Ներսէս Շնորհալիի պատասխանը Մանուէլ Կայսրի երկրորդ նամակին – Բ. Մաս
Ս. Ներսէս Շնորահալի Կաթողիկոսը իր նամակին առաջին տողերուն մէջ յոյներու Կիռ Մանուէլ կայսրին պատշաճ կերպով ողջունելէ ետք, գնահատական խօսքերով կը շնորհաւորէ եկեղեցիներու միութեան համար ունեցած սրտի մեծ յօժարութիւնն ու վճռակամութիւնը, որու մասին ոչ միայն կայսերական նամակը այլ եւ նամակաբերները բերանացի կը վկայէին։
Շնորհալի կը շարունակէ նկարագրելով բանակցողներու հետ վարած խօսակցութիւնն ու պարզաբանումները, որոնց շնորհիւ կարելի էր վերացուած համարիլ փոխադարձ չարախօսութիւնները եւ հաւատքի նկատմամբ թիւր կարծիքները։ «Բայց քանի որ մեր թագաւորական աթոռը, որով զօրաւոր է նաեւ քահանայապետական իշխանութիւնը, այլազգիներու բռնակալութենէն վերացած է, նաեւ մեր քահանայապետական աթոռը հայրենի աշխարհէն հալածական՝ օտար աշխարհի մէջ պանդխտութեամբ կը տարուբերի, եւ այդ պատճառով մեր մօտ չեն Հայաստանի մերօրեայ եպիսկոպոսները եւ վարդապետները եւ առանց անոնց խորհրդակցութեան անհնար է ձեր հարցումներուն կատարեալ պատասխան տալ, որպէսզի փոխանակ միութեան՝ բաժանումի զանազան առիթներ չընծայենք եւ մեր խօսքերը անկայուն եւ փոփոխական չթուին»։&;
Այս խօսքերով Շնորհալի Հայրապետը խոհեմ կը գտնէ յստակօրէն կայսրին դիմել, խուսափելու համար յոյներու մօտ անտեղի ակնկալիքներ արծարծելէ եւ սեփական եկեղեցական դասին մէջ թիւրիմացութիւններ առաջացնելէ, որպէսզի եկեղեցւոյ միութեան աստուածահաճոյ գործը՝ անդրագոյն բաժանումի եւ անհամերաշխութեան պատճառ չդառնայ։ Ուստի, Շնորհալի կը խոստանայ հրաւիրակներ ղրկել Մեծ Հայք եւ միւս կողմերը՝ բոլորը հաւաքելու եւ ներկայացնելու հաւատքի եւ եկեղեցական կարգերու մասին կայսրի խնդրանքը, միաժամանակ «սիրոյ եւ խաղաղութեան յորդորող եւ թելադրող ըլլալով, որպէսզի ձեզի հետ, որ այս հոգեւոր բարիքի սկզբնաւորողն էք, ես ալ արժանի ըլլամ Քրիստոսէ խոստացուած խաղաղարարներու երանութեան հասնիլ»։
Ս. Ներսէս Շնորհալի շատ լաւ կը գիտակցէր որ եկեղեցիներու միութեան ի նպաստ բոլոր ճիգերն ու ջանքերը ներշնչուած են սուրբ Հոգիէն եւ աւետարանական սիրոյ պատուիրանին գործադրութեան հետամուտ՝ լուսամիտ ու խաղաղասէր մարդոց ձեռներէցութեամբ կ՚իրականացուի։ Սակայն համախոհութիւնն անհրաժեշտ կը գտնէ գործի իրականացման համար եւ կը նախընտրէ բոլոր եկեղեցական դասի հաւանութիւնը ունենալ։
Սակայն, բռնադատուած բանբերներու խնդրանքներէն, Շնորհալի համառօտ կերպով կը ներկայացնէ Ամենասուրբ Երրորդութեան եւ Քրիստոսի բնութիւններու մասին հաւատքի դաւանանքը, շեշտելով «ոչ թէ անձնական, այլ բաժանումէն առաջ եկեղեցւոյ սուրբ վար-դապետներու խօսքերով», եւ աւարտելով նամակը կրկին անգամ կը յիշեցնէ ըսելով. «Իսկ մեր միջեւ տարբերութիւններու մասին կատարեալ պատասխանը՝ վերեւ նշուած ժողովի գումարուելուն՝ գրաւոր պիտի տանք ձերդ սրբազան թագաւորութեան»։
Շնորհակալութիւն յօդուածը ընթերցելուն համար։ Եթէ կը փափաքիս թարմ լուրեր ստանալ կը հրաւիրենք բաժանորդագրուիլ մեր լրաթերթին` սեղմելով այստեղ