蜜桃交友

鈥濼rudn膮 sytuacj臋 pogarszaj膮 cz臋ste ostrza艂y. Benzyna jest jeszcze do zdobycia, ale dostanie ropy graniczy z cudem, a i tak dostaniesz maks. 20 litrów. Odbija si臋 to na naszym zaanga偶owaniu duszpasterskim, bo bardziej zastanawiamy si臋, gdzie najbardziej jeste艣my potrzebni. Chodzi m.in. o wyjazdy do 偶o艂nierzy, do szpitala, do chorych w domach. Wiemy, 偶e ci ludzie nas potrzebuj膮, ale sytuacja jest uci膮偶liwa. Mamy nadziej臋, 偶e to jako艣 si臋 rozwi膮偶e 鈥� mówi papieskiej rozg艂o艣ni ks. 艁ukasiewicz. - Trzymamy si臋 dzi臋ki pomocy materialnej z zagranicy i dzi臋ki waszej modlitwie. To naprawd臋 bardzo du偶o daje, nie tylko nam ksi臋偶om, ale i naszym ludziom. Do parafii przychodzi coraz wi臋cej nowych twarzy, s膮 to uchod藕cy z ró偶nych regionów. Modl膮 si臋, szukaj膮 wsparcia w Bogu. Podnosi ich bycie w ko艣ciele, ale tak偶e 艣wiadomo艣膰, 偶e nie s膮 sami, 偶e 艣wiat o nas pami臋ta. To, 偶e dajecie serce dla Ukrainy, to nas buduje. Buduje Ukrai艅ców, buduje nasz naród, 偶e si臋 nie damy, 偶e b臋dziemy dalej trwali i starali si臋 zwyci臋偶y膰, aby przysz艂y lepsze czasy. Nabo偶e艅stwa odbywaj膮 si臋 normalnie. Co prawda od czasu do czasu wprowadzana jest na dob臋, czy dwie godzina policyjna. Ludzie ca艂y czas s膮 wystraszeni, z drugiej strony widz臋 te偶, 偶e na pocz膮tku w sklepach w Odessie wszystko wykupywali, to teraz ju偶 patrz膮 czego najbardziej potrzebuj膮, wida膰, 偶e zaczyna brakowa膰 pieni臋dzy. Jeszcze jako tako trwamy.鈥�

鈥濼o by艂a jedna podró偶, która mocno si臋 odbi艂a na sercu i na duszy, gdy patrzy艂em na te wyniszczone dzieci. Znajomi dowiedzieli si臋, 偶e jad臋 w stron臋 Lwowa i zapytali, czy razem z nimi nie pomog臋 w ewakuacji. Mia艂em bowiem busa, którym wozi艂em ludzi na granic臋. Ustalili艣my szczegó艂y i pojechali艣my na trzy samochody. To by艂o strasznie trudne 鈥� wyznaje ukrai艅ski pallotyn. - 呕eby nie modlitwy, 偶eby nie ofiary, 偶eby nie wsparcie innych, to bym tego nie zniós艂, dla mnie to by艂o bardzo ci臋偶kie. Uda艂o si臋 dzieciaki szcz臋艣liwie wywie藕膰, pó藕niej nawet dosta艂em od nich podzi臋kowanie. Najbardziej pami臋tam przera偶enie dzieci, jak wsiada艂y do busa, to by艂 strach, przera偶enie, panika, by艂 p艂acz, bo niedowierza艂y, 偶e wyjad膮 z tego piek艂a. Tego si臋 nie da opisa膰. Najpierw my艣la艂em, 偶e zwyczajnie zabior臋 dzieci, ale jak potem zobaczy艂em, jak m臋偶czy藕ni sprawdzali nas, czy na pewno jeste艣my umówionymi osobami, jak dzieci czeka艂y przyczajone na sygna艂, by biec do busa, a potem w ci膮gu sekundy siedzia艂y ju偶 w samochodzie, wszystkie przyczajone na ziemi, nie na siedzeniach, to serce p臋ka艂o. Ten strach i l臋k by艂 te偶, gdy przyjmowa艂em rodziny uciekaj膮ce z Miko艂ajowa, bo te偶 by艂em takim punktem przesiedlenia. Stara艂em si臋 ich przyj膮膰 jak najserdeczniej, by zmniejszy膰 ich obawy. Pami臋tam wyg艂odnia艂ego ojca, który z przera偶eniem patrzy艂 w ziemi臋 dzi臋kuj膮c ze to, 偶e pomogli艣my jego rodzinie. Wida膰 by艂o, 偶e chcia艂by zap艂aka膰, ale nie pozwala艂 sobie na to, bo musia艂 my艣le膰 o 偶onie, dzieciach.鈥�

鈥濼o nie jest jedynie recytowany ró偶aniec, litania czy koronka do Mi艂osierdzia Bo偶ego, ale d艂onie zaci艣ni臋te na paciorkach ró偶a艅ca i my艣lenie o kim艣 bliskim, kto jest daleko. Takie rozmowy z Bogiem teraz prowadzimy 鈥� mówi ks. 艁ukasiewicz. 鈥� Uchod藕cy ca艂y czas dzi臋kuj膮 za pomoc, mówi膮 jak wa偶ne by艂o dla nich to, 偶e kto艣 ich przyjmie, 偶e czeka na nich, 偶e poda r臋k臋. I ta wielka wdzi臋czno艣膰 za to, 偶e trwacie w pomocy, bo potrzeby s膮 jeszcze spore. To b臋dzie jeszcze trwa艂o. Wsparcie humanitarne, które teraz wci膮偶 jeszcze dociera staramy si臋 w miar臋 mo偶liwo艣ci magazynowa膰 na trudniejsze chwile. Widzimy, 偶e ludzie s膮 bardzo wyczerpani, ich oszcz臋dno艣ci topniej膮. Pracy nie maj膮, a 偶y膰 za co艣 trzeba. Jeste艣my punktem wsparcia dla parafian i innych potrzebuj膮cych. 鈥