蜜桃交友

Ks. Arkadiusz Noco艅 - Watykan

艢w. B艂a偶ej urodzi艂 si臋 w chrze艣cija艅skiej, pobo偶nej rodzinie. Wed艂ug ró偶nych poda艅, studiowa艂 filozofi臋 i medycyn臋. Jako zdolny lekarz, pracowa艂 w arme艅skiej Seba艣cie, gdzie znany te偶 by艂 z pomocy biednym. Przynaglony wewn臋trznym g艂osem, porzuci艂 jednak swój zawód i zosta艂 pustelnikiem. Po 艣mierci biskupa Sebasty, mieszka艅cy miasta przypomnieli sobie jednak o szlachetnym lekarzu i gorliwym pustelniku, i nak艂onili go do przyj臋cia biskupstwa. Kilka lat pó藕niej, za panowania cesarza Licyniusza (306-323), gdy wybuch艂o ostatnie z wielkich prze艣ladowa艅 chrze艣cijan, biskup B艂a偶ej, wraz z wieloma swoimi wiernymi, zmuszony by艂 opu艣ci膰 miasto, ukrywaj膮c si臋 w górskiej pieczarze. Na skutek zdrady zosta艂 jednak pojmany i wtr膮cony do wi臋zienia, gdzie wszelkimi sposobami namiestnik cesarza stara艂 si臋 go zmusi膰 do wyparcia si臋 Chrystusa.

Z M臋cze艅stwa 艣w. B艂a偶eja: 鈥濸o przyprowadzeniu B艂a偶eja do miasta, próbowano zwodzi膰 go s艂odkimi s艂owami: 鈥� Witaj, B艂a偶eju, przyjacielu bogów! 鈥� zwróci艂 si臋 do niego namiestnik. 鈥� Nie nazywaj mnie w ten sposób, bo jednemu Bogu tylko s艂u偶臋! 鈥� odpowiedzia艂 B艂a偶ej. Jego s艂owa rozz艂o艣ci艂y namiestnika, kaza艂 go wi臋c ubiczowa膰. 鈥� Szale艅cze 鈥� zwróci艂 si臋 do niego biskup 鈥� spodziewasz si臋 t膮 kar膮 odebra膰 mi mi艂o艣膰 Boga, który daje mi si艂臋, aby wszystko znosi膰? Na ka偶de pytanie odpowiada艂 spokojnie i pewnie, a wi臋zienie, które mia艂o go z艂ama膰, sta艂o si臋 okazj膮 do umocnienia wiernych. Kiedy dowiedzieli si臋 bowiem o uwi臋zieniu B艂a偶eja, zacz臋li schodzi膰 si臋 do niego, przynosz膮c mu dzieci i cierpi膮cych, aby pociesza艂 ich i b艂ogos艂awi艂. Wielu te偶 wtedy uzdrowi艂, mi臋dzy innymi syna pewnej kobiety, któremu o艣膰 utkn臋艂a w gardle i grozi艂o mu uduszenie鈥�.

Biskup B艂a偶ej by艂 Ormianinem. Armenia to kolebka ludzko艣ci i pierwszy kraj na 艣wiecie, w którym chrze艣cija艅stwo sta艂o si臋 religi膮 pa艅stwow膮. Przez wieki by艂a to równie偶 chrze艣cija艅ska wyspa na morzu obcych, azjatyckich 偶ywio艂ów, których armie jak z艂e wiatry hula艂y po kraju. Cokolwiek zosta艂o tutaj zbudowane, ulega艂o zniszczeniu, a rzeki Armenii 鈥� 鈥瀘jczyzny bólu鈥� (Ryszard Kapu艣ci艅ski), raz po raz sp艂ywa艂y chrze艣cija艅sk膮 krwi膮.

Siedem wieków przed chrztem Polski, jeden z azjatyckich naje藕d藕ców chcia艂 narzuci膰 Armenii swoj膮 religi臋: 鈥� 鈥炁乤twiej wyrwa膰 kolor ze skóry cz艂owieka, ani偶eli wiar臋 z duszy Ormianina鈥� 鈥� mia艂 mu odpowiedzie膰 arme艅ski dowódca.

Gdy kolejne próby z艂amania B艂a偶eja nie odnios艂y skutku, oprawcy przynie艣li 偶elazne zgrzeb艂a, rodzaj drucianych szczotek, którymi szarpali cia艂o m臋czennika. Na sam koniec tych okrutnych tortur, 艣ci臋ty zosta艂 mieczem: 鈥炁乤twiej wyrwa膰 kolor ze skóry cz艂owieka, ani偶eli wiar臋 z duszy Ormianina鈥�.

M臋cze艅ska 艣mier膰 艣w. B艂a偶eja i jego liczne cuda sprawi艂y, 偶e z czasem zaliczony zosta艂 do grona tzw. Czternastu 艢wi臋tych Wspomo偶ycieli, których wstawiennictwo u Boga uznawano za wyj膮tkowo skuteczne. Nie dziwi wi臋c wielka liczba ko艣cio艂ów, o艂tarzy i obrazów jemu po艣wi臋conych, nie dziwi膮 zwi膮zane z nim tradycje. Poza popularnym b艂ogos艂awie艅stwem 艣w. B艂a偶eja, chroni膮cym 鈥瀘d choroby gard艂a i wszelkiej innej dolegliwo艣ci鈥�, w niektórych stronach Polski wierni przygotowuj膮 te偶 specjalne 艣wiece, tzw. 鈥瀊艂a偶ejki鈥�, które po艣wi臋caj膮 w jego wspomnienie. W innych stronach, w dniu jego wspomnienia, po艣wi臋ca si臋 jab艂ka, daj膮c je do spo偶ycia cierpi膮cym na ból gard艂a.

Z up艂ywem czasu coraz bardziej zanika zwyczaj 艣wi臋cenia soli, chleba, wina, zió艂. Szkoda, wszak pobo偶no艣膰 ludowa to skarb Ko艣cio艂a, który przynosi obfite owoce 艣wi臋to艣ci i 艂aski. Nie tylko: procesje, pielgrzymki, kult 艣wi臋tych, litanie, nowenny, i wszystko inne, co pobo偶no艣膰 ludow膮 stanowi, to tak偶e szansa, aby艣my jako Ko艣ció艂 鈥瀦akochali si臋 w Ko艣ciele鈥�.