Кардынал Канталамеса: прысутнасць Езуса вызваляе ад страху
Марыя Валодз?на - Pope
8 сакав?ка 2024 года ? ватыканскай Зале Па?ла VI прагучала казанне, з як?м ?тальянск? капуцын звярну?ся да Папы ? Рымскай куры? з нагоды Вял?кага посту. Прапаведн?к прапанава? паразважаць над вобразам Хрыста – Добрага Пастыра, як? “аддае жыццё сваё за авечак” (Ян 10, 11-15). Гэты вобраз займа? важнае, прыв?леяванае месца ? раннехрысц?янск?м мастацтве: Добрага Пастыра адлюстро?вал? ? выглядзе маладога пастуха, як? нясе на плячах авечку, моцна трымаючы яе за ног?.
У наш час вобразы Добрага Пастыра, авечак ? статка не вельм? модныя. “Ц? не ба?цца Езус закрануць нашу адчувальнасць ? абраз?ць нашу годнасць свабодных людзей, называючы нас сва?м? авечкам??” - запыта? капуцын, дадаючы, што сучасны чалавек пагардл?ва адх?ляе ролю авечк? ? ?дэю статка. Аднак, асуджаючы ?х у тэоры?, на практыцы ён часта сутыкаецца з ?м?. Прэсу, тэлебачанне, ?нтэрнэт называюць сродкам? масавай ?нфармацы?, не тольк? таму, што яны ?нфармуюць масы, але ? таму, што яны ?х фармуюць, ствараюць. Не за?важаючы гэтага, мы дазваляем ман?пуляваць сабой, пераймаем чужыя ?дэалы, мадэл? дабрабыту ? паводз?н: ядз?м тое, што рэкламуюць, апранаемся так, як дыктуе мода, разма?ляем так, як гавораць ?ншыя. Кал? б мы паглядзел? на сябе больш крытычным поз?ркам, то ? нас склалася б уражанне, што мы, як марыянетк?, рухаемся ? ф?льме ? паскораным тэмпе.
“Каб зразумець, што мае на ?вазе Езус, кал? абвяшчае сябе Добрым Пастырам, а нас сва?м? авечкам?, трэба звярнуцца да б?блейскай г?сторы?. Спачатку ?зра?ль бы? народам качавых пастухо?”, - нагада? прапаведн?к. Жыццё тагачасных плямёна? нагадвала жыццё сучасных беду?на?. У так?м грамадстве складваюцца не тольк? эканам?чныя, але амаль асаб?стыя аднос?ны пам?ж пастухом ? статкам. Праводзячы дзень за днём у пустэльных месцах, без адз?най жывой душы вакол, пастух разма?ляе з авечкам?, як з людзьм?.
З пераходам ад станов?шча качавых плямёна? да аселых народа? слова пастыр пачынаюць выкарысто?ваць у больш шырок?м сэнсе, ?м называюць тых, хто выступае ? якасц? прадста?н?ко? Бога на зямл?: царо?, святаро?, правадыро?. Але ? гэтым выпадку с?мвал змяняецца: ён больш не выкл?кае ? памяц? вобразы абароны, бяспек?, але асацыюецца з вобразам? эксплуатацы? ? прыгнёту. Побач з вобразам Добрага Пастыра з'я?ляецца вобраз дрэннага пастыра, як? думае тольк? пра сябе ? не клапоц?цца аб статку, адзначы? ?ерарх.
Вял?к? пс?холаг Юнг называе пс?х?ятра параненым лекарам, хворым чалавекам. Сэнс яго тэоры? заключаецца ? тым, што трэба ведаць свае ?ласныя пс?халаг?чныя раны, каб лячыць раны ?ншых, ? што веданне ран ?ншых дапамагае га?ць уласныя душэ?ныя раны. Пастыр Касцёла таксама з'я?ляецца параненым лекарам, хворым чалавекам, як? пав?нен дапамагаць ?ншым аздара?ляцца, л?чыць кардынал Канталамеса.
Гало?ная ж хвароба, ад якой трэба лячыцца, каб быць добрым? пастырам? для ?ншых, - гэта страх, як? пазба?ляе радасц? жыцця. Страх – гэта наш экз?стэнцыяльны стан. Ён суправаджае нас з дзяц?нства да смерц?. Дз?ця ба?цца мног?х рэча?: мы называем ?х дз?цячым? страхам?. Падлетак часам ба?цца ?ншага полу ? заблытваецца ? сарамл?васц? ? комплексах непа?навартаснасц?. У дарослым узросце наш гало?ны страх – гэта страх перад за?трашн?м днём, а таксама перад светам ? яго ?ладарам?. Езус жа закл?кае нас не баяцца: Nolite timere! Гэта не пустое, бясс?льнае слова, а эфекты?нае, амаль сакраментальнае слова. Як ? ?се словы Езуса, яно дзейн?чае, - запэ?н?? прапаведн?к.
Пасля тысячы закл?ка? не баяцца Езус зраб?? нечуванае: адда? жыццё за сва?х авечак. Ён узя? на сябе нашы страх? ? пакуты. Езус – сапра?дны паранены лекар, пра якога каза? Юнг. Ён адчу? нашы страх? ? пакуты, каб разумець нас, нашу чалавечнасць. Кал? ж паранены лекар уваскрос з мёртвых, каб быць з нам? ва ?се дн?, да канца свету, Ён да? нам не тольк? прыклад таго, як перамагчы страх, але ? сродак: Яго прысутнасць ? ласку. Руку, якая падтрымл?вае нас, - сказа? прапаведн?к, закл?каючы слухачо? таксама быць параненым? лекарам?, як?я вылечваюць ?ншых, вызваляючы ад страху ? пакут.
Сваё казанне кардынал Канталамеса завяршы? вядомым аповедам пра сляды на пяску ? пра Езуса, як? ? самыя змрочныя ? цяжк?я моманты нашага жыцця нясе нас на плячах.
