蜜桃交友

Марыя Валодз?на - Pope

У сваёй гам?л?? падчас святой ?мшы з нагоды закрыцця XVI Генеральнай асамбле? С?нода Б?скупа? Папа паразважа? над евангельск?м уры?кам пра аздара?ленне сляпога Бартымэя (Мк 10, 46-52), у як?м можна знайсц? глыбокую метафару сучаснага стану Касцёла ? яго патрэбы ? духо?ным абна?ленн?.

“Сённяшняе Евангелле знаём?ць нас з Бартымэем, сляпым, як? бы? вымушаны прас?ць м?ласц?ну на абочыне дарог?, ?згоем, пазба?леным надзе?. Пачу?шы, аднак, што ?дзе Езус, ён крычыць яму ?след. Усё, што Бартымэй мог зраб?ць, - гэта крычаць пра свой боль ? прас?ць Езуса вярнуць яму зрок. ? хоць ?ншыя папракал? яго за крык, Езус спын??ся. Таму што Бог за?сёды чуе крык бедных, ? н? адз?н крык болю не застаецца непачутым ?м. Сёння, завяршаючы Генеральную асамблею С?нода Б?скупа?, з сэрцам?, по?ным? падзяк? за тыя моманты, як?я мы перажыл? разам, давайце паразважаем пра тое, што адбылося з Бартымэем. Спачатку ён "сядзе? каля дарог?" (Мк 10, 46), але ? рэшце рэшт Езус пакл?ка? яго, ? ён, атрыма?шы зрок, "пайшо? за Езусам па дарозе" (Мк 10, 52), - нагада? Франц?шак.

Адказаць на выкл?к? сучаснасц?

“Першае, што Евангелле кажа нам пра Бартымэя, - гэта тое, што ён прас?? м?ласц?ну на абочыне дарог?. Яго станов?шча – тыповае для чалавека, як? сядз?ць на абочыне, пагружаны ва ?ласнае гора, як быццам яму больш н?чога не застаецца, акрамя як прымаць што-небудзь ад шматл?к?х п?л?грыма?, як?я праходзяць праз Ерыхон напярэдадн? Вял?кадня. Аднак, як мы ведаем, кал? мы сапра?ды хочам жыць, мы не можам заставацца на месцы. Жыць – значыць за?сёды рухацца, ?сц? ? шлях, марыць, планаваць, адкрываць будучыню. Так?м чынам, сляпы Бартымэй увасабляе тую ?нутраную слепату, якая стрымл?вае нас, прымушае заставацца на месцы, аддаляе ад дынам?зму жыцця ? разбурае надзею”, - сказа? Папа, запрашаючы задумацца не тольк? пра ?ласнае жыццё, але ? пра стан Касцёла, як? часам бывае “непадрыхтаваны да выкл?ка? сучаснасц?” ? “няздольны даць адказы на пытанн? людзей, як?я звяртаюцца да нас, як Бартымэй звярта?ся да Езуса”.

Нельга заставацца абыякавым? да выкл?ка? часу, да настойл?вай неабходнасц? евангел?зацы? ? да шматл?к?х ран, ад як?х пакутуе чалавецтва. “Пас??ны Касцёл, як? аддаляецца ад жыцця ? застаецца на задворках рэальнасц?, - гэта Касцёл, якая рызыкуе застацца сляпым ? зм?рыцца са сваёй немачу. Кал? мы ? далей будзем заставацца сляпым?, то так ? не зможам усвядом?ць настойл?вую неабходнасць пастырскага рэагавання на шматл?к?я праблемы нашага свету”. Мы пав?нны памятаць, што Пан “за?сёды ?дзе ? спыняецца, каб паклапац?цца аб нашай слепаце”, - зазначы? Святы Айцец.

Пачуць крык ус?х людзей зямл?

“Добра, што С?нод закл?кае нас быць Касцёлам, падобным да Бартымэя: супольнасцю вучня?, як?я, пачу?шы пра прыход Пана, адчуваюць радасць зба?лення, дазваляюць моцы Евангелля абудз?ць сябе ? закл?каць да Яго. Касцёл роб?ць гэта, кал? падхопл?вае крык ус?х жанчын ? мужчын свету, тых, хто жадае спазнаць радасць Евангелля, ? тых, хто адвярну?ся ад яго; ма?кл?вы крык тых, хто абыякавы; крык тых, хто пакутуе, бедных ? бяздольных; дзяцей, заняволеных у рабстве ? мног?х частках свету, надламаны голас тых, у каго больш няма с?л закл?каць да Бога, таму што ? ?х няма голасу або таму што яны ? роспачы. Нам патрэбны не маларухомы, пас??ны Касцёл, а Касцёл, як? чуе крык свету" ? "пэцкае рук? ? служэнн? Пану", - сказа? Папа.

