蜜桃交友

鈥濼o, co podziwia艂am u ojca Stefana, którego nazywali艣my po prostu Filipem, to jego pracowito艣膰, dba艂o艣膰 o teksty. Mia艂 bardzo dobre pióro. Jego audycje by艂y pisane pi臋kn膮 polszczyzn膮, by艂y starannie dopracowane. Wiele wysi艂ku wk艂ada艂 te偶, aby wyra藕nie czyta膰, gdy偶 troch臋 sepleni艂. Pami臋tam go godzinami siedz膮cego przy biurku. By艂 wymagaj膮cy, ale przede wszystkim wobec samego siebie 鈥� podkre艣la Henryka Golec. 鈥� Bali艣my si臋 go troch臋, poniewa偶 bywa艂 wybuchowy, ale nast臋pnego dnia potrafi艂 przeprosi膰. Pod t膮 warstw膮 szorstko艣ci kry艂a si臋 wra偶liwa natura. Kiedy by艂 w z艂ym humorze schodzili艣my mu z drogi. Kupili艣my mu nawet tekturowego pieska z napisem 鈥瀦艂y pies鈥� z pro艣b膮, 偶eby go stawia艂 na biurku, gdy nie b臋dzie chcia艂 nikogo widzie膰. Funkcjonowa艂o. Jednocze艣nie o. Stefan by艂 równym, weso艂ym i przyjaznym cz艂owiekiem.鈥�

鈥濶ie by艂o dla niego problemów, których by si臋 ba艂 albo si臋 nimi przejmowa艂. Problemy stanowi艂y dla niego zadania do rozwi膮zania. By艂 barwn膮 postaci膮, bardzo jowialny i towarzyski, dobrze si臋 z nim wspó艂pracowa艂o. Po zako艅czeniu pracy w radiu tutaj na miejscu, przeniós艂 si臋 do Stanów Zjednoczonych. Tam swojej duszy radiowej nie u艣pi艂, prowadzi艂 audycje zarówno w G艂osie Ameryki, jak i w lokalnej stacji, która nadawa艂a w Chicago. Tam równie偶 by艂 kapelanem szpitala. A jak wróci艂 do Polski, to szuka艂 sobie roboty 鈥� zauwa偶a o. Pietras. 鈥� Nie chcia艂 siedzie膰 i za偶ywa膰 emerytury. Udziela艂 korepetycji z francuskiego, poducza艂 ch臋tnych 艂aciny. Zaj膮艂 si臋 równie偶 chorymi. Przez ca艂e lata by艂 kapelanem domu opieki spo艂ecznej, by艂 równie偶 spowiednikiem. Zorganizowa艂 przy bazylice Serca Jezusowego ogólnie dost臋pn膮 bibliotek臋.鈥