Бэнэдыкт XVI пра сябе ? сваю м?с?ю
Уражвае менав?та другая частка сказа: “Новы свет яшчэ не пача?ся”. Гэта сутнасць Ёзэфа Ратцынгера – тэолага, кардынала ? Пантыф?ка: н?кол? не задавальняцца проста фармул?ро?кам?. На працягу ?сяго свайго жыцця ён шука?, даследава?, задава? пытанн?. Нават тады, кал? бы? Папам, яго прамовы ? гам?л?? был? пазначаны гэтым пошукам. Менав?та таму ? яго атрымл?валася распальваць дыскус??, у тым л?ку ? ?нутры самога Касцёла.
Адна з апошн?х гам?л?й папы Бэнэдыкта XVI выя?ляе гэта цудо?ным ? канчатковым чынам: кал? ён каза? пра мудрацо?, што шукал? нованароджанага караля. “Тыя, як?я тады ?шл? ? к?рунку невядомага, был?, у любым выпадку, людзьм? з не?таймаваным сэрцам. Яны был? людзьм?, як?м? к?рава? не?таймаваны пошук Бога ? зба?лення свету. Был? людзьм?, як?я знаходз?л?ся ? чаканн?, не задавальнял?ся стаб?льным заробкам ?, магчыма, ?стотнай паз?цыяй у грамадстве. Яны шукал? больш высокай рэча?снасц?. Магчыма, яны был? людзьм? высокаадукаваным?, з шырок?м? ведам? пра зорк? ?, можа, нават мел? ф?ласофскую фармацыю. Але яны хацел? не проста шмат ведаць. У першую чаргу, яны жадал? пазнаць важнае. Яны хацел? ведаць, як умець быць чалавекам. ? па гэтай прычыне мел? жаданне ведаць, ц? ?снуе Бог, дзе Ён ? Як? Ён. Хацел? ведаць, ц? клапоц?цца Ён пра нас ? як можам сустрэць Яго. Яны хацел? не тольк? ведаць. Хацел? пазнаць пра?ду пра нас, Бога ? свет. ?х унутраная п?л?грымка была выразам унутранага прабывання ? дарозе, унутранага п?л?грымавання сэрца. Яны был? людзьм?, як?я шукал? Бога, ?, па сутнасц?, был? на шляху да Яго. Яны был? тым?, хто шукае Бога” (гам?л?я на ?рачыстасць Аб’я?лення Пана, 6 студзеня 2013 г.). Гэтыя ж словы Ёзэф Ратцынгер мог сказаць пра самога сябе.
Застаючыся тэолагам, кардыналам ? Папам, ён паспрыя? таму, каб “новае” заставалася тым, што варта адкрываць. Нягледзячы на ?се свае кн?г?, прамовы ? за?ваг?, ён застава?ся не?таймаваным чалавекам аж да канца.
У гам?л??, прамо?ленай на заканчэнне свайго пантыф?кату, Бэнэдыкт XVI каза? пра духо?ную п?л?грымку веры, якая выя?ляецца, гало?ным чынам, у мал?тве. Мал?тве, якая вырывае нас з фальшывага камфорту ? хоча перадаць не?таймаванасць у аднос?нах да Бога ? не?таймаванасць у аднос?нах да бл?жняга. Да канца ён жы? гэтай не?таймаванасцю ? мал?тве, адыходзячы ад спра?, але не становячыся ад гэтага менш моцным.
Гэты выраз пра стары ? новы свет з кн?г? “Апошн?я прамовы” з’я?ляецца прароцк?м. Ён гучыць няв?нным чынам, як мног?я ?ншыя рэчы, сказаныя Папам, асабл?ва ? яго духо?ных тэкстах ? гам?л?ях. Аднак гэты выраз мае тэалаг?чную ? духо?ную дынам?ку. Часы змяняюцца, ?х немагчыма спын?ць: н? вынаходзячы па-новаму “старое” ? верс?? “новага”, н? вынаходзячы нешта па-сапра?днаму “новае”, якое л?чыцца з традыцыяй ? эвалюцыяй.
Бэнэдыкт XVI бачы? сябе пам?ж дзвюма эпохам?, не прывязваючыся н? да адной з ?х. Перамена – вось тое, чым ён жы?, ? тое, у чым можна яго пазнаць.
