiary chrze?cijańskiej? Oznacza?o pozna? i przyj?? Chrystusa, Boga nieznanego, którego ich przodkowie nie?wiadomie szukali w swych bogatych tradycjach religijnych. Chrystus by? Zbawicielem – przedmiotem ich niewys?owionego pragnienia. Oznacza?o to równie? przyj?cie w wodach chrztu ?ycia Bo?ego, dzi?ki czemu stali si? przybranymi dzie?mi Boga; przyj?cie Ducha ?wi?tego, który przyby?, by natchn?? ich kultury, oczyszczaj?c je i rozwijaj?c liczne zal??ki i nasiona, które S?owo wcielone w nich zaszczepi?o, prowadz?c je tym samym na drogi Ewangelii. [...] S?owo Bo?e, stawszy si? cia?em w Jezusie Chrystusie, sta?o si? zarazem histori? i kultur?. Utopia, jak? by?oby wskrzeszenie religii przedkolumbijskich przez odizolowanie ich od Chrystusa i od Ko?cio?a powszechnego, nie by?aby post?pem, lecz regresem. W rzeczywisto?ci by?oby to cofni?cie si? do pewnego momentu dziejów, który nale?y ju? do przesz?o?ci” (Przemówienie podczas sesji inauguracyjnej, 13 maja 2007, w: ?L’Osservatore Romano”, wyd. polskie, n. 9(296)/2007, s. 36).

Maryi, naszej Matce powierzamy misj? Ko?cio?a. Zjednoczona ze swoim Synem, od momentu wcielenia Dziewica wyruszy?a, da?a si? ca?kowicie wci?gn?? w misj? Jezusa, misj?, która u stóp krzy?a sta?a si? tak?e Jej misj?: by wspó?pracowa? jako Matka Ko?cio?a w zrodzeniu w Duchu i w wierze nowych Bo?ych synów i córek.

Chcia?bym zakończy? krótkim s?owem na temat Papieskich Dzie? Misyjnych, zaproponowanych jako narz?dzie misyjne ju? w Maximum illud. Papieskie Dzie?a Misyjne wyra?aj? sw? s?u?b? na rzecz powszechno?ci ko?cielnej jako globalna sie?, która wspiera papie?a w jego zaanga?owaniu misyjnym poprzez modlitw?, która jest dusz? misji i mi?o?ci? chrze?cijan rozproszonych po ca?ym ?wiecie. Ich ofiara pomaga papie?owi w ewangelizacji Ko?cio?ów partykularnych (Dzie?o Rozkrzewiania Wiary), w formacji miejscowego duchowieństwa (Dzie?o ?w. Piotra Aposto?a), w wychowaniu ?wiadomo?ci misyjnej dzieci ca?ego ?wiata (Dzie?o Misyjne Dzieci) oraz w misyjnej formacji wiary chrze?cijan (Papieska Unia Misyjna). Ponawiaj?c moje wsparcie dla tych dzie?, ?ycz?, aby Nadzwyczajny Miesi?c Misyjny w pa?dzierniku 2019 r. przyczyni? si? do odnowienia ich s?u?by misyjnej na rzecz mojej pos?ugi.

Misjonarzom i misjonarkom oraz wszystkim tym, którzy w jakikolwiek sposób uczestnicz?, na mocy swego chrztu, w misji Ko?cio?a, z serca posy?am moje b?ogos?awieństwo.

Watykan, 9 czerwca 2019 r., Uroczysto?? Zes?ania Ducha ?wi?tego