蜜桃交友

Krzysztof Bronk - Watykan

W sposób szczególny odnosz膮 si臋 do ruchu, zarówno kulturowego i politycznego, który za swój symbol przyj膮艂 t臋cz臋, biblijny znak przymierza. Zapewniaj膮, 偶e dostrzegaj膮 wszystko, co mo偶e by膰 szlachetne w tym ruchu, musz膮 jednak zg艂osi膰 sprzeciw, kiedy ruch ten wysuwa pogl膮d na natur臋 ludzk膮, który abstrahuje od uciele艣nionej integralno艣ci osobowo艣ci, tak jakby p艂e膰 fizyczna by艂a przypadkowa. I protestujemy 鈥� pisz膮 skandynawscy biskupi 鈥� gdy taki pogl膮d narzuca si臋 dzieciom, jakby nie by艂 艣mia艂膮 hipotez膮, lecz sprawdzon膮 prawd膮, narzucan膮 nieletnim jako ci臋偶kie brzemi臋 samostanowienia, na które nie s膮 gotowi. Zdaniem biskupów osobliwe jest te偶 to, 偶e nasze 艣wiadome cia艂a spo艂ecze艅stwa w rzeczywisto艣ci lekcewa偶膮 cia艂o, odmawiaj膮c mu uznania go za znacz膮ce dla to偶samo艣ci, zak艂adaj膮c, 偶e jedyn膮 istotn膮 samo艣wiadomo艣ci膮 jest ta, któr膮 wytwarza subiektywne postrzeganie siebie.

Jak czytamy w li艣cie skandynawskiego episkopatu, dla chrze艣cijan cia艂o jest nieod艂a台cznym elementem osobowos虂ci. Wierz膮 oni w zmartwychwstanie cia艂a, a tak偶e w to, 偶e jedno艣膰 umys艂u, duszy i cia艂a jest stworzona, aby trwa膰 wiecznie. Biskupi przyznaj膮, 偶e droga do samoakceptacji jest trudna, ale wiedzie ona przez zaanga偶owanie w to, co jest prawdziwe.

Skandynawski episkopat przypomina o komplementarno艣ci kobiety i m臋偶czyzny. S膮 oni stworzeni dla siebie nawzajem. Przykazanie p艂odno艣ci zale偶y od tej wzajemno艣ci, u艣wi臋conej w za艣lubinach. Nie oznacza to, 偶e ich zjednoczenie jest 艂atwe czy bezbolesne. Dla niektórych wydaje si臋 to niemo偶liwe. Integracja w sobie cech m臋skich i kobiecych mo偶e by膰 trudna. Ko艣ció艂 to uznaje i pragnie pocieszy膰 wszystkich, którzy do艣wiadczaj膮 tych trudno艣ci. Jako wasi biskupi podkre艣lamy, 偶e jeste艣my tu dla wszystkich, aby wszystkim towarzyszy膰 鈥� czytamy w li艣cie.

Pasterze skandynawskich Ko艣cio艂ów przyznaj膮, 偶e do doskona艂o艣ci d膮偶y si臋 stopniowo. Na tej drodze ka偶de d膮偶enie do uczciwo艣ci jest godne szacunku. Jednak偶e wzrost, aby by艂 owocny musi zmierza膰 do jakiego celu. Zadaniem nas biskupów jest wskazywanie 偶yciodajnej drogi przykaza艅 Chrystusa 鈥� czytamy w li艣cie pasterskim.

Skandynawscy biskupi przypominaj膮, 偶e w pewnych okoliczno艣ciach katolik mo偶e by膰 pozbawiony mo偶liwo艣ci przyst臋powania do sakramentów. Nie przestaje on jednak by膰 cz艂onkiem Ko艣cio艂a. Do艣wiadczenie wewn臋trznego wygnania przyj臋te w wierze mo偶e prowadzi膰 do g艂臋bszego poczucia przynale偶no艣ci.

Nordycki episkopat zauwa偶a, 偶e poj臋cia i teorie dotycz膮ce ludzkiej seksualno艣ci ulegaj膮 ci膮g艂ym zmianom. Ten kto na nich polega, wystawia si臋 ryzyko strasznych zranie艅. Dlatego biskupi zach臋caj膮, by szuka膰 g艂臋bokich korzeni i spróbowa膰 przyj膮膰 podstawowe zasady chrze艣cija艅skiej antropologii, wyci膮gaj膮c jednocze艣nie r臋k臋 do tych, którzy do tych zasad czuj膮 si臋 zra偶eni. Apeluj膮 do takich osób, aby stara艂y si臋 zapozna膰 z pe艂nym nauczaniem Ko艣cio艂a na ten temat, a nie jedynie z wyrywkami. Zach臋caj膮 te偶 do refleksji nad ograniczeniami czysto 艣wieckiego dyskursu o seksualno艣ci. Podkre艣laj膮, 偶e warto odzyska膰 sakramentalny charakter seksualno艣ci w planie Bo偶ym, pi臋kno chrze艣cija艅skiej czysto艣ci i rado艣膰 przyja藕ni, która pozwala dostrzec, 偶e wielk膮, wyzwalaj膮c膮 intymno艣膰 mo偶na znale藕膰 tak偶e w relacjach nieseksualnych.