Siostry z Kinszasy ratuj膮 z ulic chorych psychicznie pos膮dzanych o czary
Salvatore Cernuzio - Kinshasa
鈥�¡Escucha鈥� la niñita!鈥�. S. Ángela wskazuje na okratowane okno w Centrum Betania, niedawno zbudowanym oddziale o艣rodka Telema na peryferiach Kinszasy. 11-miesi臋czna Présence p艂acze w obj臋ciach mamy, poniewa偶 bol膮 j膮 otarcia na pleckach i na nó偶kach. Jeszcze dwa dni temu mieszka艂y na ulicy w dzielnicy Kimtambo w stolicy Demokratycznej Republiki Konga po艣ród py艂u, 艣mieci, szczurów i komarów. Dziewczynka z艂apa艂a gro藕n膮 infekcj臋. Geneviève, jej mama, spogl膮da bez wyrazu, kiedy rozmasowuje na niej talk. Wydaje si臋 by膰 nieobecna i dope艂nia tej czynno艣ci mechanicznie. Siedzi na ziemi, podczas gdy Présence le偶y na 艂ó偶eczku w jednym z 23 pokoi na oddziale. 74-letnia s. Ángela Gutiérrez, Hiszpanka z Asturii od 1989 r. przebywaj膮ca w Kongu, pomaga jej wsta膰. 鈥濸rzyjecha艂y przed jak膮艣 godzin膮. Ca艂a by艂a brudna鈥� Oskar偶ono j膮 o czary i 偶y艂a na ulicy. Teraz jest ju偶 w domu鈥�.
鈥濴udzie ulicy鈥�
鈥濪om鈥� to ma艂y bia艂y budyneczek po艣ród nieprzycinanych traw i materia艂ów budowlanych przeznaczonych na nowe konstrukcje. Kompleks stanowi odga艂臋zienie bardziej znanego oraz starszego o艣rodka, który siostry szpitalne Naj艣wi臋tszego Serca Pana Jezusa prowadz膮 od 2007 r. przy Boulevard Lumumba w samym centrum.
鈥濶owe鈥� Telema, dos艂ownie 鈥瀙odnie艣 si臋鈥�, jak wyja艣nia prze艂o偶ona, s. Alina Lyna Kana, powsta艂o w maju zesz艂ego roku dzi臋ki hojnemu wsparciu darczy艅cy, ojca dwójki chorych dzieci, zbulwersowanego bied膮 swoich rodaków oraz zachwyconego prac膮 zakonnic. W jakiejkolwiek godzinie dnia czy nocy, przy przep艂ywie prawie 50 tys. osób w ci膮gu miesi膮ca, s. Ángela i jej wspó艂siostry 鈥� Ida, Alfonsina, Ortensia, Prisca, Odette oraz Maria 鈥� przyjmuj膮, a tak偶e umieszczaj膮 w ma艂ych pokoikach 鈥瀕udzi ulicy鈥�. Co wieczór wychodz膮 i zbieraj膮 te osoby po艣ród zat艂oczonych oraz wype艂nionych dymem chodników kongijskiej stolicy. Albo wprowadzaj膮 do 艣rodka tych, których znajduj膮 pod drzwiami.
Oskar偶eni o czary
Chodzi g艂ównie o chorych psychicznie, samookaleczaj膮cych si臋, dotkni臋tych depresj膮, opó藕nieniem poznawczym, alkoholizmem, epilepsj膮, zaburzeniami opozycyjnymi, oskar偶onych o bycie op臋tanymi i dlatego odtr膮conych przez swoje w艂asne rodziny, zach臋cone do takich dzia艂a艅 przez wielu pastorów zielono艣wi膮tkowych, którzy, jak mówi s. Alina, 鈥瀌ostrzegaj膮 wsz臋dzie czarownictwo鈥�: 鈥濳iedy umiera rodzic, kiedy kto艣 jest niespokojny, zostaje oskar偶ony o posiadanie w swoim wn臋trzu z艂ych duchów. Jedna z sióstr opowiada艂a mi o 18-latce prawie spalonej 偶ywcem w Wielk膮 Sobot臋. Znalaz艂a j膮 tam, gdzie wyrzucaj膮 艣mieci, wzi臋艂a j膮 do szpitala i nie posz艂a na Msz臋, poniewa偶 zosta艂a, czuwaj膮c przy tej dziewczynie, ca艂膮 noc鈥�.
