蜜桃交友

Ks. Arkadiusz Noco艅 - Watykan

艢w. Grzegorz Wielki urodzi艂 si臋 ok. 540 r. w rodzinie rzymskich patrycjuszów, bogatej, ale i pobo偶nej (jego rodzice, Gordian i Sylwia, doznaj膮 równie偶 chwa艂y o艂tarzy). W m艂odo艣ci otrzyma艂 staranne wykszta艂cenie, dzi臋ki czemu szybko pi膮艂 si臋 po szczeblach kariery, osi膮gaj膮c nawet stanowisko namiestnika Rzymu. 

Po kilku latach dobrych i m膮drych rz膮dów, prze偶y艂, na skutek najazdu Gotów, duchowy wstrz膮s, tak silny, 偶e pozostawi艂 eksponowane stanowisko, rozda艂 swoje maj臋tno艣ci i zosta艂 benedykty艅skim mnichem. Wraz z kilkunastoma bra膰mi zakonnymi zamieszka艂 w swoim rodzinnym domu, zamienionym na klasztor, gdzie po艣wi臋ci艂 si臋 modlitwie i ascezie. 

Nied艂ugo potem 笔补辫颈别偶 Benedykt I ustanowi艂 go jednak diakonem Ko艣cio艂a rzymskiego, a 笔补辫颈别偶 Pelagiusz II uczyni艂 swoim przedstawicielem na dworze w Konstantynopolu. Doceniaj膮c jego m膮dro艣膰 i roztropno艣膰, ten sam 笔补辫颈别偶 Pelagiusz II wezwa艂 go z powrotem po kilku latach do Rzymu, aby pomaga艂 mu w kierowaniu Ko艣cio艂em, pe艂ni膮c obowi膮zki jego osobistego sekretarza. 

Po 艣mierci 笔补辫颈别偶a (7.02.590 r.) duchowie艅stwo i lud rzymski wybra艂y jednog艂o艣nie, przez aklamacj臋, na jego nast臋pc臋 Grzegorza, cho膰 ten d艂ugo, bo przez pó艂 roku, wzbrania艂 si臋 przed przyj臋ciem godno艣ci. Zaraz po obj臋ciu rz膮dów musia艂 zmierzy膰 si臋 z panuj膮cym wówczas w Rzymie g艂odem i straszliw膮 zaraz膮, jedn膮 z najci臋偶szych w historii miasta. Poza organizowaniem dora藕nej pomocy, zarz膮dzi艂 te偶 szczególn膮 procesj臋 b艂agaln膮: z siedmiu rzymskich ko艣cio艂ów wierni wyruszyli do Bazyliki Matki Bo偶ej Wi臋kszej, gdzie pod przewodnictwem Grzegorza odby艂o si臋 nabo偶e艅stwo. Podanie mówi, 偶e przechodz膮c obok mauzoleum Hadriana 笔补辫颈别偶 zobaczy艂 anio艂a chowaj膮cego skrwawiony miecz i odczyta艂 to jako zapowied藕 ko艅ca epidemii. Na pami膮tk臋 tamtego widzenia do dnia dzisiejszego nad mauzoleum Hadriana, nazywanym odt膮d Zamkiem 艢wi臋tego Anio艂a, dominuje figura Bo偶ego pos艂a艅ca chowaj膮cego do pochwy miecz.

Z 鈥濺egu艂y pasterskiej鈥� 艣w. Grzegorza Wielkiego: 鈥濸asterz niech b臋dzie roztropny w milczeniu, a po偶yteczny w mówieniu; nie powinien rozg艂asza膰 tego, o czym nale偶a艂oby milcze膰, ani zamilcza膰 tego, co si臋 powinno powiedzie膰. Albowiem podobnie jak nierozwa偶ne s艂owo wprowadza w b艂膮d, tak nieroztropne milczenie pozostawia w b艂臋dzie tych, którzy mogliby pozna膰 prawd臋. A tymczasem nierozwa偶ni pasterze w obawie przed utrat膮 ludzkich wzgl臋dów cz臋sto powstrzymuj膮 si臋 od otwartego g艂oszenia tego, co s艂uszne. Nie strzeg膮 owczarni - powiada Prawda - z gorliwo艣ci膮 dobrych pasterzy, ale post臋puj膮 jak najemnicy, uciekaj膮c w obliczu nadchodz膮cego wilka i zas艂aniaj膮c si臋 milczeniem鈥�. (2,4, fragm.)

