蜜桃交友

Marek Krzysztofiak SJ 鈥� Watykan

W wywiadzie dla National Catholic Reporter teolo偶ka opowiedzia艂a o swoim do艣wiadczeniu 偶ycia blisko ludzi, przebywaj膮cych w schronisku Durham, w Karolinie Pó艂nocnej. Pragnie dzi臋ki temu umo偶liwi膰 duszpasterzom lepsze docieranie do bezdomnych, a tak偶e zach臋ci膰 chrze艣cijan, aby zbli偶yli si臋 do ludzi z marginesu. 鈥濶ie u偶ywam jednak okre艣lenia «bezdomny», wol臋 mówi膰 o «ludziach bez domu», poniewa偶 to bardziej akcentuje, 偶e s膮 to w艂a艣nie ludzie鈥� 鈥� zaznaczy艂a Dunlap. 

W Durham, pastor przygotowuje nabo偶e艅stwa, które ró偶ni膮 si臋 od modlitw proponowanych w innych tego typu miejscach. Umo偶liwiaj膮 one mieszka艅com schroniska stworzenie przestrzeni przynale偶no艣ci i akceptacji. Nie s膮 tam traktowani jak dzieci, lecz tworz膮 co艣 swojego. 鈥濩hcia艂am stworzy膰 przestrze艅, która nie b臋dzie miejscem realizacji mojego programu, ale ich propozycji.Wnosz膮 w ni膮 swoj膮 religijno艣膰. Poniewa偶 s膮 w wi臋kszo艣ci czarnymi ewangelikami, dominuje radosna muzyka gospel. Gdy pu艣ci艂am im spokojn膮 muzyk臋 do medytacji, jedna osoba powiedzia艂a: 鈥濨rzmi jak kondukt 偶a艂obny鈥�. Zamiast ciszy, wol膮 wyg艂asza膰 艣wiadectwa, zach臋caj膮 siebie nawzajem do wychwalania Boga, w swoim stylu.

Uderzaj膮cym do艣wiadczeniem jest to, 偶e osoby pozbawione domu przejawiaj膮 niespotykan膮 wr臋cz wdzi臋czno艣膰 w obliczu cierpienia. 鈥濳oncentruj膮 si臋 na tym, co posiadaj膮, cho膰 brakuje im tak wiele. Wywodz臋 si臋 ze 艣rodowiska religijnego, gdzie przywyk艂am do lamentowania, gdy dzieje si臋 co艣 z艂ego. A oni potrafi膮 by膰 prawdziwie wdzi臋czni. Jeden m臋偶czyzna szczerze dzi臋kowa艂 Bogu za swoj膮 dziewczyn臋, która zosta艂a brutalnie zamordowana鈥�, stwierdza teolo偶ka, dodaj膮c, 偶e pokrywa si臋 to z badaniami, które pokazuj膮, 偶e wdzi臋czno艣膰 podtrzymuje w ludziach 偶ycie.

Bezdomni, chocia偶 maj膮 ci臋偶kie 偶ycie, modl膮 si臋 dzi臋kuj膮c za to, 偶e Bóg ich prowadzi i im b艂ogos艂awi. Jedna z osób stwierdzi艂a, 偶e Bóg da艂 jej cel w 偶yciu, który polega na uczeniu m艂odych ludzi jak unika膰 b艂臋dów, które ona pope艂ni艂a. To zawsze jej towarzyszy艂o, w wi臋zieniu oraz na ulicy. Bez wzgl臋du na okoliczno艣ci wielu z nich uwa偶a, 偶e bez wzgl臋du na obecne okoliczno艣ci, nadal towarzyszy im obfite b艂ogos艂awie艅stwo Bo偶e 

Ludzie w schronisku cz臋sto wskazuj膮 na diab艂a, aby opisa膰 ci臋偶ar z艂a jakie ich spotka艂o. 鈥濿 ten sposób nazywaj膮 swoje cierpienie, nie pog艂臋biaj膮c studni wstydu, która i tak jest bardzo g艂臋boka. W Ameryce bycie biednym, bezdomnym, zmaganie si臋 w dzieci艅stwie z przemoc膮, to wielki wstyd. Wielu z nich do艣wiadczy艂o rzeczywistego z艂a, znale藕li si臋 w okoliczno艣ciach, które próbowa艂y ich odcz艂owieczy膰, poni偶y膰, ignorowa艂y ich ból鈥� 鈥� opisuje Dunlap.

Dunlap stwierdza, 偶e mieszka艅cy schroniska, którzy do艣wiadczyli 偶ycia w niesprzyjaj膮cych warunkach, wi臋cej wiedz膮 o ca艂kowitej zale偶no艣ci od Boga ni偶 ludzie, którym si臋 powiod艂o. 鈥濶ie idealizuj臋 wiary biednych. Ale ci ludzie mog膮 nas nauczy膰 praktyki wdzi臋czno艣ci, lepszego rozumienia z艂a i ufno艣ci w Bo偶膮 opiek臋. B臋d膮c blisko nich, przyswajamy nawyk opowiadania o Bogu i polegania na nim, uznania, 偶e 偶ycie ca艂kowicie od Niego zale偶y. W nich jest szczególna wiedza o Bogu, niedost臋pna w innych miejscach鈥�.

Wed艂ug pastor, to bezdomni mog膮 nauczy膰 innych prawdziwej, praktycznej teologii. Wszystkie trudne sytuacje ucz膮 ich rozumienia okre艣le艅 odnosz膮cych si臋 do Boga. 鈥濪latego powinni艣my by膰 blisko nich, nie tyle jako ratuj膮cy im 偶ycie, ale jako równi z nimi przed Bogiem, gromadz膮cy si臋 wspólnie na modlitwie. Pocz膮tkuj膮cy duszpasterze uwa偶aj膮, 偶e praca z bezdomnymi polega na udzielaniu im nauk, 偶eby mogli lepiej 偶y膰. Ale tak偶e teologia wyros艂a z cierpienia przekazuje mi艂o艣膰, mi艂osierdzie i moc Boga鈥� 鈥� dodaje Dunlap.