Kobiety opuszczone
Ostatecznie schronienie u sióstr znajduj膮 g艂ównie kobiety. Samotne, mentalnie i fizycznie wra偶liwe, wi臋c dlatego na 艂asce innych. Ofiary gwa艂tów. Jak Madeau, wyrzucona na ulic臋 z dwojgiem dzieci, na których oczach zgwa艂cono j膮 wielokrotnie. Dzieci odebra艂 jej policjant. Po kilku dniach zrozumia艂, 偶e nie jest w stanie zaopiekowa膰 si臋 nimi i odda艂 je s艂u偶bom spo艂ecznym. 鈥濸o 8 latach wiemy, gdzie przebywa ch艂opczyk. Co do dziewczynki, nie mamy poj臋cia, co si臋 z ni膮 sta艂o鈥� 鈥� mówi膮 siostry, otwieraj膮c pokój Madeau.
Kobieta by艂a ju偶 w o艣rodku, ale pó藕niej posz艂a znowu na ulic臋: 鈥濻zuka艂a dzieci鈥�. Po jakim艣 czasie wróci艂a, pokryta strupami oraz brudem. Tak samo i inne. 鈥濵y 鈥� wyja艣nia s. Alina 鈥� je myjemy, odka偶amy, przycinamy im w艂osy, palimy ubrania鈥�. Nast臋pny krok stanowi wys艂anie tych osób na seri臋 bada艅 oraz terapii medycznych, psychologicznych czy psychiatrycznych, mo偶liwych dzi臋ki pos艂udze specjalistów-wolontariuszy. W du偶ej wyposa偶onej klinice oferowane s膮 us艂ugi fizjoterapeutyczne, istnieje laboratorium analityczne oraz apteka.
Traumy i aktywno艣ci
W trakcie terapii siostry zatrudniaj膮 pacjentów do prac r臋cznych. G艂ówn膮 aktywno艣ci膮 jest 鈥瀉telier鈥�: sala z ok. dziesi臋cioma maszynami do szycia. W g艂臋bi znajduje si臋 ma艂y pokoik, gdzie wystawiono 鈥瀌zie艂a鈥�: ubrania oraz szlafroki z bawe艂ny, lalki 鈥濵amy Afryki鈥� wypchane piaskiem, krzy偶e i podstawki pod gor膮ce naczynia stworzone przy pomocy nakr臋tek czy kapsli od butelek, torebki z koralikami lub z plemiennymi motywami. S. Ángela uczy dziewczyny szy膰, w ten sposób pomagaj膮c im zdoby膰 wykszta艂cenie zawodowe. Zakonnice usi艂uj膮 sprzeda膰 jak najwi臋ksz膮 liczb臋 tych produktów, przede wszystkim, aby zdoby膰 艣rodki na ró偶ne wydatki, g艂ównie na jedzenie.
Jedzenie z ogródka
W przypadku jakiejkolwiek potrzeby istniej膮 produkty z ogródka, inna mo偶liwa aktywno艣膰 dla chorych. 鈥濸atrz!鈥�, mówi siostra, pokazuj膮c garnek z wod膮 i k臋pami szpinaku, 鈥瀦ebrali tego du偶o鈥�. 鈥濶igdy nie zosta艂y艣my bez 偶ywno艣ci鈥�, dodaje s. Alina, 鈥瀘czywi艣cie, pomocy otrzymujemy niewiele鈥�. Zakonnice rozmawia艂y z lokalnymi w艂adzami oraz z Ko艣cio艂em: 鈥瀉le ostatecznie wspieraj膮 nas tylko hojni ludzie. Ogólnie rzecz bior膮c, jeste艣my pozostawieni sami sobie鈥�.
呕ycie dla innych
Zmrok szybko zapada nad o艣rodkiem. Jedynym 艣wiat艂em jest to z wej艣cia do Centrum Betanii i pod nim nast臋puje zbiórka chorych z niektórymi siostrami. Kolacja, wymiana, mycie, lekarstwa. Kto艣 wychodzi patrolowa膰 chodniki i wszystko zaczyna si臋 na nowo. Zakonnice przez 24 godziny pos艂uguj膮 na rzecz potrzeb kogo艣 innego ni偶 one. Dlaczego to robicie? S. Alina si臋 u艣miecha: 鈥濲ezus nie ma innych r膮k ni偶 nasze, aby dotyka膰 chorych. Nie ma innych oczu, aby widzie膰 cierpienia braci鈥� Posy艂a nas, by艣my kontynuowa艂y dzie艂o, które On zacz膮艂鈥�.
Dzi臋kujemy, 偶e przeczyta艂a艣/e艣 ten artyku艂. Je艣li chcesz by膰 na bie偶膮co zapraszamy do zapisania si臋 na newsletter klikaj膮c tutaj.
