Дзяржсакратар пра плёны Часовага пагаднення з Кітаем
Аляксандр Панчанка - Pope
“Гісторыя вучыць нас, што ў далікатным і важным пытанні прызначэння біскупаў, Святы Пасад часта дасягаў згоды наконт працэдур, якія ўлічваюць асаблівыя ўмовы той ці іншай краіны, ніколі не адмаўляючыся ад таго, што істотна і фундаментальна для Касцёла, а менавіта ад пытання прызначэння добрых і годных пастыраў”, - сказаў Дзяржсакратар Яго Святасці Папы ў інтэрв’ю газеце L’Osservatore Romano і парталу Pope.
Кардынал патлумачыў, што працэдуры, прадугледжаныя Пагадненнем, былі распрацаваны з улікам асаблівасцей кітайскай гісторыі і грамадства, а таксама далейшага развіцця Касцёла ў Кітаі. “У сувязі з гэтым я не магу не згадаць шматлікія цяжкія сітуацыі, а часам і падзелы, якія спазналі каталіцкія супольнасці ў апошнія дзесяцігоддзі. Таму ўяўлялася разумным і мудрым улічваць як патрэбы, якія выказваюць улады краіны, так і патрэбы каталіцкіх супольнасцяў”, - дадаў ён.
Дзяржсакратар адзначыў, што ў кароткатэрміновай перспектыве бачыць тры асноўныя плёны Часовага пагаднення, але выказаў спадзяванне, што ў будучыні будуць і іншыя. “Першы заключаецца ў тым, што адначасова з Пагадненнем ад верасня 2018 г. усе біскупы Каталіцкага Касцёла ў Кітаі знаходзяцца ў поўнай еднасці з Наступнікам Пятра і больш не было незаконных біскупскіх пасвячэнняў. Для простых вернікаў гэта знаходзіць штодзённае пацвярджэнне падчас святой Імшы, якую цэлебруе кожны кітайскі святар: Папа выразна згадваецца ў эўхарыстычнай малітве, што было нельга ўявіць некалькі гадоў таму”, - сказаў ён.
Другім плёнам кардынал Паралін назваў першыя шэсць біскупскіх пасвячэнняў, што адбыліся ў духу Пагаднення і ў адпаведнасці з устаноўленай працэдурай, якая пакідае апошняе і вырашальнае слова за Папам. Трэцім плёнам, на яго думку, з’яўляецца тое, што за гэты перыяд таксама першыя шэсць “падпольных” іерархаў былі афіцыйна прызнаны дзяржаўнымі ўладамі ў якасці біскупаў.
“Гэтыя вынікі могуць здацца невялікімі, але для тых, хто глядзіць на гісторыю вачыма веры, гэта важныя крокі да паступовага гаення ран, нанесеных касцёльнай еднасці падзеямі мінулага”, - сказаў Дзяржаўны сакратар, падкрэсліваючы, што “сутнасць Пагаднення, безумоўна, звязана з умацаваннем добрага інстытуцыйнага і культурнага дыялогу, але галоўным чынам тычыцца таго, што неабходна для штодзённага жыцця Касцёла ў Кітаі”.
“Я маю на ўвазе, напрыклад, сапраўднасць сакрамэнтаў, якія цэлебруюцца, і ўпэўненасць мільёнаў кітайскіх вернікаў у магчымасці жыць сваёй верай у поўнай каталіцкай еднасці, не паддаючыся падазрэнню ў нелаяльнасці да сваёй краіны”, - зазначыў бліжэйшы супрацоўнік Святога Айца.
