蜜桃交友

Ks. Arkadiusz Noco艅 - Watykan

Brunon urodzi艂 si臋 ok. 974 r. w rodzinie niemieckiego grafa na zamku w Kwerfurcie (Hesja). Po zdobyciu wykszta艂cenia dosta艂 si臋 na dwór cesarza Ottona III, gdzie w krótkim czasie zyska艂 uznanie swoimi umiej臋tno艣ciami i cechami charakteru. W roku 997 cesarz zabra艂 go z sob膮 do Rzymu. W Wiecznym Mie艣cie Brunon zrezygnowa艂 jednak z kariery dworskiej i rozpocz膮艂 偶ycie mnisze, wst臋puj膮c do opactwa benedykty艅skiego na Awentynie, gdzie przyj膮艂 imi臋 Bonifacy. Pó藕niej zwi膮za艂 si臋 ze wspólnot膮 艣w. Romualda, za艂o偶yciela kamedu艂ów. 

W czasie pobytu w Rzymie zwróci艂 na niego uwag臋 Papie偶 Sylwester II. Doceniaj膮c jego cnoty i talenty ustanowi艂 go metropolit膮 misyjnym i nada艂 mu szerokie uprawnienia, a偶 do mianowania biskupów na terenach, gdzie g艂osi艂 b臋dzie Ewangeli臋. Pos艂uszny poleceniu Papie偶a, aposto艂owa艂 na W臋grzech, Rusi, by膰 mo偶e tak偶e w Szwecji. Oparcie i pomoc materialn膮 zapewnia艂 mu król Boles艂aw Chrobry, z którym 艂膮czy艂a go wielka przyja藕艅. W czasie jednej z wypraw misyjnych do poga艅skich Jad藕wingów zosta艂 bestialsko zamordowany wraz z osiemnastoma towarzyszami. Wed艂ug jednej z tradycji 艣w. Brunon zgin膮膰 mia艂 na terenie dzisiejszego Gi偶ycka. W miejscu jego domniemanego m臋cze艅stwa stoi dzisiaj krzy偶. By艂o to w 1009 r.  W chwili 艣mierci mia艂 zaledwie 35 lat.

Nie wiemy dok艂adnie, gdzie znajduje si臋 cia艂o 艣w. Brunona, wykupione z r膮k zabójców przez jego przyjaciela króla Boles艂awa Chrobrego. Pozosta艂y jednak po nim pisma: 鈥炁粂wot 艣w. Wojciecha鈥�, 鈥炁粂wot pi臋ciu braci m臋czenników鈥� i 鈥濴ist do cesarza Henryka II鈥�. S膮 one nie tylko bezcennym 藕ród艂em wiedzy o pocz膮tkach historii Polski, ale odznaczaj膮 si臋 tak偶e du偶ymi walorami literackimi. W 鈥濴i艣cie do cesarza Henryka II鈥� Brunon wyst臋puje energicznie w obronie Polski i odwa偶a si臋 upomnie膰 swego rodaka. Ma mu za z艂e, 偶e zawar艂 sojusz z poganami wymierzony przeciw katolickiej Polsce: 鈥濩zy godzi si臋 鈥� pyta 鈥� prze艣ladowa膰 lud chrze艣cija艅ski (Polaków), a 偶y膰 w przyja藕ni z ludem poga艅skim? Co to za ugoda Chrystusa z Belialem? (鈥�) Strze偶 si臋, królu, je偶eli wszystko chcesz czyni膰 przemoc膮, a nigdy z lito艣ci膮, która cechuje Chrobrego, 偶eby przypadkiem Jezus, który teraz ciebie wspiera, nie rozgniewa艂 si臋. (鈥�) Czy nie uwa偶asz tego za grzech, gdy chrze艣cijanina zabija si臋 na ofiar臋 pod chor膮gwi膮 demonów鈥�?

Niezwyk艂a odwaga, tak upomina膰 cesarza, który, o dziwo, te偶 zostanie pó藕niej 艣wi臋tym: czy pomog艂o mu to braterskie upomnienie Brunona?

Jego dzia艂alno艣膰 nie jest, niestety, powszechnie Polakom znana. Szkoda, bo by艂 nie tylko wielkim misjonarzem, ale równie偶 wielkim przyjacielem naszego narodu, który o jego królu, Boles艂awie Chrobrym, powiedzia艂, 偶e 鈥瀖i艂uje go jak swoj膮 dusz臋, i wi臋cej ni偶 偶ycie鈥�.