蜜桃交友

?To, co podziwia?am u ojca Stefana, którego nazywali?my po prostu Filipem, to jego pracowito??, dba?o?? o teksty. Mia? bardzo dobre pióro. Jego audycje by?y pisane pi?kn? polszczyzn?, by?y starannie dopracowane. Wiele wysi?ku wk?ada? te?, aby wyra?nie czyta?, gdy? troch? sepleni?. Pami?tam go godzinami siedz?cego przy biurku. By? wymagaj?cy, ale przede wszystkim wobec samego siebie – podkre?la Henryka Golec. – Bali?my si? go troch?, poniewa? bywa? wybuchowy, ale nast?pnego dnia potrafi? przeprosi?. Pod t? warstw? szorstko?ci kry?a si? wra?liwa natura. Kiedy by? w z?ym humorze schodzili?my mu z drogi. Kupili?my mu nawet tekturowego pieska z napisem ?z?y pies” z pro?b?, ?eby go stawia? na biurku, gdy nie b?dzie chcia? nikogo widzie?. Funkcjonowa?o. Jednocze?nie o. Stefan by? równym, weso?ym i przyjaznym cz?owiekiem.“

?Nie by?o dla niego problemów, których by si? ba? albo si? nimi przejmowa?. Problemy stanowi?y dla niego zadania do rozwi?zania. By? barwn? postaci?, bardzo jowialny i towarzyski, dobrze si? z nim wspó?pracowa?o. Po zakończeniu pracy w radiu tutaj na miejscu, przeniós? si? do Stanów Zjednoczonych. Tam swojej duszy radiowej nie u?pi?, prowadzi? audycje zarówno w G?osie Ameryki, jak i w lokalnej stacji, która nadawa?a w Chicago. Tam równie? by? kapelanem szpitala. A jak wróci? do Polski, to szuka? sobie roboty – zauwa?a o. Pietras. – Nie chcia? siedzie? i za?ywa? emerytury. Udziela? korepetycji z francuskiego, poducza? ch?tnych ?aciny. Zaj?? si? równie? chorymi. Przez ca?e lata by? kapelanem domu opieki spo?ecznej, by? równie? spowiednikiem. Zorganizowa? przy bazylice Serca Jezusowego ogólnie dost?pn? bibliotek?.“