Дэзынфармацыя – першы грэх журналістыкі: дыскусія экспертаў
Ян Глінскі
Інфармацыя з’яўляецца першай формай салідарнасці. Такое меркаванне выказаў айцец Джуліо Альбанэзэ, дырэктар аддзела сацыяльнай камунікацыі і місіі ў Рымскай дыяцэзіі, словы якога публікуюцца ў ватыканскім штодзённіку L`Osservatore Romano. “Балюча мець журналістаў, якія часта бываюць наймітамі слова. Гэта не журналістыка”, - сцвердзіў ён, дадаўшы, што і журналісты патрабуюць навяртання і павінны зрабіць свой рахунак сумлення.
Усе спікеры пагадзіліся з тым, што журналістыка перажывае глыбокі крызіс. Вінчэнца Ла Мана, намеснік дырэктара агенцтва Askanews, між іншым, указаў на скарачэнне рэсурсаў, пірацтва, зніжэнне якасці публікацый з-за адсутнасці належнай праверкі інфармацыі.
Марка Жырарда, галоўны рэдактар італьянскага каталіцкага штодзённіка Avvenire, указаў на такі важны аспект у журналістыцы як добразычлівасць. Усе ўдзельнікі канферэнцыі пагадзіліся, што нельга занядбоўваць добразычлівасць у часы, калі вербальнае насілле набыло паўсюдны характар.
Рабэрта Сэрдас, намеснік дырэктара італьянскай тэлерадыёкампаніі RAI, цытуючы Папу, нагадала: “Дэзінфармацыя – гэта першы грэх журналістыкі”. Як падкрэсліла, журналіст абавязаны клапаціцца пра надзейнасць інфармацыі, якая павінна быць вызвалена ад уплыву палітычных ўмоваў і “палацаў”.
Вірджынія Пікаліла з італьянскага штодзённіка Corriere della Sera, назвала журналіста “сведкам чытачоў, якія не могуць быць кіраваныя ніякай уладай”. “Журналістыка нясе ў сабе ўвесь культурны, афектыўны, рэляцыйны багаж, які саспеў, і гэта з’яўляецца проціяддзем ад павярхоўнасці”, – патлумачыла Пікаліла.
