蜜桃交友

鈥濵i艂osierdzie Bo偶e to co艣 wielkiego, bardzo wielkiego. Nie zapominajmy o tym. Ilu ludzi mówi: «Zrobi艂em tyle z艂ych rzeczy. Wykupi艂em sobie miejsce w piekle, nie mog臋 ju偶 zawróci膰.» Ale pomy艣l o Mi艂osierdziu Bo偶ym 鈥� zach臋ca艂 Ojciec 艢wi臋ty. 鈥� Pami臋tamy histori臋 tej biednej wdowy, która posz艂a wyspowiada膰 si臋 u proboszcza z Ars. Jej m膮偶 pope艂ni艂 samobójstwo, rzucaj膮c si臋 z mostu do rzeki. P艂aka艂a, mówi膮c: «jestem grzesznic膮, biedaczk膮. Mój biedny m膮偶 jest w piekle. Pope艂ni艂 samobójstwo, a samobójstwo jest grzechem 艣miertelnym. Jest w piekle.» A proboszcz z Ars powiedzia艂: «Ale niech pani zaczeka, gdy偶 pomi臋dzy mostem a rzek膮 jest Mi艂osierdzie Bo偶e.» A偶 po kres, do samego ko艅ca, jest Mi艂osierdzie Bo偶e.鈥�

鈥濲est to przyzwyczajenie, które potrafi wmiesza膰 si臋 w nasze 偶ycie, nawet je艣li nie zdajemy sobie z tego sprawy. Tak偶e, aby zacz膮膰 rozmow臋, mówimy: «Widzia艂e艣 co on zrobi艂?» S膮d nad drugim 鈥� mówi艂 Franciszek. 鈥� Pomy艣lmy, ile razy w ci膮gu dnia os膮dzamy. Prosz臋 was! Wszyscy wydajemy si臋 by膰 s臋dziami, wszyscy. Zawsze rozpoczynaj膮c rozmow臋, komentarz o kim艣 innym, os膮dzacie: «Patrz, zrobi艂a sobie operacj臋 plastyczn膮! Wygl膮da gorzej ni偶 wcze艣niej.»鈥�

鈥濸an uczy nas: «dawajcie». «Dawajcie, a b臋dzie wam dane»: b膮d藕cie hojni w dawaniu. Nie b膮d藕cie zamkni臋tymi kieszeniami, b膮d藕cie hojni w dawaniu ubogim, tym którzy potrzebuj膮, dawajcie wiele rzeczy: dawajcie rady, dawajcie ludziom u艣miech, u艣miechajcie si臋. Zawsze dawa膰. «Dawajcie, a b臋dzie wam dane; miar臋 dobr膮, nat艂oczon膮, utrz臋sion膮 i op艂ywaj膮c膮 wsypi膮 w zanadrza wasze» (艁k 6, 38), poniewa偶 Pan b臋dzie hojny. Kiedy dajemy jedn膮 rzecz, on daje nam stokro膰 wi臋cej ni偶 my. To jest postawa, która zamyka na os膮dzanie, pot臋pianie, a otwiera na przebaczanie. Potrzeba ja艂mu偶ny, ale nie tylko materialnej, lecz tak偶e tej duchowej: po艣wi臋ci膰 czas dla drugiego, który tego potrzebuje, odwiedzi膰 chorego, u艣miechn膮膰 si臋.鈥