Папа падчас Анёл Панск?: без адкрытасц? на новае вера згасае
Аляксандр Панчанка – Pope
Франц?шак пракаментава? евангельск? ?рывак, у як?м распавядаецца пра нявер’е земляко? Езуса (Мк 6,1-6). “Пасля прапаведвання ? ?ншых мястэчках Гал?ле?, Хрыстус зно? праходз?? праз Назарэт, у як?м рос з Марыяй ? Юзафам; а ? суботу пача? навучаць у с?нагозе. Мног?я, слухаючы Яго, пытал?ся: “Адкуль у Яго ?ся гэта мудрасць? Ц? ж не сын Ён цесляра ? Мары?, нашых суседзя?, як?х мы добра ведаем?”. Перад абл?ччам такой рэакцы?, Езус сцвердз?? пра?ду, якая стала таксама часткай народнай мудрасц?: “Няма прарока без пашаны, х?ба што на бацька?шчыне яго, сярод родных яго ? ? доме яго” (4), - нагада? Папа.
Святы Айцец прапанава? паразважаць над паводз?нам? земляко? Хрыста. “Мы можам сказаць, што яны ведал? Езуса, але не прызнавал? Яго. На самай справе ?снуе розн?ца пам?ж веданнем ? прызнаннем: мы можам ведаць розныя рэчы пра чалавека, мець пра яго ?я?ленне, давяраць таму, што кажуць пра яго ?ншыя, магчыма, час ад часу, можам сустракацца з ?м у квартале, але ?сяго гэтага не дастаткова... Гаворка ?дзе пра павярхо?нае, звычайнае знаёмства, якое не прызнае выключнасц? гэтай асобы. Гэта рызыка, якой падвяргаемся ?се мы: думаем, што ведаем шмат пра чалавека, навешваем на яго ярлык? ? закрываем у нашай прадузятасц?. Так?м самым чынам земляк? Езуса ведал? Яго на працягу трыццац? гадо? ? думал?, што ведаюць усё (...), але на самай справе яны н?кол? не разумел?, к?м Езус з’я?ляецца па-сапра?днаму. Спынял?ся на знешн?м ? не прымал? новае пра Езуса”, - сцвердз?? Пантыф?к.
“Кал? дазваляем, каб зручнасць звычк? ? дыктатура прадузятасц? ?зял? верх, тады нам складана адкрыцца на новае ? дазвол?ць здз?в?ць сябе... Гэта прыводз?ць да таго, што часта мы пачынаем чакаць ад жыцця, досведа? ? нават людзей выключна пацвярджэння нашых ?дэй ? нашых схем, каб н?кол? не абцяжарваць сябе пераменам?. ? так можа здарыцца з нам? ? аднос?нах да Бога – менав?та з нам?, верн?кам?, як?я думаем, што знаёмыя з Езусам, што ведаем шмат пра Яго, ? што дастаткова па?тараць тое, што за?сёды. Але з Богам гэтага не дастаткова. Без адкрытасц? на новае, а ? першую чаргу на Божыя сюрпрызы, без здз??лення, вера ператвараецца ? стомленную л?тан?ю, якая паступова згасае, станов?цца звычкай, сацыяльнай звычкай...”, - дада? Папа.
“Чаму ж земляк? Езуса не распазнал? Яго ? не паверыл? ? Яго? У чым прычына? – У некальк?х словах мы можам сказаць, што яны не прынял? “скандалу” Уцела?лення... Яны л?чыл? абуральным тое, што вел?чнасць Бога адкрылася ? маленькасц? нашага цела, што Божы Сын ста? сынам цесляра, што боскасць хаваецца ? чалавечнасц?, што Бог жыве ? абл?ччы, словах, жэстах простага чалавека. Вось у чым “скандал”: уцела?ленне Бога, Яго канкрэтнасць, Яго “прысутнасць у штодзённым жыцц?”. Бог ста? канкрэтным у чалавеку, у Езусе з Назарэта, ста? нашым спадарожн?кам, адным з нас..., а ? с?лу гэтага Ён разумее нас, суправаджае, прабачае, моцна люб?ць. На самай справе больш зручным з’я?ляецца абстрактны ? далёк? Бог, як? не ?мешваецца ? с?туацы? ? прымае веру, далёкую ад жыцця, праблем, грамадства. Або нам падабаецца верыць ? бога “спецэфекта?”, як? роб?ць надзвычайныя справы ? за?сёды дае моцныя эмоцы?. Але, дараг?я браты ? сёстры, Бог уцелав??ся: Ён – пакорны, пяшчотны, схаваны, станов?цца бл?зк?м да нас, жывучы ? “нармальнасц?” нашага штодзённага жыцця. ? таму мы рызыкуем, як суайчынн?к? Езуса, не распазнаць Яго, кал? Ён будзе праходз?ць, ? нават больш за тое, абурацца ?м”, - сказа? Папа.
“Зараз, у мал?тве, папрос?м Багародз?цу, якая прыняла таямн?цу Бога ? штодзённасць Назарэта, аб тым, каб мы мел? вочы ? сэрцы, свабодныя ад прадузятасц? ? гатовыя здз??ляцца, адкрытыя на Божыя сюрпрызы (...), на Яго пакорную ? схаваную прысутнасць у штодзённым жыцц?” , - завяршы? нядзельнае разважанне Святы Айцец.
