蜜桃交友

Pope

Pierwszy dzie艅 obrad po艣wi臋cony by艂 historycznemu spojrzeniu na rozwój eklezjologii, do czasów Soboru Watyka艅skiego II oraz refleksji nad soborow膮 debat膮 na temat kolegialno艣ci, roli 艣wieckich i hierarchii ko艣cielnej. By艂a to okazja to przypomnienia i zg艂臋bienia kontekstu historycznego powstania konstytucji Lumen gentium, o czym mówi艂 w swoim wyk艂adzie ks. prof. Pedro Antonio Benítez Mestre. Przeanalizowano te偶 wybrane aspekty posoborowej recepcji tego dokumentu, m.in. w perspektywie personalistycznej, któr膮 przedstawi艂 ks. prof. Antoni Nadbrze偶ny z KUL, a tak偶e jako kontynuacja nauczania Soboru Watyka艅skiego I, o czym mówi艂 niemiecki dogmatyk prof. Hans Christian Schmidbaur.

- Stara艂em si臋 przedstawi膰 personalistyczn膮 wizj臋 Ko艣cio艂a, która podkre艣la, 偶e Ko艣ció艂 nie jest rzecz膮, nie jest jedn膮 z wielu instytucji, nie jest rzeczywisto艣ci膮 czysto doczesn膮, ale jest przede wszystkim osob膮 w rozumieniu spo艂ecznym, w rozumieniu analogicznym do indywidualnej osoby. I dlatego mo偶emy mówi膰, 偶e Ko艣ció艂 jako wspólnota osób równie偶 ma swoj膮 艣wiadomo艣膰, ma swoje serce, ma swoj膮 dusz臋, ma swoj膮 wolno艣膰, ma swoj膮 godno艣膰, swoj膮 aktywno艣膰 鈥� mówi w rozmowie z mediami watyka艅skimi ks. prof. Nadbrze偶ny podkre艣laj膮c, 偶e perspektywa personalistyczna jest uzupe艂nieniem soborowej wizji Ko艣cio艂a - Ta koncepcja oczywi艣cie nie usuwa tradycyjnych obrazów teologicznych takich jak mistyczne Cia艂o Chrystusa, Lud Bo偶y, Sakrament, 艢wi膮tynia Ducha 艢wi臋tego, Oblubienica Chrystusa, ale je dope艂nia, tworzy hermeneutyczny horyzont, w którym biblijne i teologiczne obrazy mog膮 znale藕膰 jeszcze g艂臋bszy sens.

Drugi dzie艅 by艂 zaproszeniem do bardziej systematycznej analizy poszczególnych tematów podj臋tych w Lumen gentium. Dyskutowano m.in. nad kategori膮 Ludu Bo偶ego, mesja艅skim i wspólnotowym wymiarem Ko艣cio艂a, a tak偶e nad koncepcj膮 Ko艣cio艂a, jako 鈥瀞ieci wspólnot Eucharystycznych鈥�. Zwie艅czeniem dwudniowej debaty b臋dzie dyskusja nt. synodalno艣ci, odczytywanej w perspektywie nauczania soborowego. Temat synodalno艣ci podj膮艂 w swoim wyst膮pieniu m.in. ks. prof. Miguel de Salis, ekspert w dziedzinie eklezjologii. Wskaza艂 on na zale偶no艣膰 synodalno艣ci Ko艣cio艂a od jego misji, 鈥瀋hocia偶 ta ostatnia nie ma ani wy艂膮cznego, ani dominuj膮cego zwi膮zku z synodalno艣ci膮鈥�, a tak偶e na zale偶no艣ci pomi臋dzy Ko艣cio艂em synodalnym, a jego ró偶norodnymi instytucjami, zachodz膮cymi w nim procesami, czy te偶 jego histori膮. Przestrzeg艂 przy tym przed dwoma mo偶liwymi b艂臋dami w pojmowaniu Ko艣cio艂a synodalnego: pierwszym, polegaj膮cym na tworzeniu 鈥瀗admiernie sztywnych鈥� struktur i mechanizmów, które nie bior膮 pod uwag臋 historycznego do艣wiadczenia Ko艣cio艂a, oraz drugim, przejawiaj膮cym w 鈥瀦byt zniuansowanej definicji synodalno艣ci鈥�, która mo偶e wi膮za膰 si臋 z ryzykiem 鈥瀗admiernej wolno艣ci鈥� w praktykowaniu stylu synodalnego.

Z kolei ks. prof. Vito Mignozzi podj膮艂 refleksj臋 nt. Ko艣cio艂a synodalnego, zastanawiaj膮c si臋, czy niektóre spo艣ród jego cech, mo偶na uzna膰 za owoc stale rozwijaj膮cej si臋 recepcji soborowego rozumienia eklezjologii. W tym celu skupi艂 si臋 na charakterystyce Ko艣cio艂a partykularnego, bowiem 鈥瀊ogactwo, które wy艂oni艂o si臋 z przypomnienia warto艣ci Ko艣cio艂a lokalnego jako podmiotu w komunii z innymi Ko艣cio艂ami w jednym ciele eklezjalnym, stanowi decyduj膮cy element dla zrozumienia synodalnego wymiaru tego偶 Ko艣cio艂a鈥�. Podkre艣li艂, 偶e je艣li synodalno艣膰 rozumiana jest jako 鈥瀢spólne pod膮偶anie chrze艣cijan z Chrystusem do Królestwa, wraz z ca艂膮 ludzko艣ci膮鈥�, jak mówi o tym tegoroczne Instrumentum Laboris, to droga ta realizowana jest g艂ównie w Ko艣ciele realizuj膮cym swoj膮 misj臋 w konkretnym miejscu i czasie. Podkre艣li艂, 偶e ponowne zg艂臋bienie specyfiki Ko艣cio艂a powszechnego jest potrzebne dla zrozumienia i zrealizowania tego, czego 鈥濨óg oczekuje od Ko艣cio艂a Trzeciego Tysi膮clecia鈥�.

Dwudniowa konferencja, zatytu艂owana 鈥濳o艣ció艂 jako Tajemnica, Komunia i Misja. Lumen gentium 60 lat pó藕niej鈥�, zosta艂a zorganizowana przez Papieski Uniwersytet 艢wi臋tego Krzy偶a, Uniwersytet Nawarry, Katolicki Uniwersyte Lubelski Jana Paw艂a II oraz Wydzia艂 Teologiczny w Lugano.