“Так?м чынам, мы падыходз?м да другога аспекту: кал? спачатку Бартымэй сядзе?, то ? рэшце рэшт, ён ?дзе за Езусам па дарозе. Евангелле кажа нам, што ён ста? Яго вучнем ? пайшо? па Яго слядах”, - адзначы? Франц?шак, закл?каючы верн?ка? паступаць гэтак жа. “Кожны раз, кал? мы сядаем ? супакойваемся, кал?, як Касцёл, не знаходз?м с?л, мужнасц?, смеласц?, шчырасц?, каб устаць ? працягнуць шлях, давайце за?сёды памятаць пра неабходнасць вярнуцца да Пана ? Яго Евангелля. Зно? ? зно?, кал? Ён праходз?ць м?ма, нам трэба прыслухо?вацца да Яго закл?ку, як? вяртае нас на ног? ? выводз?ць з слепаты. Тады мы зможам зно? рушыць услед за ?м ? прайсц? з ?м увесь шлях”, - сказа? Пантыф?к.

“Я хаце? бы яшчэ раз падкрэсл?ць: у Евангелл? гаворыцца, што Бартымэй “пайшо? за Езусам па дарозе". Гэта вобраз с?надальнага Касцёла. Пан кл?ча нас, падымае нас, кал? мы сядз?м або падаем, вяртае нам зрок, каб мы магл? бачыць трывог? ? пакуты свету ? святле Евангелля. Кал? Пан вяртае нас на ног?, мы адчуваем радасць ад таго, што ?дзём за ?м па шляху. Пан ?дзе з ?м па дарозе, не ? нашых утульных дамах, не ? лаб?рынтах нашых ?дэй, не, Ён ?дзе за ?м па шляху. Давайце памятаць, што н?кол? не варта ?сц? ? адз?ночку ц? ? адпаведнасц? са свецк?м? крытэрыям?, але замест гэтага ?сц? ?се разам за ?м ? разам з ?м”, - нагада? Франц?шак.

Несц? Евангелле па дарогах свету

“Браты ? сёстры, не сядзячы Касцёл, а Касцёл, як? ста?ць на нагах. Не нямы Касцёл, а Касцёл, як? чуе крык чалавецтва. Не сляпы Касцёл, а Касцёл, асвечаны Хрыстом, як? нясе святло Евангелля ?ншым. Не статычны Касцёл, а м?с?янерск? Касцёл, як? ?дзе са сва?м Панам па дарогах свету”, - закл?ка? Папа.

Напрыканцы гам?л?? Святы Айцец запрас?? прысутных паклан?цца старанна адрэста?раванай рэл?кв?? – старажытнай кафедры святога Пятра. “Суз?раючы яе са здз??леннем веры, давайце ?спомн?м, што гэта кафедра любов?, адз?нства ? м?ласэрнасц?, паводле таго наказу, як? Езус да? апосталу Пятру: не панаваць над ?ншым?, а служыць ?м у м?ласэрнасц?. Захапляючыся вел?чным балдах?нам Берн?н?, з?хотк?м як н?кол?, мы зно? разумеем, што ён з'я?ляецца сапра?дным цэнтрам усёй баз?л?к?, славай Святога Духа”.

“Так? С?надальны Касцёл – гэта супольнасць, вяршэнства якой заключаецца ? дары Святога Духа, як? роб?ць ус?х нас братам? ? сёстрам? ? Хрысце ? ?звышае нас да Яго. Давайце з упэ?ненасцю працягнем наш сумесны шлях. Сёння Слова Божае звяртаецца да нас, як да Бартымэя: "Смялей, уставай, Ён кл?ча цябе". Ц? адчуваю я сябе пакл?каным? Гэта пытанне, якое нам трэба задаць сабе. Ц? адчуваю я сябе пакл?каным? Або я адчуваю слабасць ? не магу ?стаць? Ц? шукаю я дапамог?? Кал? ласка, давайце ск?нем плашч расчаравання ? даверым нашу слепату Пану! Давайце зно? устанем ? панясём радасць Евангелля па дарогах свету!” – закл?ка? Папа.