蜜桃交友

Beata Zaj膮czkowska 鈥� Watykan 

Celem kolejnej wyprawy b臋dzie Zaporo偶e, Cherso艅 i Miko艂ajów. 鈥濶a oswobodzone od Rosjan tereny powoli wracaj膮 mieszka艅cy. W jednej z wiosek jest kap艂an, ale ko艣ció艂 zosta艂 zniszczony. Pomagamy kupi膰 kontener, aby s艂u偶y艂 za miejsce modlitwy, o które tak bardzo prosz膮鈥� 鈥� mówi ks. Kry偶a. Wyznaje, 偶e wcze艣niej zna艂 wojn臋 jedynie z opowie艣ci taty i wujków, którzy prze偶yli drug膮 wojn臋 艣wiatow膮. Teraz przysz艂o mu si臋 skonfrontowa膰 z bardzo konkretn膮 rzeczywisto艣ci膮.

鈥濨y艂em w miejscach, gdzie wybucha艂y pociski, spada艂y rakiety, gdzie ludzie mieszkali w ruinach, w piwnicach, gdzie uciekali z p艂on膮cego domu. Sam niejednokrotnie musia艂em si臋 wycofywa膰 spod ostrza艂u. Te sytuacje zmieniaj膮 cz艂owieka i pokazuj膮, 偶e wojna nie jest teori膮, czy «gwiezdnymi wojnami», ale wyniszczaj膮c膮 rzeczywisto艣ci膮鈥� 鈥� mówi kap艂an. Wspomina wymar艂e wioski wokó艂 Chersonia, po których biega艂y tylko bezpa艅skie psy. 鈥濨y艂 to widok absolutnie przygn臋biaj膮cy鈥� 鈥� mówi. Przywo艂uje wypraw臋 do wioski nad brzegiem Dniepru, której mieszka艅cy od kilku miesi臋cy nie mieli co je艣膰, brakowa艂o im nawet wody pitnej. 鈥濵imo najszczerszych ch臋ci nie mogli艣my im pomóc, bo Rosjanie zintensyfikowali ostrza艂 i dotarcie sta艂o si臋 niemo偶liwe鈥� 鈥� wspomina.

.

W okopach nie ma ludzi niewierz膮cych

Ze wsparciem dociera艂 te偶 na lini臋 frontu. 鈥濨yli艣my w bunkrze z ojcem Luk膮 Bovio. Obaj mieli艣my w kieszeni ró偶aniec i poprosi艂 o niego jeden z 偶o艂nierzy. Drugi te偶 chcia艂 i dosta艂. Widz膮c to, jego kolega mówi: «przecie偶 ty jeste艣 cz艂owiekiem niewierz膮cym», na co ten odpar艂: «na wojnie nie ma ludzi niewierz膮cych». Nast臋pnie pokaza艂 koledze ró偶aniec i poprosi艂: «teraz naucz mnie si臋 modli膰»鈥� 鈥� wspomina ks. Kry偶a. Dodaje, 偶e w艂a艣nie tego typu spotkania pozwalaj膮 do艣wiadczy膰 wojny od innej strony, sprawiaj膮, 偶e zaczynasz widzie膰 w tym wszystkim pojedynczego cz艂owieka, z ca艂ym tragizmem wojny. 鈥濼o jest chyba dla mnie najcenniejsze鈥� - wyznaje.

Ks. Kry偶a podkre艣la, 偶e ogromna wdzi臋czno艣膰, z któr膮 spotyka si臋 na Ukrainie, mobilizuje go, 偶eby jeszcze lepiej i jeszcze wi臋cej pomaga膰. 鈥濸omagaj膮c, czuj臋 si臋 wdzi臋czny za to, 偶e mog臋 pomaga膰鈥� 鈥� mówi. Podkre艣la, 偶e gdziekolwiek by si臋 nie zjawi艂 ze swoim zespo艂em, zawsze s艂ysza艂: 鈥濸rosz臋 dzi臋kowa膰 Polakom. Jak dobrze, 偶e jeste艣cie i nadal o nas pami臋tacie鈥�. Szczególnie zapad艂o mu w pami臋膰 spotkanie ze starsz膮 kobiet膮 w zapad艂ej wiosce, gdzie nikt prawie nie dociera艂. 鈥濳iedy wr臋czyli艣my jej paczk臋 z god艂em Polski, zadziwiona spyta艂a: sk膮d jest ta paczka? Gdy opowiedzia艂em: z Polski, poruszona wyszepta艂a: To Polska o mnie pami臋ta鈥� 鈥� opowiada kap艂an. Wyznaje, 偶e dla niego osobi艣cie jest to niesamowicie mocne do艣wiadczenie, i偶 wsparcie, które niesie wraz z kierowanym przez siebie zespo艂em, jest wyrazem pami臋ci o potrzebuj膮cych w艂a艣nie Ko艣cio艂a w Polsce.

