Новы статут Ватыканскага банка і лепшыя міжнародныя стандарты
На гэта звярнуў увагу галоўны рэдактар ватыканскіх медыя Андрэа Тарніелі. Значным новаўвядзеннем ён лічыць акрэсленне ролі Прэлата, ключавой фігуры ў падтрыманні кантактаў і здаровых адносін паміж супрацоўнікамі Інстытута рэлігійных спраў. Апрача таго, гэта асоба будзе адказнай за “маральнае вымярэнне” жыцця і працы персаналу. Супрацоўнікі павінны кіравацца Кодэксам этыкі, зацверджаным Радай па наглядзе і дакладна прытрымлівацца правілаў, якія забараняюць ім падвойнае працаўладкаванне.
Іншыя важныя сігналы – большы акцэнт на асаблівасцях установы і яе падпарадкаванні кананічнаму праву і абноўленаму Бэнэдыктам XVI і Францішкам ватыканскаму фінансаваму заканадаўству.
Перагледжаны статут звяртае асаблівую ўвагу на змяняльнасць органаў кіравання і нагляду: члены Камісіі кардыналаў і Рады па наглядзе могуць быць прызначаны толькі на адзін пяцігадовы тэрмін. Дырэктар можа заставацца на пасадзе нявызначаны тэрмін, але павінен пакінуць яе ў 70 гадоў. Калі папярэдні статут прадугледжваў пасаду намесніка дырэктара, у абноўленым яна згадваецца як “магчымая”.
Тарніелі заўважае, што новы рэгламент прынёс два важных структурных новаўвядзенні. Перш за ўсё, гэта скарачэнне органаў кіравання з пяці да чатырох: была адменена функцыя ўнутранага рэвізора. Новы статут прадугледжвае наяўнасць знешняга рэвізора, што адпавядае міжнародным стандартам і выключае магчымы канфлікт інтарэсаў. Другое новаўвядзенне – гэта павелічэнне колькасці членаў Рады па наглядзе, якіх будзе сем, а не пяць, як было папярэдне, што палягчае іх працу ў складзе кансультацыйных камітэтаў.
Таксама ўвядзенне Адзінага сакратара Рады, які адказвае за пратаколы пасяджэнняў і іх захоўванне, адпавядае цяперашняй банкаўскай практыцы.
Інстытут рэлігійных спраў быў створаны ў 1942 г. Піем XII. Яго апошні статут быў зацверджаны Янам Паўлам ІІ у 1990 г.
