Святы Пасад адстойвае каштоўнасць хатняй жаночай працы
Пра важнасць прызнання вялікай каштоўнасці неаплачвальнай жаночай працы і клопату жанчыны аб дабрабыце сям’і арцыбіскуп Бернардзіта Ауса казаў на тэматычнай канферэнцыі, скліканай у Нью-Ёрку.
Іерарх выказаў занепакоенасць скажоным ідэйным зместам шэрагу дакументаў ААН на тэму несправядлівага размеркавання абавязкаў паміж мужчынам і жанчынай, у якіх неабходнасць прызнання ўнёску хатняй жаночай працы ў дабрабыт грамадства і ў рост эканомікі, а таксама памяншэння нагрузкі на жанчын апраўдваецца ідэяй хатняй працы як “ярма, з якога жанчыны павінны быць вызвалены, наколькі гэта магчыма”.
Ватыканскі дыпламат аспрэчыў разуменне неаплачвальнай жаночай працы як “ношы”, а не як “каштоўнасці”.
Па-першае, ён, хоць і пацвердзіў важнасць справядлівага размеркавання хатніх абавязкаў і патрэбу ў сацыяльных паслугах і водпусках для маці, бацькі або абодвух бацькоў, запрасіў, аднак, задумацца, ці такая прыярытэтнасць прафесійнай працы адносна хатняй вынікае з глыбіннага жадання жанчыны або гэта саперніцтва недасканалага, перабольшана мужчынскага светапогляду, у якім праца ўспрымаецца як самая вялікая каштоўнасць.
Па-другое, на думку ватыканскага дыпламата, размовы пра пераразмеркаванне абавязкаў паміж мужчынам і жанчынай не маюць на ўвазе, што гэты працэс можа мець негатыўныя наступствы для тых, каму патрэбны клопат. “Я не ўпэўнены, што гэта справядліва ў дачыненні да генія жанчыны, да яе здольнасці клапаціцца пра іншых. Мамы і таты ў цэлым праяўляюць клопат па-рознаму. Яны не з’яўляюцца ўзаемазамяняльнымі часткамі”, - заўважыў іерарх.
Па-трэцяе, нараканні грамадскасці на тое, што мужчыны пераклалі на жаночыя плечы хатнія абавязкі, каб мець магчымасці для кар’ернага росту, і выкарыстанне ідэі пераразмеркавання абавязкаў для ўзнаўлення парушанай справядлівасці вядзе, на думку прадстаўніка Святога Пасаду, да таго, што “жыццё ператвараецца ў барацьбу за ўладу паміж мужчынамі і жанчынамі, нездаровую ні для сям’і, ні для грамадства, ні для жанчын, ні для мужчын”.
Якой бы складанай ні выглядала гэтая праблема, заключыў іерарх, яна патрабуе прызнання аб’ектыўнай каштоўнасці працы жанчын па доглядзе за домам і сям’ёй, і калі жанчына свядома адказвае на гэтае пакліканне, яна павінна атрымліваць з боку грамадства неабходную падтрымку і дапамогу. “Грамадства не можа клеймаваць або наказваць ніводную жанчыну, якая хоча выкарыстоўваць свой час такім чынам”, - заявіў ватыканскі дыпламат.
