蜜桃交友

Аляксандр Панчанка – Pope

“Дараг?я браты ? сёстры ?кра?нцы! Вось ужо дзевяць месяца? як на вашай зямл? было развязана абсурднае вар’яцтва вайны. У вашым небе безупынна гучыць злавесны грукат выбуха? ? трывожнае выццё с?рэн. Вашы гарады зн?шчаюць бомбам?, у той час як дажджы ракет нясуць смерць, разбурэнне ? боль, голад, смагу ? холад. Мног?я был? вымушаны ?цякаць вашым? дарогам?, пак?даючы свае дамы ? бл?зк?х. Побач з вашым? вял?к?м? рэкам? кожны дзень цякуць рэк? крыв? ? слёз”, - пача? сваё пасланне Папа.

“Я хаце? бы злучыць свае слёзы з вашым? ? сказаць вам, што няма дня, кал? б я не бы? побач з вам? ? не нас?? бы вас у сэрцы ? ? мал?твах. Ваш боль – мой боль. На крыжы Езуса сёння я бачу вас, пакутуючых ад жаху, выкл?канага гэтай агрэс?яй. Так, крыж, на як?м мучыл? Пана, зно? ажывае ? катаваннях, сляды як?х мы бачым на целах заг?нулых, у брацк?х маг?лах, знойдзеных у розных гарадах, у тых ? ? мног?х ?ншых крывавых вобразах, як?я ?варвал?ся ? нашы душы ? ?здымаюць вокл?ч: чаму? Як могуць людз? так став?цца да ?ншых людзей?”, - нап?са? Пантыф?к.

“Мне ?спам?наюцца мног?я траг?чныя г?сторы?, пра як?я я даведваюся. Найперш гэта г?сторы? малых: кольк? заб?тых, параненых ц? ас?рацелых дзяцей, кольк? адарваных ад мац?! Я плачу разам з вам? па кожным дз?цятку, што з-за гэтай вайны страц?ла жыццё, як К?ра з Адэсы, як Л?за з В?нн?цы, ? як сотн? ?ншых дзяцей: у кожным з ?х спазнала паразу ?сё чалавецтва. Цяпер яны ва ?лонн? Бога, бачаць вашы цярпенн? ? моляцца, каб яны скончыл?ся. Але як нам не перажываць за ?х ? за ?с?х тых, маладых ? дарослых, як?я был? дэпартаваныя? Боль укра?нск?х мац? невыл?чальны”, - зазначы? Святы Айцец.

Франц?шак падкрэсл??, што думае таксама пра ?кра?нск?х маладых людзей, як?я каб мужна абараняць сваю бацька?шчыну, пав?нны был? ?зяць у рук? зброю, а не мары аб будучын?, як?я выношвал?. “Я думаю пра вас, жонк?, як?я страц?л? сва?х мужо? ?, кусаючы вусны, працягваеце мо?чк?, з годнасцю ? рашучасцю ахвяраваць ус?м дзеля сва?х дзяцей; пра вас, дарослыя, што ?сяляк стараецеся абаран?ць сва?х бл?зк?х; пра вас, пажылыя, як?я замест таго, каб м?рна пражыць вечар свайго жыцця, был? к?нутыя ? цёмную ноч вайны; пра вас, жанчыны, як?я пацярпел? ад гвалту ? нясуць вял?к?я цяжары ? сва?х сэрцах; пра ?с?х вас, параненых целам ? душою. Я думаю пра вас ? побач з вам? з любо?ю ? захапленнем за тое, як вы адказваеце на так?я цяжк?я выпрабаванн?”, - падкрэсл?? Папа.

Франц?шак за?важы?, што думае пра валанцёра?, як?я пражываюць кожны дзень дзеля людзей; пра пастыра? святога Божага народа, як?я, часта рызыкуючы сваёй бяспекай, застаюцца побач з людзьм?, несучы Божае суцяшэнне ? братэрскую сал?дарнасць, творча пера?твараючы супольнасц? ? кляштары ? жыллё, каб прыняць, дапамагчы ?  накарм?ць тых, хто апыну?ся ? цяжк?х умовах. “Зно? жа, я думаю пра бежанца? ? ?нутраных перамешчаных асоб, як?я апынул?ся далёка ад сва?х дамо?, мног?я з як?х разбураны; ? пра ?лады, за як?х я малюся: яны маюць абавязак к?раваць кра?най у траг?чныя часы ? прымаць дальнабачныя рашэнн? для м?ру ? разв?цця эканом?к? падчас разбурэння такой колькасц? жыццёва важных аб’екта? ?нфраструктуры, як у гарадах, так ? ? сельскай мясцовасц?”, - нап?са? Святы Айцец.

“Дараг?я браты ? сёстры, ва ?с?м гэтым моры зла ? болю – праз дзевяноста гадо? пасля жудаснага генацыду, Галадамору – я захапляюся вашым добрым запалам. Нягледзячы на вел?зарную трагедыю, якую перажывае, укра?нск? народ н?кол? не пада? духам ? не нарака?. Свет адкры? для сябе смелы ? моцны народ – народ, як? пакутуе ? мол?цца, плача ? змагаецца, супрац??ляецца ? спадзяецца: высакародны ? пакутн?цк? народ. Я працягваю быць побач з вам? сэрцам ? мал?твам?, з чалавечым клопатам, каб вы адчувал? суправаджэнне, каб вы не прызвыча?л?ся да вайны, каб вы не заставал?ся адны сёння ? перш за ?сё за?тра, кал?, магчыма, па?стане спакуса забыць свае пакуты”, - запэ?н?? Франц?шак.

“У гэтыя месяцы, кал? суворасць кл?мату роб?ць тое, што вы перажываеце, яшчэ больш траг?чным, я хаце? бы, каб любо? Касцёла, с?ла мал?твы ? любо? мног?х брато? ? сясцёр на розных шыротах, стал? ласкавым дотыкам да вашых твара?. Праз некальк? тыдня? будзе Божае Нараджэнне ? скрыгатанне пакут будзе адчувацца яшчэ больш. Але я хаце? бы вярнуцца разам з вам? ? Бэтлеем, да выпрабавання?, з як?м? сустрэлася Святая Сям’я ? тую ноч, якая здавалася тольк? халоднай ? цёмнай. Замест гэтага прыйшло святло: не ад людзей, але ад Бога; не з зямл?, а з неба”, - нап?са? Папа.

“Няхай Яго ? наша Мац?, Багародз?ца, чувае над вам?. Яе Беззаганнаму Сэрцу ? еднасц? з б?скупам? ?сяго свету я прысвяц?? Касцёл ? чалавецтва, асабл?ва вашу кра?ну ? Рас?ю. Яе Мацярынскаму Сэрцу аддаю вашы пакуты ? слёзы. У Той, якая, як п?са? вял?к? сын вашай зямл?, “прынесла Бога ? наш свет”, не будзем стамляцца прас?ць жаданага дару м?ра, з упэ?ненасцю, што “для Бога няма н?чога немагчымага” (Лк 1,37). Няхай Ён спо?н?ць справядл?выя чаканн? вашых сэрца?, залечыць вашыя раны ? дасць вам сваё суцяшэнне. Я з вам?, малюся за вас ? прашу вас мал?цца за мяне. Няхай Пан вас благаслав?ць, а Багародз?ца беражэ вас”, - завяршы? свой зварот Святы Айцец.