蜜桃交友

Ks. Arkadiusz Noco艅 - Watykan

Ojciec Alojzego  鈥� Wiktor  鈥� by艂 osob膮 je艣li nie wrog膮 Ko艣cio艂owi, to religijnie oboj臋tn膮. Matka Karolina by艂a za to szczerze pobo偶na. Ma艂偶onkowie Orione mieli czworo dzieci, Alojzy by艂 z nich najm艂odszy. Mimo ci臋偶kiej pracy rodziców, w domu Orione 偶y艂o si臋 biednie: 鈥濵oja matka 鈥� powie po latach Alojzy 鈥� wstawa艂a o trzeciej rano, 偶eby si臋 ze wszystkim upora膰, a i tak nosi艂em ubranie starszego o trzyna艣cie lat brata, w którym wcze艣niej chodzi艂o dwóch innych braci鈥�. 

Jako kilkunastoletnie dziecko Alojzy wraz ze swoim ojcem brukowa艂 ju偶 ulice. Z tego okresu, na ca艂e 偶ycie, pozosta艂 mu szacunek dla chleba i ci臋偶kiej ludzkiej pracy. Wtedy te偶 mia艂 miejsce pewien epizod: widz膮c jak w promieniach s艂o艅ca wygrzewali si臋 miejscowy ksi膮dz, aptekarz i adwokat, m艂ody Alojzy chwyci艂 za kij i wzbijaj膮c w ich kierunku tumany kurzu, krzycza艂: 鈥濩zy nie wiecie, 偶e o tej porze si臋 pracuje, a nie siedzi na s艂o艅cu i kr臋ci palcami?!鈥�

Jeden jedyny raz otrzyma艂 wtedy od matki lanie. Zapami臋ta艂, 偶e 艣wiata nie zmienia si臋 s艂owami ani drugiego cz艂owieka pochopnie nie os膮dza. Zalety ch艂opca dostrzeg艂 tymczasem miejscowy proboszcz i wystara艂 si臋 dla niego o miejsce w internacie prowadzonym przez ksi臋dza Jana Bosko: by艂 jednym z najlepszych jego uczniów. Po kilku latach wst膮pi艂 do seminarium duchownego i jeszcze jako kleryk za艂o偶y艂 Oratorium 艣w. Alojzego dla dzieci z ulicy. Otworzy艂 tak偶e kolegium i trzy szko艂y dla najbiedniejszych. 

Po przyj臋ciu 艣wi臋ce艅, jeszcze gorliwiej odda艂 si臋 pracy charytatywnej i wychowawczej. Fizycznie i duchowo pomaga艂a mu grupa ksi臋偶y i kleryków, która z czasem przekszta艂ci艂a si臋 w zgromadzenie o nazwie Ma艂e Dzie艂o Opatrzno艣ci Bo偶ej. Swoim wspó艂braciom ks. Orione dawa艂 jasny przekaz: 鈥瀋ierpie膰, milcze膰, modli膰 si臋 i kocha膰鈥�. Gdy w roku 1908 i 1915 po艂udniowe 奥艂辞肠丑测 nawiedzi艂y dwa straszliwe trz臋sienia ziemi, w których zgin臋艂o prawie sto trzydzie艣ci tysi臋cy ludzi, ks. Orione by艂 jednym z pierwszych, którzy pospieszyli z pomoc膮. Nosi艂 rannych, organizowa艂 schronienie, dostarcza艂 偶ywno艣膰, spe艂niaj膮c tym samym swoje najwi臋ksze marzenie: 鈥濺obi膰 dok艂adnie to, co osio艂, który wióz艂 Maryj臋 do Egiptu, a Jezusa do Jerozolimy. Nie zrobi艂 tego nikt inny tylko osio艂. (鈥�) Pami臋tam jak ze szczelin wydostawa艂 si臋 krzyk rannych. Setki, setki rannych. J臋ki, rozpacz. Po艣ród gruzów p艂aka艂y ma艂e, okaleczone i wyg艂odnia艂e dzieci, które straci艂y ca艂膮 rodzin臋. Bra艂em je na r臋ce i zanosi艂em do schronienia, aby mog艂y przetrwa膰 noc. Potem przetransportowa艂em je do o艣rodka, gdzie ju偶 kto艣 o nie zadba艂. To by艂a praca dla os艂a: najwi臋kszy zaszczyt, o jakim mog艂em marzy膰鈥� 鈥� powie w jednym z wywiadów.

