蜜桃交友

Ks. Arkadiusz Nocoń - Watykan

O dzieciństwie Jana Ciudad, bo takie by?o jego prawdziwe nazwisko, wiadomo niewiele. Podaje si?, ?e maj?c zaledwie 8 lat uciek? z domu rodzinnego, prawdopodobnie pod wp?ywem opowiadań przygodnego w?drowcy. Po kilkutygodniowej tu?aczce dotar? do Hiszpanii, gdzie przygarn??a go pewna rodzina. Pas? u niej byd?o. Szybko jednak pozyska? serce swoich opiekunów, którzy nazwali go ?Janem od Boga”, a kilkana?cie lat pó?niej chcieli mu odda? za ?on? w?asn? córk?. Jan uciek? wtedy po raz drugi w ?yciu. 

Zaci?gn?? si? do wojska. Walczy? z Francuzami. By? ci??ko ranny. Podczas s?u?by skazano go te? na ?mier?, bo nie upilnowa? wojskowych pieni?dzy. Wyrok zamieniono w ostatniej chwili, gdy by? prowadzony na egzekucj?. Po trzydziestu latach ?o?nierskiej tu?aczki, uda? si? w rodzinne strony. Jego bliscy dawno ju? nie ?yli: matka zmar?a ze smutku, wkrótce po tym jak uciek? z domu. Jan pierwszy raz gorzko zap?aka?. Zastanawiaj?c si? nad swoim ?yciem, s?ucha? kazań ?w. Jana z Ávili. Po jednym z nich, ogarni?ty ?alem za swoje grzechy, rzuci? si? na ziemi? i targaj?c odzienie wo?a?: ?Bo?e, mi?osierdzia, Bo?e, mi?osierdzia”! Uznano, ?e postrada? zmys?y. Zamkni?to go w domu dla ob??kanych, a dok?adnie w lochu, gdzie przykutego ?ańcuchem do ?ciany polewano wod? i bito przez 40 dni (metody wówczas stosowane w leczeniu chorób psychicznych). 

Jan, o dziwo, nie broni? si?, ale zach?ca? ?piel?gniarzy”, aby mocniej bili jego grzeszne cia?o. Wypuszczony na wolno?? i bogatszy o to nowe do?wiadczenie, mia? ju? obmy?lony plan innego szpitala i innego traktowania chorych, staj?c si? z czasem prekursorem nowoczesnej opieki medycznej. Istotnie, w za?o?onym przez niego pó?niej szpitalu, po raz pierwszy podzielono chorych na oddzia?y i po?o?ono do osobnych ?ó?ek. Wprowadzono te? nocne dy?ury i skrupulatnie przestrzegano higieny, rzecz wówczas niespotykana.

Z listów ?w. Jana Bo?ego: ?Tylu ubogich do nas przychodzi, ?e cz?sto zastanawiam si?, jak ich utrzyma?. Ale to Jezus troszczy si? o wszystko i wszystkich ?ywi. (…) Obecnie nasz dom mie?ci ponad stu dziesi?ciu chorych…, a poniewa? jest to dom otwarty, dlatego przyjmuje si? chorych wszelkiego rodzaju i stanu: u?omnych, kalekich, tr?dowatych, niemych, ob??kanych… Od nikogo nie ??da si? zap?aty…, dlatego pracuj? zad?u?ony i jestem wi??niem z powodu Jezusa Chrystusa. Niejednokrotnie bowiem nie ?miem wychodzi? z domu z powodu ci???cych na mnie d?ugów. Kiedy jednak widz?, jak bardzo cierpi? moi bracia i jak s? przybici na ciele i na duchu, a ja nie mog? im pomóc, ogarnia mnie wielki smutek. Ufam wszak?e Chrystusowi, bo On zna moje serce. Dlatego powiadam: nieszcz?sny cz?owiek, który ufa tylko ludziom, a nie Chrystusowi. Czy chcesz, czy nie chcesz, ludzie ci? opuszcz?, a Chrystus pozostanie wierny i niezawodny. On naprawd? o wszystko si? troszczy, dlatego nieustannie Mu dzi?kujmy”.

Poza trosk? o zdrowie cia?a swoich podopiecznych, Jan Bo?y troszczy? si? tak?e o ich dusze, dlatego wszyscy chorzy w jego szpitalach mieli zapewnion? opiek? duszpastersk?.

Mówi?, ?e ka?demu choremu, który trafia? do jego szpitala, ?w. Jan Bo?y osobi?cie umywa? nogi. I nie by? to tylko pi?kny gest: on naprawd? by? ca?kowicie oddany cz?owiekowi, a? po nara?enie w?asnego ?ycia, jak wtedy, gdy wynosi? chorych z p?on?cego szpitala, czy jak wtedy, gdy zim? rzuci? si? do lodowatej wody, aby wyci?gn?? topielca. Uratowa? mu ?ycie, ale sam zap?aci? za to zapaleniem p?uc i ?mierci?. Mia? 55 lat.