蜜桃交友

?Ilekro? rozmawiam z rówie?nikami o wierze, nie wiem jak odpowiedzie? na pytanie o bo?e przyzwolenie na tak wielkie z?o w ?wiecie. Czasem spotykam te? ludzi o dobrych sercach ale niewierz?cych. Wtedy zastanawiam si? czy potrzebuj? wiary by by? dobr?. Miewam te? chwile z?o?ci i zazdro?ci, gdy widz? niewierz?cych, którzy wydaj? si? nie mie? bólu ani problemów, podczas gdy ja czuj? si? ci?gle poddawana próbom. Wiele razy my?l? o tym, jak niesprawiedliwy jest Bóg. Dlaczego musz? cierpie? by wej?? do nieba? Wiele jednak przynios?a pandemia. Jak na ironi?, w?a?nie ten trudny czas pozwoli? mi spojrze? na ?ycie inaczej. Gdy stracili?my w naszej wspólnocie jedn? z naszych liderek, nie obwinia?am Boga, ale medytowa?am i rozmawia?am z Nim w atmosferze pokoju. Zrozumia?am, ?e w trudnych czasach wszyscy jeste?my równi i ?e musimy zmieni? nasze indywidualistyczne my?lenie, aby pomaga? innym. Nie twierdz?, ?e nie mam ju? chwili zw?tpienia, ale jestem bardzo wdzi?czna, ?e mog? ?atwiej zrozumie? mi?o?? Boga do mnie.“

?Gdy dorasta?am i szuka?am swojej to?samo?ci, moja droga ?yciowa stawa?a si? coraz trudniejsza. To, co do tej pory wydawa?o si? jasne, zacz??o si? komplikowa?. Walka i pytania we mnie narasta?y. Wszystko wydawa?o si? niepewne, nawet moja wiara w Boga. Zacz??am si? Go ba? i w?tpi? w to czy za Nim id?. Rozpaczliwie szuka?am znaków, ?e nie wierz? na pró?no. W końcu ca?kiem o?lep?am, odrzuci?am wol? bo??, pogubi?am si?. On jednak zawsze znajdowa? sposób by do mnie dotrze? i mnie poprowadzi?. W pewnym momencie by?am z?a, czu?am si? jakby Bóg mnie zostawi?. Przysz?a wtedy pewna noc gdy we ?nie zobaczy?am posta? Jezusa, by? pi?kny i pogodny. Pozdrowi? mnie. Zawaha?am si? czy do niego podej??, a on powiedzia?: Nie obchodzi mnie czy mnie ignorujesz, wystarczy mi, ?e mog? by? dla tych, którzy wierz?, ?e istniej?. Dzi? mówi? o tym po raz pierwszy. To wzmocni?o moj? wiar?, pozna?am mi?o?? Boga, który pozwoli? mi b??dzi?, szuka? ró?nych odpowiedzi, da? mi wolno?? próbowania, a? do odkrycia kim jestem, do Kogo nale??. To zaprowadzi?o mnie to pracy z m?odzie??, by towarzyszy? im w ich drodze ku Bogu.“

?W lutym 2012 r. rozpocz??a si? wojna w naszym mie?cie Aleppo. Miesi?c pó?niej ekstremi?ci wtargn?li do naszej dzielnicy. Strzelaj?c z karabinów zabili wiele osób. Mia?em wtedy 9 lat i nic nie rozumia?em. Przera?ona matka obejmowa?a mnie i mojego brata. Ojciec spakowa? kilka rzeczy do walizki i czeka? godzinami pod drzwiami w nadziei ?e Bóg nam pomo?e. Wieczorami modlili?my si?, ?wiadomi ci??kiej rzeczywisto?ci, która nas czeka. Wojna z dnia na dzień by?a coraz okrutniejsza. Musieli?my kopa? studnie, z trudem zdobywali?my jedzenie. Pewnego dnia w 2014 r. wyszli?my na balkon i wtedy przed domem eksplodowa?a bomba. Si?a odrzutu wrzuci?a nas do ?rodka. Od?amki szk?a nas porani?y, cudem prze?yli?my. Kilka miesi?cy pó?niej bomba spad?a w nocy na sypialni? rodziców. Ponownie cudownie uda?o im si? nie zgin??. To wzmocni?o nasz? wiar?, ale zdecydowali?my si? ucieka? z Syrii. Pad?o na Grecj?, gdzie pracowa? nasz wujek od wielu lat. Cho? próbowali?my, nie uda?o nam si? uzyska? wiz na wjazd do kraju. Musieli?my dotrze? do Grecji ?odzi?. Podró? trwa?a 3 dni. Wyczerpani dotarli?my, a Grecy przyj?li nas z otwartymi ramionami. Dzi? mieszkamy w Atenach. Kończ? liceum i przygotowuj? si? by by? dobrym greckim obywatelem. Dzi?kuj? szczególnie siostrom józefitkom, za przyj?cie i wsparcie. Dzi?kuj? wszystkim, którzy obdarzyli nas przyj?ciem.“