Uchod藕cy dla uchod藕ców

Jeszcze przed okupacj膮 Donbasu przez Rosjan w 2014 roku ks. Kry偶a odwiedza艂 to miasto, w którym pracowali chrystusowcy, do których zgromadzenia nale偶y. Nawi膮za艂y si臋 znajomo艣ci, które z czasem okaza艂y si臋 opatrzno艣ciowe. 鈥濭dy pierwsi uchod藕cy zacz臋li przybywa膰 do Polski, zacz膮艂em organizowa膰 dla nich pomoc. T臋sknot臋 za domem wida膰 by艂o w nich po tym, 偶e uczestniczyli w modlitwie online prowadzonej przez swego proboszcza w Doniecku. Gdy wybuch艂a pe艂nowymiarowa wojna, od razu w艂膮czyli si臋 w niesienie pomocy swoim rodakom鈥� 鈥� mówi ks. Kry偶a. Dodaje, 偶e robili to otwartym sercem, bo sami wiedzieli, jak to wszystko wygl膮da od 艣rodka. Wiedzieli, czym s膮 wybuchy, co si臋 dzieje w sercu, gdy trzeba ucieka膰, gdy siedzi si臋 w schronie i cz艂owiek nie wie, co go czeka. 鈥瀂acz臋li艣my si臋 wspólnie modli膰, a to owocowa艂o kolejnymi inicjatywami wsparcia i trwa do dzi艣鈥� 鈥� podkre艣la kap艂an.

.

To jest te偶 nasza wojna

鈥濶ie mo偶emy wojny na Ukrainie «odstawi膰 gdzie艣 na pó艂k臋» i powiedzie膰, 偶e sytuacja mieszka艅ców tego kraju nas nie obchodzi. To jest te偶 nasza wojna i wci膮偶 musi nas niepokoi膰鈥� 鈥� mówi ks. Kry偶a. Podkre艣la, 偶e mamy prawo by膰 zm臋czeni, ale nie zwalnia nas to z obowi膮zku niesienia pomocy. Cz臋sto oferowane wsparcie to ewangeliczny wdowi grosz, który rozpacz zamienia w nadziej臋. 鈥瀂adzwoni艂a kiedy艣 do naszego biura starsza kobieta, mówi膮c, 偶e ma bardzo ma艂膮 rent臋, jest osob膮 ci臋偶ko chor膮, le偶膮c膮 i naprawd臋 nie jest w stanie nam pomóc materialnie, bo ledwie jej starcza na lekarstwa. Zapewni艂a jednak: codziennie odmawiam za was ró偶aniec, modl臋 si臋, by nic wam si臋 nie sta艂o, gdy jedziecie z pomoc膮. I dzi臋kuj臋 Bogu za to, co robicie. Dla mnie to by艂o co艣 niesamowitego鈥� 鈥� mówi ks. Kry偶a, podkre艣laj膮c, 偶e ta modlitwa d藕wiga 艣wiat.

Kap艂an wskazuje, 偶e dla do艣wiadczonych wojn膮 Ukrai艅ców ogromne znaczenie ma obecno艣膰 ludzi, którzy do nich przyje偶d偶aj膮. To rodzi nadziej臋, pozwala do艣wiadczy膰, 偶e nie s膮 sami: 鈥濵y艣l臋, 偶e najbardziej nios膮 im nadziej臋 ci, którzy z nimi zostali. My艣l臋 o ksi臋偶ach i siostrach zakonnych. Dla tych ludzi jest to wielki znak zapytania: dlaczego oni z nami zostali, jakie s膮 ich motywacje? I dochodz膮 do g艂臋bokich wniosków, 偶e musi by膰 w tym wszystkim co艣 wi臋cej. A raczej Kto艣 wi臋cej. To rodzi pytania o Boga i sens 偶ycia w tym mrocznych czasach鈥�. Znaku nadziei upatruje w pro艣bie mieszka艅ców jednej z wiosek pod Miko艂ajowem, by pomóc im stworzy膰 miejsce modlitwy i codziennej celebracji Eucharystii, bo w zniszczonym przez Rosjan ko艣ciele jest to obecnie niemo偶liwe.

Ofiary na pomoc Ukrainie mo偶na wp艂aca膰 ca艂y czas na konto:
Zespó艂 Pomocy Ko艣cio艂owi na Wschodzie,
Skwer Kard. S. Wyszy艅skiego 6
01-015 Warszawa
Santander Bank Polska S.A. Warszawa
Wp艂aty w PLN i SWIFT CODE: WBKPPLPP PL89 1090 1014 0000 0000 0301 4449

.