Mimo, 偶e w chwili wyboru na Stolic臋 Piotrow膮 nie mia艂 nawet 艣wi臋ce艅 kap艂a艅skich, bardzo szybko 笔补辫颈别偶 Grzegorz okaza艂 si臋 dobrym i roztropnym pasterzem, zatroskanym o duchowe i materialne dobro powierzonej mu owczarni. Swój pi臋tnastoletni pontyfikat rozpocz膮艂 od przyj臋cia tytu艂u Servus servorum Dei (鈥濻艂uga s艂ug Bo偶ych鈥�), którego po nim u偶ywa膰 b臋d膮 wszyscy kolejni 笔补辫颈别偶e. Dla Grzegorza tytu艂 ten nie by艂 tylko has艂em, ale stylem 偶ycia i dzia艂ania, które rozpocz膮艂 od reformy Ko艣cio艂a. Zreorganizowa艂 klasztory i uporz膮dkowa艂 kuri臋, ujednolici艂 rzymski obrz膮dek i usystematyzowa艂 艣piew liturgiczny, nazwany od jego imienia 艣piewem gregoria艅skim. Zadba艂 o dyscyplin臋 w Ko艣ciele i po艂o偶y艂 nacisk na dzia艂alno艣膰 misyjn膮, wysy艂aj膮c m. in. misjonarzy do Anglii. Mimo tak rozleg艂ej aktywno艣ci zwi膮zanej z pos艂ug膮 biskupa Rzymu, pozostawi艂 po sobie wiele dzie艂 teologicznych (np. 鈥濪ialogi鈥�, 鈥濺egu艂a pasterska鈥�, 鈥濰omilie鈥�), dzi臋ki którym zaliczony zosta艂 do Czterech Wielkich Ojców i Doktorów Ko艣cio艂a Zachodniego.

Czasy, w których przysz艂o 偶y膰 Grzegorzowi, by艂y czasami wielkiego prze艂omu, gdy pod nap艂ywem plemion poga艅skich dobiega艂a ko艅ca cywilizacja staro偶ytna. W osobie Grzegorza czasy te otrzyma艂y jednak wyj膮tkowego cz艂owieka, który na gruzach Cesarstwa Rzymskiego, tworzy艂 now膮 Europ臋, ratuj膮c warto艣ci 艣wiata staro偶ytnego i cywilizuj膮c, poprzez przyj臋cie chrze艣cija艅stwa, barbarzy艅skie plemiona. S艂usznie wi臋c, uwa偶a si臋 Grzegorza za jednego z Ojców Europy.

Udr臋czony chorobami i ci臋偶k膮 prac膮 zmar艂 12 marca 604 roku. Jego cia艂o z艂o偶ono w Bazylice 艣w. Piotra. W tej samej bazylice, kilka lat wcze艣niej, doniesiono mu, 偶e nieopodal nieznany m臋偶czyzna upad艂 na ziemi臋 z g艂odu i skona艂. 笔补辫颈别偶 przesta艂 si臋 ubiera膰, poblad艂, po czym zdj膮艂 z siebie szaty liturgiczne i cichym g艂osem wyszepta艂: 鈥濭dy w Rzymie umiera cz艂owiek z g艂odu, 笔补辫颈别偶 nie jest godny, aby sprawowa膰 Naj艣wi臋tsz膮 Ofiar臋鈥�.

Po 艣mierci 笔补辫颈别偶a Grzegorza nadano mu przydomek 鈥濿ielki鈥�. Jego relikwie znajduj膮 si臋 w Bazylice 艣w. Piotra. Jest patronem studentów, nauczycieli, chórzystów, muzyków.