Папа заклікае Касцёл да глыбокага пакаяння перад Сінодам
Аляксандр Амяльчэня - Pope
Пантыфік пачаў сваё разважанне са слоў з кнігі Сіраха: "Малітва беднага праходзіць праз аблокі". Ён падкрэсліў, што Касцёл заўсёды з'яўляецца Касцёлам бедных духам і грэшнікаў, якія шукаюць прабачэння, а не толькі праведнікаў і святых. Нават праведнікі і святыя, падкрэсліў Францішак, прызнаюць сябе беднымі і грэшнымі.
Папа асабіста напісаў просьбы аб прабачэнні, якія былі зачытаны некаторымі кардыналамі. Ён патлумачыў, што было неабходна назваць па імёнах галоўныя грахі Касцёла.
Папа нагадаў, што ніхто не можа сам даць сабе збаўленне, але ў той жа час грэх аднаго чалавека ўплывае на многіх. Ён падкрэсліў узаемасувязь усяго ў свеце, як у дабры, так і ў зле.
Францішак заклікаў Касцёл стаць сапраўды сінадальным, што магчыма толькі праз лячэнне хворых адносін. Ён паставіў рытарычнае пытанне: "Як мы можам быць вартымі даверу ў місіі, калі мы не прызнаем нашых памылак і не схіляемся, каб вылечыць раны, якія мы выклікалі сваімі грахамі?"
Пантыфік звярнуўся да евангельскай прыпавесці пра фарысея і мытніка, якія прыйшлі маліцца ў храм. Ён параўнаў сённяшні Касцёл з мытнікам, які стаіць ззаду з апушчанымі вачыма і адчувае сорам за свае грахі. Францішак заклікаў вызваліць прастору, занятую самаўпэўненасцю, крывадушнасцю і гонарам.
Папа падкрэсліў, што нельга заклікаць да імя Бога, не просячы прабачэння ў братоў і сясцёр, у Зямлі і ўсіх стварэнняў. Ён паставіў пытанне: "Як мы можам сцвярджаць, што хочам ісці разам, не атрымліваючы і не даючы прабачэння, якое аднаўляе еднасць у Хрысце?"
Напярэдадні пачатку Сінода біскупаў Францішак назваў споведзь магчымасцю аднавіць давер да Касцёла і пачаць лячыць раны, якія не перастаюць крывавіць. Ён заклікаў разарваць "ланцугі злосці" і пачаць новы этап у жыцці Касцёла.
Папа таксама звярнуўся да маладых людзей, якія чакаюць ад старэйшага пакалення перадачы эстафеты. Ён папрасіў у іх прабачэння за тое, што Касцёл не заўсёды быў вартым прыкладам для пераймання.
Завяршаючы сваё разважанне, Францішак заклікаў да малітвы, прызнаючы, што Касцёл зрабіў сваю частку, у тым ліку і памылак. Ён падкрэсліў неабходнасць працягваць місію ў меру магчымасцей, але таксама прызнаў важнасць перадачы эстафеты маладому пакаленню.