Z homilii Papie偶a Jana Paw艂a II w dniu beatyfikacji Alojzego Orione: 鈥濳s. Alojzy Orione jest genialnym uosobieniem chrze艣cija艅skiej mi艂o艣ci. Jest rzecz膮 niemo偶liw膮 przedstawi膰 w kilku zdaniach 偶ycie tego cz艂owieka鈥� Mo偶emy jednak powiedzie膰, 偶e ze wzgl臋du na swoj膮 powszechnie znan膮 wiar臋 i heroicznie praktykowan膮 mi艂o艣膰 by艂 on na pewno jedn膮 z najznakomitszych osobowo艣ci naszego wieku, po艣wi臋caj膮c ca艂e swoje 偶ycie tym, którzy przez nieszcz臋艣cie, n臋dz臋 i ludzkie z艂o, najwi臋cej cierpieli. (鈥�) Kierowa艂 si臋 przy tym tylko i wy艂膮cznie logik膮 mi艂o艣ci: niewys艂owionej, wielkiej, ca艂kowitej mi艂o艣ci do Boga i do cz艂owieka.

Podziwiaj膮c dzie艂a ksi臋dza Orione zastanawiamy si臋 jak to mo偶liwe, by w zasadzie bez 偶adnych funduszy, za艂o偶y膰 dziesi膮tki domów, szkó艂, sieroci艅ców, licz膮c tylko na Opatrzno艣膰 Bo偶膮. A jednak, bo nigdy w t臋 Opatrzno艣膰 nie zw膮tpi艂 i nigdy na niej si臋 nie zawiód艂, sobie nie przypisuj膮c niczego: 鈥濿szystko, to dzie艂o Boga鈥� 鈥� powtarza艂, denerwuj膮c si臋, gdy chciano w nim widzie膰 kogo艣 niezwyk艂ego. Gdy w jednym z domów zakonnych zauwa偶y艂 swój portret, natychmiast go wyrzuci艂. Innym razem, w czasie choroby, speszy艂 si臋, gdy do jego pokoju wszed艂 nagle piel臋gniarz. Zdrapywa艂 bowiem zgrubienia na kolanach, rezultat d艂ugich modlitw: 鈥濩hc臋 si臋 od tego uwolni膰 鈥� powiedzia艂 鈥� nie trzeba, aby ludzie to widzieli i robili historie鈥�. Gdy stan jego zdrowia pogorszy艂 si臋 i lekarze nakazali mu zmian臋 klimatu, odpar艂: 鈥濶ie chc臋 umiera膰 mi臋dzy palmami, ale tutaj mi臋dzy ubogimi, bo oni s膮 Jezusem鈥�. Zmar艂 nagle, na zawa艂, z imieniem Jezus na ustach.

Ma艂e Dzie艂o Opatrzno艣ci Bo偶ej, za艂o偶one przez ksi臋dza Orione, to obecnie du偶a rodzina zakonna, do której nale偶y kilka zgromadze艅 m臋skich i 偶e艅skich. Ich domy rozsiane s膮 po ca艂ym 艣wiecie. Wiele z nich za艂o偶y艂 osobi艣cie ksi膮dz Orione: w Argentynie, Brazylii, Chile. W Polsce nigdy nie by艂. A jednak to o naszym kraju powiedzia艂, 偶e gdyby nie by艂 W艂ochem, chcia艂by by膰 Polakiem. Po wybuchu II wojny 艣wiatowej, w ko艣ciele, gdzie sprawowa艂 msz臋 艣wi臋t膮 i w swoim pokoju zakonnym zawiesi艂 bia艂o-czerwon膮 flag臋: 鈥瀂obaczycie 鈥� mówi艂 鈥� Polska powstanie, aby spe艂ni膰 pos艂annictwo wiary i chrze艣cija艅skiej cywilizacji鈥�. Warto przypomnie膰 s艂owa ks. Alojzego Orione, wypowiedziane na krótko przed 艣mierci膮: 鈥濸olsk臋 bardzo kocha艂em. Kocha艂em ten kraj ju偶 jako dziecko, zawsze go kocha艂em鈥�!

Ko艣ció艂 w Polsce potrafi艂 doceni膰 dzie艂o ksi臋dza Orione i jego mi艂o艣膰 do naszej ojczyzny. W roku 1968, petycj臋 Episkopatu Polski w sprawie beatyfikacji ksi臋dza Orione, zawióz艂 do Rzymu ówczesny kard. Karol Wojty艂a. Kilkana艣cie lat pó藕niej, ju偶 jako papie偶 Jan Pawe艂 II dokona艂 beatyfikacji (1980), a w roku 2004 kanonizacji Alojzego Orione, skromnego ksi臋dza, który pragn膮艂 by膰 鈥瀘s艂em鈥�, a zosta艂 jednym z najwi臋kszych 艣wi臋tych.