Сакрамэнты для разведзеных: дыкастэрыя адказала кардыналу
Аляксандр Амяльчэня - Pope
Апостальская адгартацыя Папы Франц?шка Amoris laetitia адкрывае магчымасць доступу да сакрамэнта? паяднання ? Э?харысты?, кал? ? асобным выпадку “?снуюць абмежаванн?, як?я змякчаюць адказнасць ? в?ну”.
Варта прыняць да ?ваг?, гаворыцца ? Дыкастэры?, што гэта працэс суправаджэння, як? “неабавязкова вычэрпваецца сакрамэнтам?, але можа быць нак?раваны на ?ншыя формы ?нтэграцы? ? жыццё Касцёла”. Тут гаворка ?дзе пра “большую прысутнасць у супольнасц?, удзел у мал?то?ных ц? медытацыйных групах, удзел у рознага роду касцёльным служэнн?”. Гэта рэал?зацыя via caritatis, якая з’я?ляецца не чым ?ншым, як запрашэннем ?сц? шляхам Езуса – “шляхам м?ласэрнасц? ? ?нтэграцы?”.
Amoris laetitia грунтуецца на “Наста?н?цтве папярэдн?х Б?скупа? Рыма, як?я ?жо прызнавал? магчымасць для разведзеных у новых саюзах мець доступ да Э?харысты?”, пры ?мове, што яны абавязваюцца “жыць у по?най абстыненцы?” ад дзеяння?, характэрных сужэнцам.
Франц?шак падтрымл?вае “прапанову по?нага ?стрымання для разведзеных ? па?торна жанатых, але прызнае, што могуць узн?кнуць цяжкасц? ? яе ажыцця?ленн?, ? таму дазваляе ? некаторых выпадках, пасля належнай пран?кл?васц?, удзяляць сакрамэнт паяднання, нават кал? хтосьц? не захо?вае вернасц? да ?стрымання, прапанаванага Касцёлам”.
У гэтым сэнсе магчыма, нават “пажадана, каб дыяцэз?яльны б?скуп устанав?? пэ?ныя крытэры?, як?я, згодна з навучаннем Касцёла, могуць дапамагчы святарам у суправаджэнн? ? распазнанн? разведзеных асоб, як?я знаходзяцца ? новым саюзе”.
У серы? пытання? кардынал Дука спасла?ся на тэкст б?скупа? пастырскай акруг? Буэнас-Айрэса ? спыта?, ц? можна л?чыць адказы папы Франц?шка на пытанн? душпастырскага дэпартамента той жа дыяцэз?? выказваннем у рамках звычайнага касцёльнага маг?стэрыя. Дыкастэрыя сцвярджае, што два згаданыя дакументы трэба л?чыць а?тэнтычным Наста?н?цтвам.
Адказваючы на пытанне кардынала Дук? аб тым, хто пав?нен ацэньваць с?туацыю, у якой знаходзяцца так?я пары, Дыкастэрыя падкрэсл?ла, што гаворка ?дзе пра пачатак працэсу душпастырскай падтрымк?, каб распазнаць с?туацыю кожнага асобнага чалавека. Святар, як гаворыцца, “прымае чалавека, уважл?ва яго слухае ? паказвае яму матчыны твар Касцёла, прымаючы яго прав?льны намер ? добрую пастанову пастав?ць усё сваё жыццё ? святле Евангелля ? практыкаваць м?ласэрную любо?”.
Кожны чалавек “паасобку пакл?каны пастав?ць сябе перад Богам ? адкрыць перад ?м сваё сумленне са сва?м? магчымасцям? ? абмежаванням?”. Гэта сумленне, асвечанае ?казанням? Касцёла, праз суправаджэнне святара “закл?кана фарм?равацца так?м чынам, каб ацан?ць ? вынесц? меркаванн?, дастатковыя для таго, каб распазнаць магчымасць доступу да сакрамэнта?”.
Адказваючы на пытанне, ц? мэтазгодна, каб так?я справы разгляда? кампетэнтны касцёльны суд, Дыкастэрыя адзначыла, што ? с?туацыях, кал? можа быць устано?лены факт прызнання несапра?днасц?, часткай працэсу распазнання стане зварот у касцёльны суд.
Праблема, як адзначаецца, “узн?кае ? больш складаных с?туацыях, у як?х немагчыма атрымаць прызнанне несапра?днасц?”. У гэтых выпадках таксама магчымы “працэс распазнання, як? стымулюе або адна?ляе асаб?стую сустрэчу з Езусам Хрыстом, у тым л?ку ? сакрамэнтах”.
Пакольк? гэта працэс ?ндыв?дуальнага распазнання, разведзеныя людз?, як?я ?ступ?л? ? новы саюз, пав?нны задаць сабе некальк? пытання?, каб вывучыць сваю адказнасць ? спытаць сябе, як яны паводз?л? сябе адносна “сва?х дзяцей, кал? сужэнск? саюз увайшо? у крыз?с; ц? был? спробы прым?рэння; якая с?туацыя к?нутага партнёра; як?я наступствы новыя аднос?ны маюць для астатн?х члена? сям'? ? супольнасц? верн?ка?”.
