Papie偶 do nowych kardyna艂贸w: najwspanialszy awans to s艂u偶ba Chrystusowi

2018.06.28 Papie偶 Franciszek w czasie konsystorza w Bazylice Watyka艅skiej ustanawia nowych kardyna艂贸w

笔础笔滨贰呕

Jedyna wiarygodna w艂adza rodzi si臋 ze stawania u st贸p innych, aby s艂u偶y膰 Jezusowi. Najwy偶szy zaszczyt, jaki mo偶emy uzyska膰 i najwspanialszy awans, jaki mo偶e nam przypa艣膰 w udziale, to s艂u偶ba Jezusowi w cz艂owieku na r贸偶ny spos贸b potrzebuj膮cym. Papie偶 Franciszek m贸wi艂 o tym w czasie uroczystego konsystorza w Bazylice Watyka艅skiej. Ojciec 艢wi臋ty ustanowi艂 na nim 14 nowych kardyna艂贸w, w tym pierwszego w swym pontyfikacie Polaka, papieskiego ja艂mu偶nika kard. Konrada Krajewskiego.

Beata Zaj膮czkowska 鈥� Watykan

Na kanw臋 swej homilii Papie偶 wybra艂 fragment Ewangelii (Mk 10, 32-44) mówi膮cy o tym, 偶e prze艂o偶e艅stwo jest s艂u偶b膮. Zawiera on trzeci膮 zapowied藕 m臋ki Jezusa, a zarazem pro艣b臋 synów Zebedeusza o to, by mogli zajmowa膰 przy Nim najwa偶niejsze miejsca. Nawi膮zuj膮c do drogi uczniów do Jerozolimy, Franciszek podkre艣li艂, 偶e miasto to przedstawia godzin臋 wielkich determinacji i decyzji. Zauwa偶y艂, 偶e wa偶ne i kluczowe chwile w naszym 偶yciu pozwalaj膮 mówi膰 sercu oraz ukazuj膮 istniej膮ce w nas intencje i napi臋cia. 鈥濼e rozdro偶a 偶yciowe stawiaj膮 nam wyzwanie i sprawiaj膮, i偶 ujawniaj膮 si臋 pytania i pragnienia, które nie zawsze s膮 czytelne dla ludzkiego serca鈥� 鈥� podkre艣li艂 Papie偶.

Papie偶 o czytaniu pragnie艅 ludzkiego serca

鈥濿 obliczu trzeciej i najtrudniejszej zapowiedzi m臋ki ewangelista nie boi si臋 ujawnia膰 pewnych tajemnic serca uczniów: d膮偶enie do pierwszych miejsc, zazdro艣膰, intrygi, kompromisy i uk艂ady; logika, która nie tylko niszczy i prze偶era relacje mi臋dzy nimi, ale tak偶e zamyka ich i poch艂ania w bezu偶ytecznych i nie licz膮cych si臋 dyskusjach 鈥� mówi艂 Franciszek. 鈥� Jezus jednak na tym si臋 nie zatrzymuje, ale idzie naprzód, uprzedza ich (primerea) i stanowczo im mówi: «Nie tak b臋dzie mi臋dzy wami. Lecz kto by mi臋dzy wami chcia艂 si臋 sta膰 wielkim, niech b臋dzie s艂ug膮 waszym». Poprzez tak膮 postaw臋 Pan stara si臋 skoncentrowa膰 spojrzenie i serce swoich uczniów, nie pozwalaj膮c, aby ja艂owe i zamykaj膮ce si臋 w sobie dyskusje znalaz艂y miejsce w 艂onie wspólnoty. Có偶 znaczy zyska膰 ca艂y 艣wiat, skoro jeste艣my zepsuci od wewn膮trz? Có偶 znaczy zyska膰 ca艂y 艣wiat, je艣li wszyscy jeste艣my ogarni臋ci d艂awi膮cymi intrygami, które znieczulaj膮 i powoduj膮 ja艂owo艣膰 serca misji? W tej sytuacji 鈥� jak kto艣 zauwa偶y艂鈥� mo偶na by ju偶 przewidywa膰 intrygi pa艂acowe, nawet w kuriach ko艣cielnych.鈥�

Franciszek podkre艣li艂, 偶e Jezus stara艂 si臋 wyci膮gn膮膰 z uczniów wszystko, co najlepsze i w ten sposób nie da膰 si臋 im zniszczy膰 i uwi臋zi膰 przez logiki 艣wiatowe, które odwracaj膮 spojrzenie od tego, co naprawd臋 wa偶ne. Przestawi艂 ich my艣lenie z koncentrowania si臋 na samych sobie i skierowa艂 ku temu co naprawd臋 si臋 liczy, czyli misji.

