蜜桃交友

Svitlana Dukhovych, Beata Zaj膮czkowska - Watykan

鈥濳iedy rozleg艂 si臋 alarm przeciwlotniczy, bawili艣my si臋 z dzie膰mi na dziedzi艅cu parafialnym. Po kilku minutach us艂yszeli艣my odg艂os eksplozji w odleg艂o艣ci oko艂o kilometra, natychmiast zabrali艣my dzieci do piwnicy ko艣cio艂a, gdzie znajduje si臋 równie偶 kaplica鈥� 鈥� opowiada siostra Oleksia Pohrsnychna ze Zgromadzenia 艢wi臋tego Józefa. Od 2018 roku pos艂uguje ona w Charkowie, w greckokatolickiej katedrze 艣w. Miko艂aja. Wspominaj膮c krwawy atak z 15 wrze艣nia mówi o terrorze, w jakim codziennie 偶yj膮 ukrai艅skie dzieci i o wyzwaniach zwi膮zanych z prac膮 z najm艂odszymi.

.

Pozosta膰 w Charkowie

Charków, który w 2021 roku liczy艂 prawie 1,5 mln mieszka艅ców, do艣wiadcza ci膮g艂ych bombardowa艅 od pierwszego dnia pe艂noskalowej rosyjskiej inwazji. Na pocz膮tku konfliktu wiele osób opu艣ci艂o miasto, gdy jednak linia frontu si臋 oddali艂a wiele rodzin wróci艂o do swoich domów. Co wi臋cej, to w艂a艣nie tam szukaj膮 schronienia rodziny uciekaj膮ce z ma艂ych miasteczek i wiosek, które niedawno zosta艂y zniszczone przez wojska rosyjskie. W艂a艣nie dlatego tak wiele rodzin z dzie膰mi nadal pozostaje w Charkowie. Wybór ten podyktowany jest m.in. brakiem 艣rodków do 偶ycia, co wielu uniemo偶liwia wyjazd na bezpieczniejsze tereny, czy te偶 faktem, 偶e kto艣 z rodziny walczy w pobli偶u lub tym, 偶e nie chce si臋 porzuci膰 niepe艂nosprawnych lub starszych krewnych. Charków jest obecnie najbardziej ostrzeliwanym miastem na Ukrainie.

Praca z dzie膰mi

W tym morzu ruin i cierpienia niezmordowanie pos艂uguj膮 siostry Oleksia Pohrsnychna i Daria Panast ze Zgromadzenia 艢wi臋tego Józefa. Druga z nich zosta艂a ranna, gdy próbowa艂a dostarczy膰 pomoc humanitarn膮 do jednej z podcharkowskich wiosek. Jednym z najwi臋kszych wyzwa艅 z jakimi codziennie mierz膮 si臋 zakonnice jest praca z dzie膰mi i m艂odzie偶膮 w greckokatolickiej parafii. 鈥濪u偶ym problemem jest to, 偶e w obwodzie charkowskim prawie nie ma ju偶 otwartych szkó艂, przedszkoli i uniwersytetów, a nauczanie odbywa si臋 wy艂膮cznie online. Dzieciom i m艂odzie偶y brakuje przestrzeni do komunikacji i spotka艅 towarzyskich. Niektóre klasy zosta艂y otwarte w metrze, ale bardzo niewiele dzieci ma mo偶liwo艣膰 ucz臋szczania tam na zaj臋cia, dlatego te偶 staramy si臋 anga偶owa膰 najm艂odszych w ró偶ne dzia艂ania przy naszej parafii. Rodzice, od samego pocz膮tku wojny, wielokrotnie prosili nas o zorganizowanie zaj臋膰 i katechez dla ich dzieci. Nazywam tych rodziców «poszukiwaczami Boga», poniewa偶 s膮 to ludzie, którzy by膰 mo偶e rzadko chodzili do ko艣cio艂a lub nigdy nie chodzili鈥� 鈥� mówi siostra Oleksia.

Papieska pomoc

Swoj膮 misj臋 siostry w Charkowie mog膮 realizowa膰 m.in. dzi臋ki pomocy otrzymywanej od papie偶a Franciszka za po艣rednictwem Dykasterii ds. Pos艂ugi Mi艂osierdzia. W po艂owie sierpnia do miasta dotar艂y ci臋偶arówki wype艂nione 偶ywno艣ci膮, odzie偶膮, artyku艂ami higienicznymi i lekarstwami. 鈥濩hcia艂abym wyrazi膰 wdzi臋czno艣膰 wszystkim ludziom, którzy nie zapominaj膮 o Ukrainie i nie zapominaj膮 o naszym Charkowie, który stawia opór 鈥� mówi wzruszona siostra Oleksia. 鈥� Szczególnie dzi臋kuj臋 Ojcu 艢wi臋temu i kard. Konradowi Krajewskiemu, który osobi艣cie odwiedzi艂 nasze miasto dwa lata temu鈥�.

.

Nadzieja nie ga艣nie

Siostra Oleksia wyja艣nia, 偶e otrzymana pomoc humanitarna jest przekazywana zarówno mieszka艅com miasta, jak i wielu przesiedle艅com, którzy musieli ucieka膰 z miejsc silnie bombardowanych przez rosyjsk膮 armi臋 w ostatnich miesi膮cach. Wsparcie jest du偶o mniejsze ni偶 na pocz膮tku wojny, ale pomoc wci膮偶 dociera. 鈥濪zieci s膮 bardzo szcz臋艣liwe, gdy otrzymuj膮 s艂odycze i zabawki. Cz臋sto pytaj膮 nas: «Czy dzisiaj dotr膮 jakie艣 prezenty?». To dla nich zawsze jest 艣wi臋to鈥� 鈥� opowiada siostra Oleksia. Wyznaje, 偶e dzieci, które ma pod opiek膮 cz臋sto przychodz膮 do parafii g艂odne i tam dopiero otrzymuj膮 potrzebn膮 pomoc. 鈥濩hcia艂bym podzi臋kowa膰 wszystkim za wsparcie materialne i duchowe. Wiem, 偶e wielu modli si臋 za nas, aby艣my mogli przetrwa膰, przezwyci臋偶y膰 ten mroczny okres. Z nadziej膮, któr膮 w nas rozpalacie mo偶emy dotrze膰 do ko艅ca tej wojny鈥� 鈥� zapewnia siostra Oleksia.

.