Papie偶 o nawróceniu ku misji

鈥濳iedy zapominamy o misji, gdy tracimy z oczu konkretn膮 twarz naszych braci, nasze 偶ycie zamyka si臋 w poszukiwaniu w艂asnych korzy艣ci i naszych w艂asnych zabezpiecze艅. I tak zaczynaj膮 narasta膰 urazy, smutki i niesmak. Krok po kroku zaczyna brakowa膰 miejsca dla innych, dla wspólnoty ko艣cielnej, dla ubogich, aby s艂ucha膰 g艂osu Pana. W ten sposób zatraca si臋 rado艣膰, a serce w ko艅cu wysycha 鈥� mówi艂 Papie偶. 鈥� «Nie tak b臋dzie mi臋dzy wami» 鈥� mówi nam Pan. «A kto by chcia艂 by膰 pierwszym mi臋dzy wami, niech b臋dzie niewolnikiem wszystkich». To zaproszenie, jakie Pan kieruje do nas, aby艣my nie zapominali, 偶e w艂adza w Ko艣ciele rozwija si臋 wraz z ow膮 zdolno艣ci膮 do krzewienia godno艣ci drugiego, namaszczenia drugiego, aby uleczy膰 jego rany i jego wielokrotnie zranion膮 nadziej臋.鈥�

Franciszek przypomnia艂 kardyna艂om, 偶e Jezus ca艂y czas nam towarzyszy, ucz膮c, 偶e jedyn膮 wiarygodn膮 w艂adz膮 jest ta, która rodzi si臋 ze stawania u stóp innych, aby s艂u偶y膰 Chrystusowi. 鈥濼o ta w艂adza, która wyp艂ywa z pami臋ci, 偶e Jezus, zanim pochyli艂 g艂ow臋 na krzy偶u, nie ba艂 si臋 pochyli膰 przed uczniami i umy艂 im stopy鈥� 鈥� mówi艂 Ojciec 艢wi臋ty.

Papie偶 o najwi臋kszym awansie w Ko艣ciele - s艂u偶bie

鈥濼o najwy偶szy zaszczyt, jaki mo偶emy uzyska膰, najwspanialszy awans, jaki mo偶e nam przypa艣膰 w udziale: s艂u偶y膰 Chrystusowi w wiernym ludzie Bo偶ym, w g艂odnym, zapomnianym, w uwi臋zionym, chorym, uzale偶nionym, opuszczonym, w konkretnych osobach z ich historiami i nadziejami, z ich oczekiwaniami i rozczarowaniami, z ich cierpieniami i urazami 鈥� mówi艂 Ojciec 艢wi臋ty. 鈥� Tylko w ten sposób autorytet pasterza b臋dzie mia艂 smak Ewangelii, a nie b臋dzie jak «mied藕 brz臋cz膮ca albo cymba艂 brzmi膮cy». Nikt z nas nie powinien czu膰 si臋 «lepszy» od innych. Nikt z nas nie powinien patrze膰 na innych z góry. Mo偶emy w ten sposób patrze膰 na jak膮艣 osob臋 tylko wtedy, gdy pomagamy jej wsta膰.鈥�

Na zako艅czenie homilii Franciszek przypomnia艂 kardyna艂om s艂owa z duchowego testamentu 艣w. Jana XXIII: 鈥濪zi臋kuj臋 Bogu za t臋艂ask臋 ubóstwa, które 艣lubowa艂em w m艂odo艣ci, ubóstwa ducha, jako kap艂an Serca Bo偶ego, i ubóstwa rzeczywistego, co mi dopomog艂o, by nigdy o nic nie prosi膰, ani o stanowiska, ani o pieni膮dze, ani o wzgl臋dy, nigdy, ani dla siebie, ani dla mojej rodziny czy przyjació艂鈥�.

Dzi臋kujemy, 偶e przeczyta艂a艣/e艣 ten artyku艂. Je艣li chcesz by膰 na bie偶膮co zapraszamy do zapisania si臋 na newsletter klikaj膮c tutaj.